Posts tonen met het label dotters. Alle posts tonen
Posts tonen met het label dotters. Alle posts tonen

zondag 9 april 2023

De tuin in april

 

Een aarzelende lentezon en terugtrekkende nachtvorsten. Dat betekent weer de tuin in (o ja, met een glaasje, zegt een vriendin dan). Maar ik bedoel nu even met de tuinhandschoenen. Na de krokussen en de narcissen zijn de opvallendste bloeiers nu de dotters in de vijver. Daarachter komt het wit van de iberis tevoorschijn.

 

Ik heb net zomerbollen geplant. Ben benieuwd wat daarvan opkomt. Met dahlia's ben ik niet goed. Vaak komen ze niet eens boven de grond. Nu las ik dat slakken gek zijn op de jonge dahliascheuten en dat het aan te raden is de bollen vanaf half april eerst een maandje in een pot binnen te houden. Daarna vinden de slakken ze minder lekker en kunnen ze alsnog de grond in. Hopelijk de gouden tip? 
Verder heb ik de vlinderbloem gesnoeid; iets hoger dan de voorgeschreven 40 à 50 centimeter, maar nog  met wat groen aan de al uitgelopen takken. Die afgeknipte takken schijn je heel makkelijk te kunnen stekken: zet ze in de potaarde of volle grond en er groeit een nieuwe plant uit. Dat moeten we hebben; niet telkens naar het tuincentrum hollen.



De meeste tijd ging zitten in de bladeren weghalen en boshyacinten wegtrekken. Die zijn aan een opmars in de voortuin bezig, die één monocultuur krijgt. Leuke plantjes maar erg opdringerig.





zondag 4 juli 2021

Huize Vijvervreugd


Het is zo leuk om een vijver te hebben! Zo'n 18 jaar geleden maakten we er een in de achtertuin. We groeven een kuil met 3 verschillende dieptes en legden daar vijverfolie in, dat we vastmaakten onder bielzen. We vulden 'm met kraanwater en gooiden er uit een nabijgelegen kanaaltje ook een emmer bij. Op de bodem zetten we diverse mandjes met waterplanten. En zo kregen we al het jaar erna watersalamanders, schrijvertjes, libellen en kikkers. Maar een rechthoekige bak met water bleef het. Vandaar dat we het minst diepe deel volstortten met aarde zodat de planten daar welig konden tieren. En dat doen ze nog steeds. Een gigantische varen, dotters, riet en - minder gepland - bramen. In het water dan nog waterlelies. 


Ik weet niet hoe lang de bielzen het nog volhouden; ze zijn behoorlijk gebarsten en regelmatig hopen zich er mierennesten in op. De varen is dorstig, zodat we af en toe het waterpeil moeten herstellen met de tuinslang. 
Maar het fijne van die planten is dat ze de reiger belemmeren om te landen. Want begin mei gaat die standaard op het garagedak eerst lekker schijten, speurt de vijver af en pikt vervolgens vanaf de biels met 1 hoofdknik een kikker uit het water. Dat is er nu in juli niet meer bij. Een hongerig reigertje is vast ook zielig, maar mijn sympathie ligt bij de kikkers.