Kat bij de kaptafel

Mijn dochter kocht een brocante kaptafel, met een krukje. Op dit krukje zat een vale oud-roze stof. Ik zou een nieuw dekje maken en toen ik deze paneelstoffen bij de stoffenboer zag, waren we beiden verkocht. Het werd de kat.

In de breedte kwam ik wat stof te kort en ook boven het hoofd, dat nog omgevouwen moest worden om de zitting heen. 

In de roodbruine kleur van de staart vond ik een ander nostalgisch stofje, waarvan ik repen aan de zijkanten en bovenkant van het poezenpaneel naaide. Met een elektrische nietmachine schoot ik aan de achterkant nietjes door de omgevouwen, gespannen stof. Eigenlijk is het pistool hier iets te zwak voor, met name bij de hoeken, waar de stof zich ophoopt.

 

Maar ik denk dat het toch wel zo blijft zitten. Er zal niet intensief op gezeten worden, want de kruk is eigenlijk te hoog voor de kaptafel. Of we moeten nog eens aan de poten durven zagen. De kat haar onderlijf is toch ook al geamputeerd...

Krukken met een knipoog

Het winkeltje waar ik eens in de week werk (alleen nu even niet vanwege corona) is gerestyled en dat betekent dat alles er nagelnieuw en piekfijn uitziet. Twee oude krukken, die achter de kassa door bezoekers en personeel gebruikt worden, staken er aftands bij af. Die moesten opgefrist. En niet in brocantestijl. Dus toen ik me aanbood voor dit klusje moest ik uit mijn comfort zone.

Nogal versleten zitvlak...

Eén stel poten staat al in de grondverf

Het leek me mooi om de metalen poten wit te lakken en de zittingen grijs; dat past goed bij de nieuwe wanden en winkelvloer. Dus eerst ontvetten met St. Marc en dan grondverf erop. Voor het zitvlak gebruikte ik een roller en voor de poten een kwast. Eigenlijk moet je de poten spuiten voor een strak resultaat, maar ik heb daar geen ervaring mee en had nog een pot witte verf staan.

Wat de krukken na de verfbeurt nog misten, was een knipoog of iets rebels. Hiervoor maakte ik malletjes van dik papier. Dat ging allemaal niet feilloos maar met wat bijwerken is het resultaat acceptabel strak.