Bedenkelijk kijkende engeltjes

 

Wie kent ze niet: de 16e-eeuwse engeltjes van Rafael? Ze hebben natuurlijk iets kitscherigs, maar daar ben ik niet vies van. Een poster uit de Kringloopwinkel met deze twee Italiaanse schatjes hing een poos bij ons thuis op een rommelkamer. 

Nu stond er in ons Franse huisje al jaren een commode - met 1 poot naar de stort. Een erfstuk van de vorige bewoners dat bij het klussen dienstdeed als gereedschapskist en drager van de cd-speler. 

Toch vond ik het zonde 'm weg te gooien en kreeg het idee om het kastje in de krijtverf te zetten en de posterengeltjes op het bovenblad te plakken. Het was  dik papier en bij het vastplakken zouden de engeltjes dus niet gaan kreuken. Ik knipte ze mooi uit en plakte ze met decoupagelijm vast. So far so good. Op de knopjes decoupeerde ik wat collega-engeltjes van een rol pakpapier.

Daarna moest er nog een beschermlaag over en daarvoor gebruikte ik vloerenlak, licht eiken. Dat gaf de zachtgele verf een lichtbruin patina. Alleen: in de kamer ernaast werd druk gezaagd en gestoft, dus voor de lak droog was, waren er heel veel stofjes neergedwarreld. 

Gefrustreerd probeerde ik die weg te krabben uit de halfdroge lak, waarna ik er weer overheen lakte, maar die plekjes kleurden donkerder dan de rest. Ik zag de engelen bedenkelijk kijken: wat is dat voor geknoei boven ons hoofd? Ik had mijn projectje al opgegeven. 

Maar de volgende dag bleek het best grappig opgedroogd: de dubbel gelakte plekjes leken noesten in het hout`en verlevendigden het toch wat saaie bovenblad. Dus nu mag de commode blijven. Ik denk dat ik er een kaptafel van maak, want in de kelder staat ook nog een grote facetgeslepen spiegel.   

Handzaam kastje

Ik ben gek op kastjes: je hebt er nooit genoeg. Het leukst is natuurlijk om een oud kastje een nieuwe look te geven. Dit 'bijzet'-kastje nam me gelijk voor zich in door zijn Queen-Annepootjes en omdat hij heel handzaam is; je kunt 'm makkelijk in je eentje tillen.

Alle spinrag en vuil van jaren verdween in een lap met StMarc. Daarna kreeg het Kringloopmeubel twee lagen Annie Sloan krijtverf, kleur: Chateau grey. Gelukkig redde ik 't met een kwartliterpotje, want die Britse zakenvrouw weet van prijzen. Mijn kastje was goedkoper dan de verf, namelijk € 9,50. 

Het bovenblad schuurde ik oppervlakkig en gaf het twee lagen kersenkleur met Gammabeits. Dan kun je het makkelijk afnemen en er van alles op zetten zonder dat het krast.
Daarna moest er nog was overheen, anders heb je snel beduimelde deuren of beschadigde poten. Al met al ben je even van de straat met zo'n kluskastje.



Hij werd tussen de emmers gereedschap, tassen huisraad en blikken vloerlak in de Opel gestouwd voor een enkele reis Bourgondië. Daar kreeg hij zijn laatste rustplaats. Met een glazen stolp, een glazen pot met oud naaigerei en een krans van dennenappels erop als decoratie. En achter de deurtjes nog meer glas: de sap- en wijnglazen.

Een schuur vol rotzooi

Zoals het vaak gaat als je een huis koopt in Frankrijk: een schuur vol 'rotzooi' wordt gratis meegeleverd. Zo werd het jonge stel dat een boerderijtje had gekocht in het departement Yonne in Bourgogne opgezadeld met een schuur vol oude kasten. Ze hadden er niks mee en zetten alles te koop op internet. En maakten ons voor 25 euro blij met een kastje met houtsnijwerk van druivenranken. Dat zou prima passen in de kamer onder de schuine trap en moest serviesgoed huisvesten.

Ik had nog een rest krijtverf van Annie Sloan in de kleur chateau grey. Gewaagd tegen de groene muur, maar de combi kan net. De verf heet namelijk wel grijs, maar neigt erg naar groen. (De foto's geven de kleuren niet goed weer.) Het bovenblad beitste ik in kersenbeits van Gamma.

  

Daarna kregen de ornamenten met kleurloze was en black wax meer accent. Achteraf had dat niet gehoeven. Het kastje krijgt er iets bombastisch door. Ach, overschilderen kan altijd nog.