Kat bij de kaptafel

Mijn dochter kocht een brocante kaptafel, met een krukje. Op dit krukje zat een vale oud-roze stof. Ik zou een nieuw dekje maken en toen ik deze paneelstoffen bij de stoffenboer zag, waren we beiden verkocht. Het werd de kat.

In de breedte kwam ik wat stof te kort en ook boven het hoofd, dat nog omgevouwen moest worden om de zitting heen. 

In de roodbruine kleur van de staart vond ik een ander nostalgisch stofje, waarvan ik repen aan de zijkanten en bovenkant van het poezenpaneel naaide. Met een elektrische nietmachine schoot ik aan de achterkant nietjes door de omgevouwen, gespannen stof. Eigenlijk is het pistool hier iets te zwak voor, met name bij de hoeken, waar de stof zich ophoopt.

 

Maar ik denk dat het toch wel zo blijft zitten. Er zal niet intensief op gezeten worden, want de kruk is eigenlijk te hoog voor de kaptafel. Of we moeten nog eens aan de poten durven zagen. De kat haar onderlijf is toch ook al geamputeerd...

Armoedige kruk

Dit krukje was heel armoedig. Er zat een blauw fluwelen stofje op, dat heel lelijk was vastgeniet. In mijn naieveteit dacht ik dat met een fris stofje beter te kunnen. Maar dat was overmoed. Het krukje heeft zo'n rare vorm - een soort ovaal maar ook weer niet helemaal - dat de stof niet glad te plooien is. Een half nietpistool later kwam ik daar achter.

Wat een mooier resultaat gaf, was het naaien van een rand aan de bovenkant van de stof. Die knipte ik dus met naad in diezelfde ovaalvorm. De zijkant kreeg van onderen een zoom, waar elastiek doorheen kon. In elk geval heb ik geoefend hoe je een ronde naad aan een rechte naad (van de zijkant) stikt. Want van het arbeidsloon hoef ik het weer niet te hebben...

Daarna nog V-tjes knippen in de bolle en rechte knipjes in de holle naad. Door het elastiek strak te trekken, krijg je regelmatige plooitjes aan de zijkant.
Ach, het blijft een vreemd krukje maar misschien wil een vreemd iemand er wel 3 euro voor geven in onze winkel.