Dit jaar staat het donker eiken wijnrek dat we 40 jaar geleden als huwelijkscadeau kregen van mijn ouders iets minder dan 40 jaar in de kelder. Destijds zeiden ze heel lief: "Als het niet helemaal jullie smaak is, kunnen we het nog ruilen, hoor." Maar dat vond ik zo zielig! Toch zullen ze gemerkt hebben dat het slechts korte tijd in de huiskamer stond... 
Ik was al enige tijd op zoek naar een brocante keukenrek, maar vond ze behoorlijk duur. terwijl dat rek dus in vermomming (en inclusief schimmelaanslag) al tijden in de kelder stond!
De flesleggers en de pootjes sloegen we eraf. Twee planken - resten van een vensterbank - zaagden we op maat en zetten we vast aan de zijkant met verzonken schroefgaten. Die vulden we netjes op met alabastine.
De flesleggers en de pootjes sloegen we eraf. Twee planken - resten van een vensterbank - zaagden we op maat en zetten we vast aan de zijkant met verzonken schroefgaten. Die vulden we netjes op met alabastine.
Voor de brocante look kreeg het een krijtverfje: antiek wit van Rust-oleum, En een houten sierrandje aan de onderkant, gesloopt uit een oude caravan. Daarna nog een laagje was ter bescherming.
\De nieuwe keuken blijkt jammer genoeg al zo vol dat dit massieve rek er niet in past. Verkopen wil ik niet, vanwege de emotionele waarde. Dus waar moet het hangen?
De oplossing lag in het horizontaal doormidden te zagen. Zo bleven twee kleinere rekjes over, waarvan één waarschijnlijk wel in de keuken kan. Misschien met koperen pannetjes eronder?
Alvast een postuum bedankje aan pa en ma! Wordt vervolgd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten