Trots op de trap

Het was de lastigste klus in ons huisje in Frankrijk: het plaatsen van een trap in de woonkamer. Daarvόόr was er boven een hooizolder die je alleen buitenom kon bereiken. Maar nu wij bezig zijn op zolder kamers te timmeren, wil je natuurlijk van binnenuit naar boven kunnen. 

Man heeft bedacht hoe het moet: waar een gat in het plafond moet komen, waar een gang en hoe het plafond verstevigd moet. 

De trap kochten we bij de Brico-depot; niks bijzonders, een vuren trap met een knik naar links.

Voor het schilderen had ik het mezelf moeilijk gemaakt: ik wilde de treden in kersenkleur beitsen en de rest - stootborden en zijkanten - 

donker verven: in grafiet. Dat levert een mooi contrast op. Het betekent wel heel veel afplakken en ik bleek de volgorde niet handig gekozen te hebben. Ik begon met schilderen en omdat ik die verf moest afplakken voor het beitsen, trok ik na de klus niet alleen de Tesakrep maar ook hele repen verf ervanaf. Wie had die twee kleuren ook al weer verzonnen? Grrr! 

Na het plaatsen van de trap - wat in een oud, scheef huis geen sinecure is - kwamen er nog drie lagen pantserlak op treden en stootborden. Nu hoeven we niet meer op kousenvoeten naar boven. En wat zijn we trots op dat trapje! 

Flink deurwerken

Over een deur restaureren zal ik nooit meer lichtvaardig denken. Het was een behoorlijke klus die eerst alsmaar groter leek te worden.

Eerst schoonmaken met StMarc. En dan? Er zaten latjes los, de hoeken van de panelen kierden enorm en veel verf was afgebladderd. Ook gaven houten dommels aan beide kanten lelijke verdikkingen. Verder moesten de scharnieren eraf en aangezien daar geen schroef van was te bekennen,



heeft man die er uiteindelijk afgeslagen (met hamer en beitel). De deur spleet hierdoor ook nog; help! Daar dan eerst maar lange schroeven ingedraaid.
Alle bladders brandde ik af of schuurde ik op.
De kieren en grotere gaten vulde ik met houtrotvuller. De volgende dag schuurde ik die plekken ruw op en stopte plamuur in de kleine spijkergaatjes, in de krassen en op de brobbelpanelen. De duffels boorden we uit (met de breedste boor in huis) en vulden die gaten ook op met de tweecomponenten-houtvuller.



Verder moest de deur zowel in de lengte als breedte op maat gezaagd. En uiteindelijk hebben we het hele stuk met de slotuitsparing erafgezaagd en er weer een nieuwe lat tegenaangeschroefd en -gekit.

Daarna met frisse moed alles met de hand opgeschuurd en opnieuw gevuld, omdat plamuur altijd wat inzakt. En toen kwam de finish van de voorbewerking in zicht: laatste keer schuren, met fijn schuurpapier op de machine.

Eindelijk tijd voor de grondverf en het aflakken. En dan is daar toch het moment dat je ze kunt afhangen. En dan passen ze weer niet, dus moet er weer bijgeschaafd.
Er is toch wel wat te zeggen voor nieuwe deuren...

Een schuur vol rotzooi

Zoals het vaak gaat als je een huis koopt in Frankrijk: een schuur vol 'rotzooi' wordt gratis meegeleverd. Zo werd het jonge stel dat een boerderijtje had gekocht in het departement Yonne in Bourgogne opgezadeld met een schuur vol oude kasten. Ze hadden er niks mee en zetten alles te koop op internet. En maakten ons voor 25 euro blij met een kastje met houtsnijwerk van druivenranken. Dat zou prima passen in de kamer onder de schuine trap en moest serviesgoed huisvesten.

Ik had nog een rest krijtverf van Annie Sloan in de kleur chateau grey. Gewaagd tegen de groene muur, maar de combi kan net. De verf heet namelijk wel grijs, maar neigt erg naar groen. (De foto's geven de kleuren niet goed weer.) Het bovenblad beitste ik in kersenbeits van Gamma.

  

Daarna kregen de ornamenten met kleurloze was en black wax meer accent. Achteraf had dat niet gehoeven. Het kastje krijgt er iets bombastisch door. Ach, overschilderen kan altijd nog.