Kast voor stokbrood

Een huche à pain, ooit van gehoord? Het is een lange, smalle kast met luchtgaten en een deksel, voor stokbrood. Dit exemplaar staat al sinds de overname van ons huisje in de keuken. Overigens ongebruikt, want we vriezen het stokbrood in, als we het niet meteen eten. 

Een opfrisbeurt was in elk geval nodig. De huche kreeg een frissere kleur groen en een decoupageplaatje uit een Frans tijdschrift, dat ik op een brocante kocht. Stokbrood blijft er natuurlijk niet vers in en dat grote gezin om een dagvoorraad voor aan te leggen woont hier al 80 jaar niet meer. Maar de kast mag blijven, want hij houdt de gastank uit het zicht. Hij is dus puur voor de sier: poppenkast!

Meubles

Vorig jaar lag dit leuke ronde tafeltje in de bak 'meubles' op de Franse vuilstortplaats. Ik viste hem op en stalde hem op zolder. Afgelopen week schuurde ik 'm zo glad mogelijk, beitste de poten in mahonie en schilderde het blad met een minipotje krijtverf: Wood & Wall true taupe van Gamma. 

Van de site thegraphicsfairy.com printte ik een Franse tekst in spiegelschrift, die ik bij de bieb met een laserprinter kopieerde. Ik knipte de tekst zo kort mogelijk langs de letters uit, legde hem omgekeerd op het tafelblad en smeerde 'm in met mod podge. 

Na een aantal uren drogen kun je dan al je geduld inzetten om het papier er voorzichtig af te wrijven (eerst natmaken), zodat de tekst tevoorschijn komt.

Voor een shabby chic look moet je nog iets meer moeite doen: enkele plekken doorschuren en dark wax van Annie Sloan aanbrengen. Met een blank waslaagje daar weer bovenop is het tafeltje bestand tegen nattigheid en krassen.

Het huisje begint wat vol te raken (en als ik dat zeg!...) Dus er is eigenlijk geen plek voor deze aanwinst. Maar ik ga hem natuurlijk niet opnieuw afdanken. Wie biedt?😊

Muziekkastje

 In ons Franse huisje hebben we geen internet en draaien nog ouderwets cd's. Die zitten in een lelijk houten kistje. En de vorm van het kistje blijft lelijk als je het een beetje opknapt, wat ik gedaan heb. Maar in elk geval valt het dan minder op dan in licht vurenhout.

Ik heb de buitenkant met krijtverf in een grafietkleur geverfd. De achterwand kreeg een lichte kleur en een erop geplakte muzieksleutel. 

Van een rol oud bloemetjesbehang (of eigenlijk blaadjesbehang) knipte ik stroken voor de zij-en voorkanten. En als extra versiering kwamen er wat besjes en blaadjes bovenop. "C'est le ton qui fait la musique", zullen we maar zeggen.

Kast met een gouden randje

Het blijft leuk: oude spullen ophalen bij mensen die ervanaf willen. We zochten een linnenkast en een uurtje rijden bij ons vandaan werd er via Leboncoin één aangeboden: prima maatje, met een spiegel en bescheiden houtsnijwerk. 

Weer zo'n stel van middelbare leeftijd; haar moeder was overleden en het huis moest leeg. Ik schrik soms van de omstandigheden waarin die oudjes kennelijk gewoond hebben: het hele huis was één schimmelzooi, met afbladderend behang en verrot hout. De kast zag er gelukkig goed uit. 

Helaas ontbrak de sleutel. We kregen er 1 mee die erin paste maar hem niet op slot kon doen. Man plaatste een magneetje om het probleem van een openzwiepende deur op te lossen.

 Want de vloeren zijn zo scheef dat we weer met stutblokjes moesten werken om hem enigszins stabiel te krijgen.
Ik zette de kast in de krijtverf: grafiet van Annie Sloan. Voor het houtsnijwerk gebruikte ik goudwas van La Sloan, die ik met een kwastje opbracht op de randen van de bloemen en blaadjes. Een chique combi: goud met bijna-zwart. 

En voor 20 euro en een pot verf kreeg de logeerkamer een blikvanger.

In de was zetten ging niet vlekkeloos

Soms doe je iets heel doms. Voor de diy'er is dat een leermoment (en een dag sjacherijn!). Ik was trots op mijn gepimpte secretaire uit de vorige post. Zoals ik schreef: hij moest alleen nog gewaxed worden. Ik heb prima ervaringen met Annie Sloan clear wax, maar de grote pot daarvan stond in Frankrijk. Een klein potje is dan toch weer 7 euro, dus ik dacht: met een korting van Karwei koop ik een klein potje meubelwas van Rust-o-leum. Ook geschikt voor krijtverf.. Ik wreef het volgens de voorschriften in en even werd hij inderdaad donkerder. Toen ik na ruim een uur terugkwam, was het meubel een en al witte vlek. Uitwrijven kon niet meer, want de was was al gedroogd.

Na behandeling met Rust-o-leum meubelwas

Op de zijkant zie je de vlekken nog beter

De secretaire voor de waxbehandeling

Grrr. Ik wilde 3,50 euro besparen maar moet nu weer nieuwe verf kopen om de schade te herstellen... En dan heb ik het nog niet over de vrouwuren die erin gaan. Misschien moet zelfs de 'print' over, want ik weet niet of ik zo mooi langs de tekst kan verven. 

Hoe kan een meubelwas zo waardeloos uitpakken!? Heeft iemand andere ervaringen met dit merk? Zou het over de krijtverf van Rust-o-leum geen vlekken geven?

Secretaire is nepper en krijgt dus een make-over

Noem dit geen bureau maar een secretaire. Al is het niet de antieke waarop we stiekem gehoopt hadden, toen hij op Marktplaats stond. Was het een Biedermeier oudje geweest, dan had ik hem in de originele houtkleur gelaten, maar eigenlijk is het prima dat dit een nieuwere kopie is: nu kon ik hem verven. 

Ik had een kwart-literpotje krijtverf in de kleur Aubusson Blue van Annie Sloan. Dat leek me te weinig voor deze dikbuikige schrijftafel, maar nu het binnenwerk een andere kleur kreeg, bleek het zelfs genoeg voor twee keer. Het moet gezegd: die Sloan is aan de prijs, maar ze smeert erg uit.

Daarna oogde het meubel toch wat saai. Ondanks het mooie binnenwerk dat ik deels schilderde, deels in originele staat liet. Aangezien ik altijd al met een verfsjabloon wilde experimenteren, depte ik de lichte krijtverf van het binnenwerk (Gamma Wood & Wall, Havermout) op een brocante sjabloon dat ik op de secretaireklep gecentreerd had. Best eng, maar met afdoende strak resultaat. Met Annie Sloan's gilding wax (bright gold) verguldde ik onder andere de randen aan de voorkant.



Voorlopig blijft deze blauwe beauty nog hinderlijk in de weg staan in de huiskamer, waar het een behoorlijke stijlbreuk geeft. Pas over enkele maanden kan hij richting Bourgogne, waar hij de trap op moet. Vόόr dat transport moet hij in de was, anders is de krijtverf te kwetsbaar. Dan zal hij nog een tintje donkerder worden.

Handzaam kastje

Ik ben gek op kastjes: je hebt er nooit genoeg. Het leukst is natuurlijk om een oud kastje een nieuwe look te geven. Dit 'bijzet'-kastje nam me gelijk voor zich in door zijn Queen-Annepootjes en omdat hij heel handzaam is; je kunt 'm makkelijk in je eentje tillen.

Alle spinrag en vuil van jaren verdween in een lap met StMarc. Daarna kreeg het Kringloopmeubel twee lagen Annie Sloan krijtverf, kleur: Chateau grey. Gelukkig redde ik 't met een kwartliterpotje, want die Britse zakenvrouw weet van prijzen. Mijn kastje was goedkoper dan de verf, namelijk € 9,50. 

Het bovenblad schuurde ik oppervlakkig en gaf het twee lagen kersenkleur met Gammabeits. Dan kun je het makkelijk afnemen en er van alles op zetten zonder dat het krast.
Daarna moest er nog was overheen, anders heb je snel beduimelde deuren of beschadigde poten. Al met al ben je even van de straat met zo'n kluskastje.



Hij werd tussen de emmers gereedschap, tassen huisraad en blikken vloerlak in de Opel gestouwd voor een enkele reis Bourgondië. Daar kreeg hij zijn laatste rustplaats. Met een glazen stolp, een glazen pot met oud naaigerei en een krans van dennenappels erop als decoratie. En achter de deurtjes nog meer glas: de sap- en wijnglazen.

Zingen voor de jarigen

Ouders van de vriendin van onze jongste dochter hadden al een huisje in de Bourgogne toen wij ernaar op zoek gingen. Sinds we bij hen op de koffie gingen voor meer informatie, zien we elkaar regelmatig. 

Net als wij bezoeken zij regelmatig brocantes en toen wij een uitnodiging kregen voor een feestje, wist ik dat het cadeau brocante aan moest doen. Ook al was het een plastic cadeaukaart...

Dus bij de Kringloper kocht ik een oud dienblaadje en schilderde dat met krijtverf. Vervolgens schuurde ik het door voor het verouderingseffect. Omdat de feestvarkens in de muziek zitten, lijmde ik op de bodem vergeelde bladmuziek. Daarop drie lagen vernis, hoewel ik niet verwacht dat er echt mee geserveerd wordt. Ook het cadeaudoosje kreeg een buitenkant vol muzieknoten.

Tot slot een bloem van een eierdoos erop geplakt en raffia eromheen gestrikt en nu kunnen we zingen voor de jarigen. Wat? Chants de terre et de ciel van Olivier Messiaen.

Kopje koffie in mistig Parijs

Lang stond ik te twijfelen bij twee eiken bijzettafeltjes aan de straat; zou ik ze meenemen of niet? Ze waren namelijk niet heel bijzonder of oud. De ene had zelfs een spaanplaat bovenkant en de ander een half verkoold bovenblad dat ook nog eens fineer bleek. Ook misten ze allebei twee achterlatjes. 

Toch hadden de poten van het kleinste tafeltje wel wat, dus hing ik ze aan mijn fietsstuur.

Ik zaagde met een handzaag het bovenblad van de tafels af. Want het blad van de een kwam op het onderstel van de ander. De verkoolde kant van het fineer blad beplakte ik met gemarmerd zelfklevend kastpapier. Wie graag onder de tafel ligt, ziet dan wel iets zwarts, maar geen brandplek...

Met de cirkelzaag zaagde ik een grenen latje en lijmde dat bovenaan als tussenlat. Daarna ging het onderstel in de Wood  & wall krijtverf van Gamma, in de kleur Bluish black. Voor zo'n klein projectje kun je prima een minipotje gebruiken.


Op het bovenblad kwam een poster van Parijs. Die had ik ooit bij de Kringloper gekocht. Er moest een halve straat afgeknipt worden maar het melancholieke wintersfeertje bleef gelukkig. Met spuitlijm plakte ik hem op de bovenkant. Door het zijwaarts inboren van schroeven kwam het onderstel vast te zitten aan het bovenblad. Tot slot nog twee lagen Home Deco Varnish van Action eroverheen, zodat hij vuilbestendig werd.

En nu kunnen we dus een kopje koffie neerzetten op een bankje aan het water in mistig Parijs. Of is het Wenen?

Kort slapen

Nou schrijf ik toch al het hele jaar blogs en heb nog nooit wat gezegd over onze Franse slaapkamer. Een enkel fotootje is weleens voorbijgekomen, maar nu wat meer aandacht voor het eiken bed, het nachtkastje met marmeren bovenblad en de linnenkast met twee spiegeldeuren; alles minstens 80 jaar oud.

We zagen het ameublement met mooi houtsnijwerk op leboncoin, de Franse marktplaats. Een stel van in de 50 in het departement Yonne was de boerderij van overleden ouders aan het leegruimen. Ze waren nogal verbaasd dat mensen in die ouwe zooi geïnteresseerd waren en hielpen graag mee de kar opladen. 

De sommier - een lattenbodem van stof - zat erbij en was betrekkelijk nieuw. Met een IKEA-matras en een topmatras dat we al hadden slaapt het bed prima, al was de lengtemaat van slechts 190 centimeter wennen.

Ik maakte het houtwerk vetvrij met StMarc en gebruikte krijtverf van Painting the past in de kleur Old white. Enkele plekken deed ik tweemaal maar voor het grootste deel volstond ėėn keer verven. Het hoofdbord en de fronten van de spiegeldeuren wreef ik daarna in met blanke was, anders wordt het daar snel vlekkerig.

De meubels geven een frisse, dromerige sfeer. Na vier jaar nog steeds. En straks is het weer feest; dan mag ik bedden en kasten zoeken voor de nieuwe slaapkamers.

 

Dan wil ik net weer wat anders; misschien een hoofdbord van stof of een oud, metalen bed. Ook prachtig zijn die met halfronde uiteinden: een 'halve mand', noemen de Fransen dat. Leve de zoektocht!

Een dorstige stoel en een brandtest

Een paar blogs terug vertelde ik dat ik een experiment wilde doen met het verven van de velours bekleding van een stoel, in het geval dat ons antieke bankje een andere kleur moest. En helaas, de mosterdgele kleur vind ik echt niet mooi bij de rest van de meubels. Dus de stoel moest geverfd als proefkonijn.


 Ik koos voor de kleur Country grey van Annie Sloan en dacht met een minipotje van 100 ml te volstaan, omdat je de verf voor de helft moet verdunnen met water. Maar de eerste keer verdween de aangelengde verf gewoon in de stof, met nauwelijks kleurverschil. Die stof moest ik ook nog eerst nat spuiten. Ik had niet eens genoeg voor de achterkant van de rug.

Ik besloot een liter te kopen, om het experiment door te zetten. De stof absorbeerde opnieuw heel erg, maar gaf ook een heel onregelmatig effect.

 Inmiddels had ik de stoel drie keer geverfd en vond het drie keer niks. Ik ergerde me mateloos aan de vlekken, terwijl ik goed uitgesmeerd had en egaal water had gespoten. Ineens begon het me te dagen. Was de stof op deze stoel die toch al op jaren was, wel katoen velours of toch polyester? Ik deed de brandtest. Het uitgeknipte stukje stof  brandde slecht, stonk erg en ging meteen uit nadat ik de lucifer erbij weghaalde: polyester dus en dat is ongeschikt om te verven. Al vanaf 1953 werd polyester als synthetische stof geproduceerd, las ik.



Omdat ons bankje zeker honderd jaar oud is, kan dat alleen maar katoen velours zijn. Ik ga het er dus toch op wagen.