Snel poefje

Wel twintig jaar geleden gaven wij op het werk premiums aan nieuwe abonnees en eens in de zoveel tijd was er een personeelsverkoop van die spullen. Toen scoorde ik een minipoefje van zeegras. Inmiddels was de corduroy bovenkant gevlekt en zag het poefje er niet meer uit. Nu de zolderkamers opgeknapt worden, zou zo'n poefje daar - in opgeknapte versie - best leuk staan.
Het klusje begon slecht met de totaal verroeste scharniertjes die niet los te krijgen waren. Maar met wat gewrik, het afschuren van de roest en het plaatsen van nieuwe schroefjes was dat ook verholpen.

Met het verfstokje van de plafondverf in een soort heidekleur in de hand, vond ik bij de stoffenwinkel een metertje stof met een grafische print, waaronder die lilatint. Ik  knipte een lapje ter grootte van de bovenkant plus 4 centimeter zoom aan alle kanten. Even de rand door de naaimachine met een zigzagsteekje en hij rafelt niet meer. Helaas had ik mijn elektrische nieter in Frankrijk staan, maar met flinke klappen op een handnietmachine lukte het toch om de stof vast te nieten. Gewoon over de oude stof heen; het deksel gaat toch zelden open.

Al jaren stoorde ik me aan dat lelijke poefje terwijl hij er in 1,5 uur en bijna voor niks weer fris uitziet. Foto's van de hele opgeknapte kamer volgen als-ie klaar is!

Krukken met een knipoog

Het winkeltje waar ik eens in de week werk (alleen nu even niet vanwege corona) is gerestyled en dat betekent dat alles er nagelnieuw en piekfijn uitziet. Twee oude krukken, die achter de kassa door bezoekers en personeel gebruikt worden, staken er aftands bij af. Die moesten opgefrist. En niet in brocantestijl. Dus toen ik me aanbood voor dit klusje moest ik uit mijn comfort zone.

Nogal versleten zitvlak...

Eén stel poten staat al in de grondverf

Het leek me mooi om de metalen poten wit te lakken en de zittingen grijs; dat past goed bij de nieuwe wanden en winkelvloer. Dus eerst ontvetten met St. Marc en dan grondverf erop. Voor het zitvlak gebruikte ik een roller en voor de poten een kwast. Eigenlijk moet je de poten spuiten voor een strak resultaat, maar ik heb daar geen ervaring mee en had nog een pot witte verf staan.

Wat de krukken na de verfbeurt nog misten, was een knipoog of iets rebels. Hiervoor maakte ik malletjes van dik papier. Dat ging allemaal niet feilloos maar met wat bijwerken is het resultaat acceptabel strak.

Gebreide zorgmedewerkers

Poppetjes haken is een heerlijk tijdverdrijf. Sommige mensen boeren er goed mee (zoals Anne Claire Petit), anderen doen het voor de lol en op internet vind je talloze gratis patronen van deze amigurumi. Patronen voor gebreide popppetjes zie je veel minder. De meest voorkomende worden als rechte lap gebreid en daarna in elkaar gezet en gevuld. Je kunt ze trouwens ook rondbreien (op 4 pennen), dat voorkomt een minder mooie naad achterin. En nu zijn de ontwerpers ook ingesprongen op de actualiteit. Zie hier in coronatijd een patroon van zorgpoppetjes met mondkapje (en een foto van een popje van dezelfde ontwerpster: Esther Braithwaite).

Wie geen Ravelry-account heeft, kan dit patroon waarschijnlijk niet lezen. In dat geval kun je wel het popje in de jurk breien met de instructies uit dit en drie opeenvolgende YouTubefilmpjes. 

Paarse waas

De leukste bloemen zijn onkruid. Maar wat is onkruid? In het vroege voorjaar poppen overal stengels met paarse bloemetjes van de judaspenning op, waar niet alleen ik maar ook de bijtjes en vlinders blij van worden. Ze bloeien rijk en vrij lang.

 Elk jaar strooi ik ze van eigen zaad rond en daarom staan ze ook op plekken waar ze eigenlijk niet horen. Als ze uitgebloeid zijn, trek ik ze daar weg. Waar ze achterin in een groepje staan, kunnen ze de judaspenningen gaan vormen, waarvan je in het najaar de schutblaadjes afhaalt om de takjes met "zilverblaadjes" tevoorschijn te toveren. Ik zit dan aan de tafel eindeloos te "pellen", een heerlijk zen-klusje. Met de takjes kun je decoreren. Tegelijk oogst je dan de zaden. 

                                

Mooi met de blauwe bloempjes van ossentong

Muizen haken

Een leuk klusje dat je van de straat houdt, wat in deze tijd de bedoeling is: haken. Kan ook prima bij de tv. Je hebt niet veel wolresten nodig voor deze muizen. Het gaat met haaknaalden 3 en 3,5 mm. Wat je verder nodig hebt, zijn veiligheidsoogjes (ik gebruikte 5 mm) en vulling. Het (Engelstalige) patroon vind je hier.

Industrieel met een snufje schattigheid

We hadden een klok over. Een ronde hangklok met een metalen frame en een groene wijzerplaat: lelijk!! In deze tijden van coronacrisis is het altijd fijn om iets te frőbelen. Ik wilde deze klok een stuk terugzetten in de tijd door hem een brocante make-over te geven.



Daarvoor plakte ik op de wijzerplaat een mooi stukje behang. Vier uurmarkeringen maakte ik met plakplastic en kleine strikjes van lint. Hoe je zo'n ministrikje maakt (met behulp van een vork), vind je hier. De andere uuraanduidingen tekende ik in cijfers met een permanent marker.

Voor de zwart plastic binnenranden haakte ik een bandje in de juiste bandbreedte en plakte dat vast met lijm. Ter versiering kwamen er nog een Eiffeltoren en een Franse lelie op de wijzerplaat.
De metalen kast smeerde ik in met voegenvuller waarna er allerlei restjes (krijt)verf op gingen, nonchalant door elkaar geveegd met keukenpapier. Nu moest er nog één ding gebeuren: goudwas op de wijzers. Maar die tube ligt in Frankrijk, waar wij voorlopig niet naartoe kunnen.
Dus maar alvast een fotootje gemaakt van de gerestylde klok, die nu wat industrieel aandoet met een snufje schattigheid.

Creatief met kurk

Aangezien we hier thuis wel van een glaasje houden, heb ik inmiddels een aanzienlijke voorraad kurken. Daar wilde ik een 'kurkkrans' van maken. Dat kan op allerlei manieren, maar de methode waarbij eerst een onderlaag kurk horizontaal op de krans wordt gelijmd en daarop kriskras (dronken?) weer nieuwe kurken vind ik het meest praktisch. Je hebt hiervoor een strokrans, onwaarschijnlijk veel kurken en een lijmpistool nodig.
Wie dit een kurkdroge krans vindt, kan 'm nog opleuken met een mooie strik.

Franse Venus chemisch afval?

Laatst was ik helemaal verrukt toen we op de stort in de Bourgogne een bijna gave Jezuskop vonden. Maar zulke dingen blijken niet voorbehouden aan de Franse déchetterie; ook in Nederland vind je soms wat moois tussen het puin. Zo reden we laatst naar de stort met wat klein spul en een bankje vol vlekken. Bij het klein chemisch afval stond een mooi beeld op een tafeltje. Ik vroeg aan de medewerker daar wat dat beeld daar deed en wat de plannen ermee waren. Hij zei dat ik het mee mocht nemen. 

Het is een kopie van een beeld van de Italiaanse Canova die er Pauline Bonaparte, ook wel Paolina Borghese, mee uitgebeeld heeft als een Venusfiguur. Omdat ze zo mooi was, en inderdaad: wat is ze mooi! Het gipsen beeld is 50 centimeter breed en 33 centimeter hoog. Het is zwart met goud en er zaten wat witte plekjes op, waar de verf ontbrak. Dit viel onopvallend bij te werken met een zwarte permanent marker.

En die zus van Napoleon hoort natuurlijk in Frankrijk!

Grote truc

Dezelfde truc als in de vorige post met het repareren van porselein met klei en nagellak kun je deels uithalen met emaille. Van deze twee potten waren er grote stukken emaille af, zodat je tegen het ijzer aankeek. Nagellak erop - op sommige plekken twee maal - en het lijkt weer heel wat.

Deze knop was alleen maar geroest ijzer

Waardeer het, repareer het

In de Terre-des-Hommeswinkel waar ik werk, komen af en toe spullen binnen die onverkoopbaar zijn, bijvoorbeeld omdat ze kapot zijn. Ondanks ons devies voor inbreng: alles schoon en heel. Zo zat er laatst een Frans zand-zeep-soda-rekje in een tas, maar van een van de porseleinen bakjes was een stuk af. Ik mocht het mee naar huis nemen en kreeg het advies een reparatie te doen met fimoklei.

Je doet een stukje fimoklei op de plek van het missende stuk en modelleert het zo goed mogelijk naar de originele vorm. Dan zet je je voorwerp een half uur in een oven van 110 graden C. Eventuele oneffenheden schuur je voorzichtig bij. Met nagellak in de juiste kleur breng je de finishing touch aan. De nagellak kan een scheurtje verhullen en geeft de nodige glans aan het doffe stukje klei.

 

Natuurlijk moeten de potten uiteindelijk in het rekje hangen, maar hier alvast het resultaat. Straks een takje van het een of ander erover en het valt niet op dat een van de potten kapot was. Hoe leuk is dat, zelf een porseleinreparatie doen!