Nog iets bekends

Het allerleukst van sierkussens maken vind ik het bij elkaar zoeken van verschillende stofjes in kleuren die mooi bij elkaar passen. 

Een kennis van mij vroeg of ik een eenpersoons dekbedovertrek wilde maken van een tweepersoons overtrek waarvan ze de kleur mooi vond. Maar ook omdat het iets vertrouwds was in een nieuwe omgeving. Want helaas woont zij sinds kort zonder haar partner in een verzorgingstehuis en al dat witte beddengoed daar vond ze niet gezellig. Ik verkleinde de overtrek en had toen natuurlijk stof over. 

In combinatie met andere stofjes maakte ik als bonus een kussenovertrek van 45 x 45 centimeter. Het is een mooie mix van verschillende materialen, waaronder zijde en fluweel. Aan de andere kant naaide ik het stofje van de overtrek. Het binnenkussen komt van de Kringloper.

Een rits inzetten is niet mijn favoriete werkje, maar op deze manier is het goed te doen. En omdat de naaimachine toch weer stond te ronken, heb ik gelijk drie broeken ingekort.

Miró-achtig

Er was weer een afdankertje in ons tweedehands winkeltje: een vaas. De vorm was mooi, dus ik redde hem van de afvalcontainer. Ik wilde hem beschilderen en omdat het een cadeautje zou worden voor iemand die van Joan Miró houdt, zocht ik een voorstelling van deze Spaanse kunstenaar. Het moest iets eenvoudigs zijn met weinig kleurtjes. Het werd L'oro dell'Azzurro. Niet in de originele kleuren, want ik wilde geen kanariegeel maar de originele vaaskleur als ondergrond. Miró zou er vast niet blij van zijn geworden; de ontvanger van dit cadeautje hopelijk wel.

Eiken wijnrek wordt twee keukenrekken

 Dit jaar staat het donker eiken wijnrek dat we 40 jaar geleden als huwelijkscadeau kregen van mijn ouders iets minder dan 40 jaar in de kelder. Destijds zeiden ze heel lief: "Als het niet helemaal jullie smaak is, kunnen we het nog ruilen, hoor." Maar dat vond ik zo zielig! Toch zullen ze gemerkt hebben dat het slechts korte tijd in de huiskamer stond... 

Ik was al enige tijd op zoek naar een brocante keukenrek, maar vond ze behoorlijk duur. terwijl dat rek dus in vermomming (en inclusief schimmelaanslag) al tijden in de kelder stond! 
De flesleggers en de pootjes sloegen we eraf. Twee planken - resten van een vensterbank - zaagden we op maat en zetten we vast aan de zijkant met verzonken schroefgaten. Die vulden we netjes op met alabastine. 

Voor de brocante look kreeg het een krijtverfje: antiek wit van Rust-oleum, En een houten sierrandje aan de onderkant, gesloopt uit een oude caravan. Daarna nog een laagje was ter bescherming.

\

De nieuwe keuken blijkt jammer genoeg al zo vol dat dit massieve rek er niet in past. Verkopen wil ik niet, vanwege de emotionele waarde. Dus waar moet het hangen?

De oplossing lag in het horizontaal doormidden te zagen. Zo bleven twee kleinere rekjes over, waarvan één waarschijnlijk wel in de keuken kan. Misschien met koperen pannetjes eronder?

Alvast een postuum bedankje aan pa en ma! Wordt vervolgd.

Zon van macramé

We hebben nogal wat bruin en zwart in huis. Daarom is er een accentkleur in ons interieur die wat opvallender en zonniger is: okergeel. Hij zit onder andere in passe-partouts van fotolijsten, kaarsen, kussens en een grand foulard. Eén hoekje kon nog wel een vrolijk accent gebruiken. 

 
Vandaar dat ik rond een borduurring van metaal een macramé-werkje maakte met okergele wol. Leuk om te doen en niet moeilijk.Met als resultaat dat we nu permanent een zonnetje in huis hebben! (ìk ben het namelijk niet altijd...)

Exit oranje vaas

 
Deze vaas heb ik altijd al apart van vorm gevonden; de oranje kleur vond ik waarschijnlijk vroeger ook mooi maar nu een minpuntje. We hebben hem al heel lang; man heeft hem ooit in de Franse Alpen gekocht. De vaas heeft een poosje met namaakpapavers op de kamer van onze dochter gestaan, waar het schilderwerk ook deels oranjerood is. Sinds zij het huis uit is, staat-ie weer in een vergeten hoekje. Toch is het een prachtvaas van fat lava, met een ruige structuur. Het enige wat hij dus nodig had, was een gangbaarder kleurtje. En met krijtverf is dat zo gepiept. 

Grof een basiskleur opzetten (in dit geval zwart) en dan - de onderlaag mag nog nat zijn - met een grote, ronde kwast flinke 'stippen' met andere kleuren erop zetten en uitvegen met diezelfde kwast of keukenpapier. Kijk uit dat het niet één grijze massa wordt, maar dat de kleurnuances zichtbaar blijven.

 

Dan nog het keukenkastje openen en bloem en kerrie erover strooien en je vergeten vaas is weer een eye-catcher in huis.

Japans lakkastje

Vrienden hadden zo'n 25 jaar geleden bij Intratuin dit kastje gekocht, dat als decoratie was gebruikt. Het verhuisde van de woonkamer naar de slaapkamer en daar hadden ze nu wat anders. Voordat ze het naar de Kringloper brachten, vroegen ze of het iets voor Frankrijk was. Het leek me heel leuk onder de oosterse plaat in de huiskamer (chinoiserie!).

Het duurde even voor we plek in de auto hadden, want de keukenkastjes hadden voorrang. Maar dit najaar was dat het geval. Na wat geschuif bleek de beste plek toch een andere te zijn: onder de trap. 's Ochtends vroeg schijnt de zon er prachtig op en het gat (spinnenparadijs!) valt nu minder op.