Door schade en schande worden onze Nederlandse en Franse tuin telkens wat mooier. Een toptuinierder ben ik niet, maar ik leer wel van wat verdwijnt, wat na het zaaien nooit opkomt en wat juist goed gedijt. Een van onze dankbaarste planten in Nederland zijn de phloxen.
Elke zomer komen ze terug, in roze, lila en witte bossen. Na de bloei worden ze vaak armetierig doordat schimmels toeslaan, maar voordien hebben we al lang kunnen genieten van hun kleurenpracht en heerlijke geur. 
Van hun plekje in volle of minder volle zon hangt af wanneer ze gaan bloeien. Dat is juist leuk, want zo heb je kleur achter elkaar. Een andere truc hiervoor is om een deel voor half juni te toppen; dan bloeien die scheuten later. Dit jaar kwam dat er niet van.
Intussen modder ik door met het in bloei krijgen van andere planten, lettend op verschillende bloeitijden en hoogtes. De theorie is redelijk bekend, nu het succes in de praktijk nog!
