Art nouveau krantenhanger

Een hangende krantenbak in art nouveau-stijl; die kocht ik in het winkeltje waar ik werk. Maar daar moest natuurlijk ook lectuur in. Op de Franse brocantes zocht ik naar 'inhoud' en vond in juli een partituur van pianomuziek uit 1902 en onlangs het tijdschrift Lire uit 1912.

Wonderlijk dat die oude tijdschriften door mensen zo lang bewaard zijn gebleven. Nu doe je ze natuurlijk niet meer weg, maar al die eerste

decennia na verschijnen? Wie zou er gelachen hebben om de grapjes uit de Rire?

Die van de voorkant wil ik jullie niet onthouden: Een jongeman en dame treffen elkaar op een geheime afspraak. De man zegt: "Ik vind het hier niet bepaald een onopvallende plek. Het stikt hier van de stelletjes." Waarop de vrouw antwoordt: "Juist prima. Die hebben alleen maar oog voor elkaar." 

Ondeugendheid uit een ver verleden.

Pendelend bed

Jaren geleden kochten we in Frankrijk van een particulier een oud, houten bed voor onze jongste dochter die op kamers ging. Erbij hoorden een linnenkast met spiegeldeuren en een nachtkastje. De set stond gezellig op een vrij grote kamer en werd blauwgrijs geschilderd. Na een aantal maanden verhuisde dochterlief naar een kleinere kamer waar geen plaats was voor bed en kast. De meubels kwamen terug naar ons huis, waar het bed jaren als logeerbed dienst deed.

Toen ik na de scheiding een logeerbed nodig had, kon dit bed niet mee, omdat er een zogenaamde sommier in ligt: een beklede lattenbodem. Die paste niet door mijn

trapgat. In plaats daarvan haalden we in oktober een metalen bed uit Frankrijk terug. Nu moest het houten bed het gat daar weer vullen.

 Dus werd het opgeladen op de kar en reisde opnieuw 777 kilometer naar de Bourgogne. Ook ging een pot krijtverf mee: Bourbon brown van Gamma Wood & wall. Een bruinige, warme kleur die net weer een tintje donkerder is dan de donkerste muurtint. Ton-sur-ton! En tot slot kreeg hij een beschermende waslaag van Annie Sloan. Nou, van mij eigenlijk...

Buitenkleed

Echt buiten leg ik 'm niet, mijn nieuwe PIP-buitenkleed. Maar het kan prima in de serre, waar het de saaie, grijze tegels voor een deel bedekt. Het kleed is wasbaar en gemaakt van petflessen. Handig en duurzaam, dus.

Het bijgaande karton met dezelfde print hangt erbij aan de wand. In een lijstje waar een afbeelding van Maria (?) in zit. Die doet nu oneerbiedig dienst als passe-partout. 

De oude kast komt van de Kringloper en is een soort berghok voor emmers, de stofzuiger en lege kratten/flessen. 

In plaats van de lelijke spots wil ik nog twee leuke lampjes en ook het wildrek dat nog in Frankrijk ligt, komt aan het plafond. Uiteindelijk komt mijn aan de straat gevonden rotan tafeltje hier ook terecht, als hij in een nieuwe keuken geen dienst meer hoeft te doen als tafel voor de espressomachine. Maar tegen die tijd tikt het in de onverwarmde, niet geïsoleerde serre alweer het vriespunt aan...