Posts tonen met het label oude klok. Alle posts tonen
Posts tonen met het label oude klok. Alle posts tonen

dinsdag 12 april 2022

Tik tak

 In het tweedehandswinkeltje waar ik werk, stond een oude klok; tafelmodel. Hij moest getest en niemand had daar tijd voor. Ik nam hem mee naar huis om er naar te kijken. De klepel lag eraf en hij deed na het opwinden niets. Ik blies wat stof weg en maakte de kast open. Na wat bewegen aan radertjes begon het uurwerk te lopen, maar zodra de klepel eraan hing, hield het weer op. Net als de tikjes die hij op een bel gaf, elk kwartier. Ik mocht hem voor 3 euro hebben omdat zo'n klok onverkoopbaar is. Sowieso zat er bladderende goudverf op.
De hoop dat ik hem weer aan de praat zou krijgen bleef helaas ijdel. 



Enig voordeel: zo  houdt hij niemand uit de slaap...  Want hij is inmiddels geschilderd in grafiet en heeft een plekje gekregen op de overloop van de zolder: een decoratieklok.
Symbolisch: de tijd heeft op deze plek sowieso een poos stil gestaan.






maandag 24 april 2017

Carillon op de achterbank

 
Wat doe je in het weekend anders op het Bourgondische platteland dan naar een brocante gaan?
Het is volksvermaak nummer 1. De VVV's geven een kalender uit waarop alle brocantes van de streek van maart t/m maart staan aangegeven. Sommige zijn gespecialiseerd - bijvoorbeeld in oud speelgoed of in postzegels - maar de meeste hebben vergelijkbare troep als op de kleedjes van onze koningsdagvrijmarkten. Alleen de prijzen liggen doorgaans hoger.
Afgelopen zondag hadden we in Décize nog drie kramen te gaan, toen we een mooie klok zagen: een eiken uit de jaren dertig. De verkoper bleek een gepensioneerde juwelier te zijn; hij gaf 6 maanden garantie op deze Westminster ofwel Vedette, die om het kwartier een hele riedel geeft. Onderweg naar huis over de bobbels van de landweggetjes hadden we een waar carillon in de auto.
 
 
Thuis heb ik het houtwerk met St Marc schoongemaakt en de ruitjes gepoetst. Man jaste een plug in de muur en daar hangt hij nu mooi waterpas te wezen.
Na 17 dagen moet hij opnieuw opgedraaid en dan laten we de kwartieren ongemoeid: op hele uren slaan is genoeg. Vonden we dat juist niet zo fijn van het Franse platteland; de stilte?