woensdag 27 november 2019

Bordenrek als bijzettafel



Links van het nieuwe spijlenbed is geen ruimte voor een nachtkastje. Maar je wilt als logé toch je bril of boek kunnen wegleggen. Mijn oog viel op het bordenrek waar ik eigenlijk geen gebruik voor heb...  Leuk voor het serveren van hapjes of koekjes, maar het gros van de tijd staat-ie leeg. De Recamierborden die erop lagen, kunnen altijd nog opgeroepen worden voor dienst. Maar met een diepe schaal bovenin en een onderzetter van draad eronder is hij nu nuttig en bruikbaar voor 'weglegdingen'.






vrijdag 22 november 2019

Jezus uit het puin gered

Op de laatste dag van dit jaar dat we in Frankrijk waren, reden we met een kar vol naar de stort. Toen ik een lading kopjes in de bak gooide, zag ik een mooie Jezuskop in het puin liggen. Door de val was er een hoekje uit, maar dat lag ernaast. Met hark en schop die daar altijd klaarstaan, visten we het beeldje eruit. De beheerder kwam kijken en vond het zo grappig dat hij voor ons persoonlijk het resterende gipsstukje uit de bak haalde. 
Ook toen ik een antiek poppenwagentje buiten zag staan en vroeg of hij daar iets mee van plan was, deed hij niet moeilijk: we mochten het zo meenemen. Zo werd brengen dus halen en gingen we niet alleen met lege emmers terug naar huis maar met twee geweldige vondsten.

  

vrijdag 15 november 2019

Zitten op Romeinse vazen

Eerder liet ik zien hoe ik een rechte stoel van de stort bekleed heb. Nu was nummer twee aan de beurt, die geen tweelingzus mocht worden.  
Na het slopen van de oude stof, het weghalen van spijkers en het bijsnijden van de triplex plaatjes ging er lichtgele krijtverf op en dan licht eiken vloerlak. Een secuur werkje, want langs dat houtsnijwerk gaat het snel druipen. 
Een van de kleuren van de derde slaapkamer wordt roze-rood en in die kleur had onze lokale stoffenboer een brocante stofje. Er was niet genoeg schuimrubber om de zitting uit één stuk te snijden, maar met hulp van Palty (een geweldige stoffeerderslijm in spuitbus) kon ik twee stukken aan elkaar lijmen, waar je na verwerking niks van ziet, laat staan voelt. 





Deze keer gebruikte ik niet het luchtdruklijmpistool, maar het elektrische. Dat was sterk genoeg om door het triplex, het schuimrubber, het bovenste 'wattenlaagje' en de stof heen te jassen. En met datzelfde Palty lijmde ik de beklede plaatjes op de stoelranden, waar de gaatjes nog zichtbaar waren van de rotan die er origineel in zat. 


maandag 11 november 2019

Bedenkelijk kijkende engeltjes

 

Wie kent ze niet: de 16e-eeuwse engeltjes van Rafael? Ze hebben natuurlijk iets kitscherigs, maar daar ben ik niet vies van. Een poster uit de Kringloopwinkel met deze twee Italiaanse schatjes hing een poos bij ons thuis op een rommelkamer. 
Nu stond er in ons Franse huisje al jaren een commode - met 1 poot naar de stort. Een erfstuk van de vorige bewoners dat bij het klussen dienstdeed als gereedschapskist en drager van de cd-speler. 
Toch vond ik het zonde 'm weg te gooien en kreeg het idee om het kastje in de krijtverf te zetten en de posterengeltjes op het bovenblad te plakken. Het was  dik papier en bij het vastplakken zouden de engeltjes dus niet gaan kreuken. Ik knipte ze mooi uit en plakte ze met decoupagelijm vast. So far so good. Op de knopjes decoupeerde ik wat collega-engeltjes van een rol pakpapier.
Daarna moest er nog een beschermlaag over en daarvoor gebruikte ik vloerenlak, licht eiken. Dat gaf de zachtgele verf een lichtbruin patina. Alleen: in de kamer ernaast werd druk gezaagd en gestoft, dus voor de lak droog was, waren er heel veel stofjes neergedwarreld. 


Gefrustreerd probeerde ik die weg te krabben uit de halfdroge lak, waarna ik er weer overheen lakte, maar die plekjes kleurden donkerder dan de rest. Ik zag de engelen bedenkelijk kijken: wat is dat voor geknoei boven ons hoofd? Ik had mijn projectje al opgegeven. 


Maar de volgende dag bleek het best grappig opgedroogd: de dubbel gelakte plekjes leken noesten in het hout`en verlevendigden het toch wat saaie bovenblad. Dus nu mag de commode blijven. Ik denk dat ik er een kaptafel van maak, want in de kelder staat ook nog een grote facetgeslepen spiegel.