Verven en wrijven

Op Pinterest zie ik veel knutsels voorbijkomen van afbeeldingen of teksten op hout. Een leuk tafeltje van de tweedehandswinkel leek me een ideale ondergrond om de techniek eens uit te proberen. 

Eerst nam ik het tafeltje af met StMarc. En dat was de hele voorbewerking. Ik heb het niet nagedaan met water en de lichte krasjes op het bovenblad niet weggeschuurd. 

 Met een minipotje krijtverf van Gamma (Wood & wall gentle green) schilderde ik het tafeltje twee maal. Daarop wilde ik een leuke afbeelding van Thegraphicsfairy.com. Die moet je dan in spiegelschrift afdrukken of kopiëren met een laserprinter. (Op je eigen printertje werkt echt niet.)

Daarna smeerde ik het middenstuk van het bovenblad goed in met acrylvernis van Action. De afbeelding werd in de natte vernis gedrukt. Even met een pasje er voorzichtig overheen wrijven zodat alle papier het tafelblad raakt en er geen vouwen meer in zitten. Niet hard drukken, want daarmee maak je het papier stuk. 

Na twee uur is de vernis droog en begint een zen-klusje: het papier natmaken (of je vinger) en voorzichtig over de doorschemerende afbeelding heenwrijven zodat er rolletjes papier vrij komen. Deze handeling moet je een paar keer herhalen. Je zult zien dat de tekst achterblijft op je tafeltje terwijl het papier er los van komt. 

Als de papierrulletjes allemaal verwijderd zijn en er bij wrijven niets meer meekomt, nog een keer het hele bovenblad vernissen en je projectje is klaar!

Geen adres, wel een naambordje

In het Franse gehucht waar ons huisje staat, bestaan geen straatnamen of huisnummers. Je woont in dat gehucht, op de weg naar ... (het volgende gehucht). Omdat overal maar enkele huizen staan, weet de postbode toch de juiste postbus te vinden, mits je een naambordje hebt. Dat moest er dus komen. 

Ik kocht bij de Kringloper een houten spreukenbordje en verfde over de tekst heen met krijtverf. Op de computer maakte ik een ontwerpje en printte dat op stickerpapier (een A4'tje waar etiketten op geplakt zitten, maar dan met de etiketten erafgehaald). Dat wreef ik af op het bordje. Het was allemaal redelijk vaag.

 

 

En ondanks dat ik er vernis op deed voor de houdbaarheid, waren de namen na twee maanden buiten gehangen te hebben, onleesbaar geworden.

 Dus verfde ik het bordje opnieuw blank, wreef de print erop en trok die over met een permanent marker, waarna er blanke lak overheen ging.

En nu, na een half jaar hekhangen, zijn de letters nog steeds duidelijk. Net als het bloempje en de vogel. Die staan voor onze dochters, die weliswaar niet vaak in Frankrijk zijn, maar er zo toch een beetje bij zijn.