Phloxfeest

 Door schade en schande worden onze Nederlandse en Franse tuin telkens wat mooier. Een toptuinierder ben ik niet, maar ik leer wel van wat verdwijnt, wat na het zaaien nooit opkomt en wat juist goed gedijt. Een van onze dankbaarste planten in Nederland zijn de phloxen.

 

Elke zomer komen ze terug, in roze, lila en witte bossen. Na de bloei worden ze vaak armetierig doordat schimmels toeslaan, maar voordien hebben we al lang kunnen genieten van hun kleurenpracht en heerlijke geur. 

Van hun plekje in volle of minder volle zon hangt af wanneer ze gaan bloeien. Dat is juist leuk, want zo heb je kleur achter elkaar. Een andere truc hiervoor is om een deel voor half juni te toppen; dan bloeien die scheuten later. Dit jaar kwam dat er niet van.

Intussen modder ik door met het in bloei krijgen van andere planten, lettend op verschillende bloeitijden en hoogtes. De theorie is redelijk bekend, nu het succes in de praktijk nog!

Paarse waas

De leukste bloemen zijn onkruid. Maar wat is onkruid? In het vroege voorjaar poppen overal stengels met paarse bloemetjes van de judaspenning op, waar niet alleen ik maar ook de bijtjes en vlinders blij van worden. Ze bloeien rijk en vrij lang.

 Elk jaar strooi ik ze van eigen zaad rond en daarom staan ze ook op plekken waar ze eigenlijk niet horen. Als ze uitgebloeid zijn, trek ik ze daar weg. Waar ze achterin in een groepje staan, kunnen ze de judaspenningen gaan vormen, waarvan je in het najaar de schutblaadjes afhaalt om de takjes met "zilverblaadjes" tevoorschijn te toveren. Ik zit dan aan de tafel eindeloos te "pellen", een heerlijk zen-klusje. Met de takjes kun je decoreren. Tegelijk oogst je dan de zaden. 

                                

Mooi met de blauwe bloempjes van ossentong