Judaspenning zaait zich uit

 Drie mega-bossen judaspenning heb ik van de week zitten doppen. Aan elke bos een zakje met de zaadjes (want die houd je over na het doppen) en voor 2 euro gingen ze ons tweedehandswinkeltje in (en uit). 

Omdat ik nog mooi goud en zilver vouwpapier had, kon ik ook heel veel kleine zakjes vullen met een bodem zaad. Hoe je zo'n zakje vouwt, zie je op dit YouTubefilmpje. Een raffia touwtje door een geponst gaatje en een rond kaartje eraan met de zaai-instructies maken het af. Op de andere kant kun je dan persoonlijke wensen zetten. € 0,50 per zakje en je hebt een leuk mini-cadeautje. Wat zal het voorjaar paars kleuren in het Gooi :) 

In 2022 dan he, want judaspenning is tweejarig...

Te leuke kerstdozen

Creatief met ballen. Dat zijn collega's in onze tweedehandswinkel. We wilden de etalage kerstig maken en zij hadden het idee om hiervoor een aantal kerstballencreaties rond een doos te plakken. De kerstballen waren sowieso onze winkeldochters van vorig jaar. 

Je hebt hiervoor - naast een doos - een lijmpistool en veel kunststof kerstballen nodig, in verschillende groottes en tinten die bij de doos passen. 

Maak de creatie af met linten en/of andere versiering en een strengetje kerstlichtjes op batterij. 

De kerstdozen zijn veel te leuk geworden. Ze vallen vast zo in de smaak dat ze in no-time verkocht worden (want we plakken er ook een prijsje op!). Dan moeten we weer andere etalage-trekkers bedenken.  

Kant-en-klare kerstdozen zijn op diverse plekken te koop (o.a. bij de HEMA). Maar als je een 'ordinaire' doos thuis hebt, kun je die ook beplakken met mooi kerstpapier. Zie hier mijn eigen zwart-zilvercreatie.

Nieuwe zolderkamers

In het kader van de verduurzaming en het niet meer met onze oude botten het dak op hoeven om te schilderen, lieten we op zolder twee kunststof dakkapellen plaatsen; met dubbel glas. Dat betekende dat de kamertjes "ontmanteld" moesten worden en daarna ook behoorlijk opgeknapt. In twintig jaar tijd hadden ze geen kwast gezien.

 

Leuk om weer kleuren bij elkaar te zoeken. Eén kamer moest opnieuw behangen en dat deden we met vliesbehang. Uit praktische en financiële overwegingen kozen we dezelfde kleuren voor beide kamers. Ik had ze uit een Flexafolder: greyed green voor de muren en Heart wood voor de kleine plafonds. De betimmering van de dakkapel en de plinten kregen het lichtgroene Tranquil Dawn en de deur pareltaupe van Couleur Locale.

Gordijnen naaien was de grootste klus. Van de stof die over was naaide ik stoelkussens. De vulling kwam van een dik stuk schuimrubber dat ik bij het grofvuil vond.

 

Met het grootste broodmes zaagde ik zo goed en zo kwaad als dat ging de vorm van de zitting eruit en dan weer overdwars zodat ik twee stukken van 4 centimeter dik kreeg met elk 1 mooie (= gladde) kant. Een elektrisch broodmes schijnt hier heel handig bij te zijn, maar dat hebben we niet. Met een stofknoop erop werden ze minder saai. 

Handdoeken drogen

 

We voerden de oude caravan af en dat betekende 4 ritjes naar de stort; elke keer 20 minuten enkele reis. Maar meerijden naar de stort is - bij 36 graden - niet alleen ellende: er staan soms ook leuke dingen die je mag pakken. Vorig jaar was er een apart meubelhoekje en nu een soort geef-en-neemberm met spullen die hergebruikt kunnen worden. Daar hebben wij een oude fiets bijgezet en een handdoekenrek weggehaald. 

Zo'n houten rek met gedraaide spijltjes; in het najaar praktisch om met vochtige handdoeken voor de kachel te schuiven, maar ook handig en decoratief voor op de nieuwe slaapkamer, straks. Op de Franse Marktplaats vragen particulieren er € 25,- voor; dus letterlijk mooi meegenomen.
Hij kreeg een verfje in de kleur van de kamertrap. 

Doorleefd tafeltje

Het tafeltje stond er al van de vorige bewoners van ons huisje. Eerst in de originele grenen kleur, toen in krijtverf en daarna met een bloemservetje als decoupage. Maar dat was een mislukt projectje en ik wilde uiteindelijk de kleur lichtgeel.

Opnieuw de kwast ter hand genomen en een oude kaart van het Gooi op het bovenblad gelijmd. Hoe voorkom je toch die altijd opdoemende blazen? Ik verdeel de (hout- en papier)lijm zo goed mogelijk en verzwaar het oppervlak een nacht lang, zodat het plaatje er strak op ligt, maar desondanks lijken blazen niet te voorkomen. Ik neem ze maar voor lief bij dit tafeltje. 

Nog wat doorgeschuurd en met black wax aangestreken voor het verouderingseffect en het lijkt een doorleefd tafeltje. Misschien wel met een schatkaart erop?

Chateauwaardige poef

Al jaren hebben we een oude, ronde IKEA-poef. Een foeilelijk ding, want de poten zijn van staal en er zit geen hoes om. 

Nu zag ik laatst in een tweedehands-winkel vier nostalgische houten poten met schroef en laten die nu precies in het gat van de stalen poefpoten passen! Dan hoefde ik de poef ook niet tot de grond te bekleden om het staal weg te moffelen; mooie benen mag je showen.
De kleur die op de poten kwam, werd Kroonjuweel in Gamma Wood and Wall. Het leek me bij de overtrek leuk om de bovenkant in een ander stofje te doen dan de zijkant. Het werd een combi van een half metertje 'vazenstof' waarmee ik ook een stoel bekleedde, en resten van de slaapkamergordijnen; vermaakte lappen van de Kringloper. Aan de onderkant naaide ik een zoompje om elastiek in te doen en strak aan te trekken. 

Zo werd de poef onherkenbaar. En - om met Martien Meiland te spreken - chateauwaardig! 

Onderschatte heester

Vorig jaar zomer zijn er door de droogte vier coniferen gesneuveld. Ze vormden een groene afscheiding met de buurman maar namen vooral het zicht weg op het hek van de erachter gelegen begraafplaats. Manlief rooide de dode staken, maar wat ervoor in de plaats? Eerst dacht ik aan bamboe. Dat blijft groen en wordt snel lekker hoog. Maar mensen raadden het af: te veel zooi en een te agressieve woekeraar. 

Al googelend kwam ik op de nandina domestica, ofwel hemelse bamboe. Geen enkele bloedband met de echte bamboe, maar met de berberis. Ook groenblijvend en wordt uiteindelijk twee meter. De nieuw ontwikkelde bladen zijn rood van kleur en in de winter krijgt hij rode bessen. Hij is nog niet zo bekend en schijnt een wat onderschatte heester te zijn.

De struikjes, vier op 'n rij, zijn nu na driekwart jaar nauwelijks op kniehoogte... Twee meter, ga ik dat  nog meemaken (aan deze kant van het hek)?

Biologieles op zolder

We hadden enkele botanische (Engleder's wand-)platen gekregen van familie. De oorspronkelijk Duitse lithografieen in een Nederlandse herdruk uit 1905 waren afkomstig van een oud-leraar/directeur van een Mavo. De platen zaten op stevig karton. We sneden de lelijke randen eraf en plakten ze met montagekit op hardboard. Vroeger hingen ze natuurlijk tussen twee stokken in het klaslokaal maar wij maakten op de randen een frame van latjes, die we eerst in verstek zaagden en schilderden.

Eén plaat - de donkere - hadden we al eerder in de Bourgogne opgehangen en deze maisstengel groeit nu bij ons op zolder.

Project sprei

Het is zo fijn om iets op de pennen te hebben. 

Voor een verloren kwartiertje maar ook als bijrijder tijdens ellenlange autoritten (op rechte snelwegstukken, anders word ik toch wagenziek!)

Voor onze nieuwe zolderkamer vond ik een patroon van een sprei op Ravelry: de reversible elongated diamond blanket. Omdat die op een bed van 80 x 190 cm moet komen, paste ik de maten aan en bestelde 

27 bollen katoen (Drops Paris) in de kleur amethist bij breiwebshop.nl. Die past mooi bij het plafonnetje dat we in Heart wood van Flexa schilderden.


Ik zette de steken op een rondbreinaald, want voor 201 steken is een gewone pen te kort. Het leuke van dit patroon is dat de sprei aan beide kanten mooi is en dus geen voor- of achterkant heeft. (Dat wil zeggen: als je netjes kunt afhechten...) 
Ook vind ik het fijn dat de eerste en laatste steek gelijk netjes zijn. Je hoeft dus niet op het eind nog een rand te fabriceren. 

Heel veel naaldengetik, lichte schouderklachten en negen weken verder is de sprei af.

Nu nog een ander bed. Dit is nog mijn bedje van toen ik 40 jaar geleden op kamers woonde... Maar in die smalle maat een leuk bed vinden is een project op zich. 

Oubollig badkamergarnituur

Het is zo'n mooie naam: badkamergarnituur. Een spiegel, lampjes, een handdoekenrek, tandenborstel- en/of glashouder en een plankje voor je toiletspullen. We haalden ooit zo'n setje tweedehands op bij een meneer van wie we en passant de oude-auto-verzameling mochten zien. 

Man vond het setje maar oubollig. En het plankje bleek te breed: 60 cm; dat was het tegeltableautje waar hij op moest ook. En voor het handdoekenrek was geen plek op de gipsplaten. Brombrom... 

Het setje ging in de grafietverf van Annie Sloan en kreeg daarna een coating van blanke lak. 

Het handdoekenrek besloten we zo onopvallend mogelijk aan een balk te hangen, dus dat werd in dezelfde houtverfkleur geschilderd (havermout). 

En dan nog het planchet. Daar zaagden we aan beide kanten een stuk af. Verder kreeg het dezelfde behandeling als de rest.
Het is wel bollig met al die ronde vormen, maar oubollig? Mooier dan chroom!

Snel poefje

Wel twintig jaar geleden gaven wij op het werk premiums aan nieuwe abonnees en eens in de zoveel tijd was er een personeelsverkoop van die spullen. Toen scoorde ik een minipoefje van zeegras. Inmiddels was de corduroy bovenkant gevlekt en zag het poefje er niet meer uit. Nu de zolderkamers opgeknapt worden, zou zo'n poefje daar - in opgeknapte versie - best leuk staan.
Het klusje begon slecht met de totaal verroeste scharniertjes die niet los te krijgen waren. Maar met wat gewrik, het afschuren van de roest en het plaatsen van nieuwe schroefjes was dat ook verholpen.

Met het verfstokje van de plafondverf in een soort heidekleur in de hand, vond ik bij de stoffenwinkel een metertje stof met een grafische print, waaronder die lilatint. Ik  knipte een lapje ter grootte van de bovenkant plus 4 centimeter zoom aan alle kanten. Even de rand door de naaimachine met een zigzagsteekje en hij rafelt niet meer. Helaas had ik mijn elektrische nieter in Frankrijk staan, maar met flinke klappen op een handnietmachine lukte het toch om de stof vast te nieten. Gewoon over de oude stof heen; het deksel gaat toch zelden open.

Al jaren stoorde ik me aan dat lelijke poefje terwijl hij er in 1,5 uur en bijna voor niks weer fris uitziet. Foto's van de hele opgeknapte kamer volgen als-ie klaar is!