Lapjesfauteuil, deel 2

 De zitting van de fauteuil was het best om mee te beginnen. Want het schuimrubber dat daarop zat, was nog goed. Ik legde een stuk fiberfill op maat over de zitting heen. Hierdoor gaat de stof niet schuiven. Na het kijken van diverse YouTube-video's van stofensteen.nl zat ik te popelen om het daar uitgelegde 'slangentongetje' op de hoeken uit te proberen, maar dat ging niet op voor dit model stoel. Hier waren op de hoeken vierkanten uitgeknipt. Met kleine spijkertjes en wat extra fiberfill trok ik ze zo strak mogelijk.

Nu moest het gapende gat van de rug gevuld. De vorige stoel had ik met karton verstevigd, maar de holte die in de achterleuning zit, krijg je daar niet goed in. Het werd dus weer jute, zoals bij het origineel: een stevige, dichte jute. Met spelden zette ik de achterstof vast op de jute en niette ze samen in de rugleuning. De stoel had ik daarvoor op zijn rug gelegd, dat werkt het makkelijkst. 

Daarin 2 centimeter schuimrubber erop geniet en daar ging weer een laagje fiberfill op. Daarna vouwde ik de stof- en jute laag (ongelijk afgeknipt) over het schuimrubber met de fiberfill naar voren, en stak een speld door het midden. Markeer ook het midden van de stof en centreer die op het fiberfill. Dan kun je de rugleuninglap gaan nieten, omgevouwen aan de randen en mooi in de vorm. Dat wil zeggen... als je nietjes niet te kort zijn om door die twee lagen stof, jute, schuimrubber en fiberfill heen te slaan, zoals bij mij... 

Met nietjes van 14 mm (in plaats van 10) lukte het wel.

De kers op de taart is natuurlijk het passement: ofwel het afwerkbandje, dat je met een lijmpistool stukje voor stukje tegen de rand plakt en waarmee je de nietjes maskeert. 

Het kan altijd beter, maar ik schaam me niet voor het resultaat. En wat was het leuk om te doen. Ik heb er zeker geen lapjeskater aan overgehouden.

Een wastafelkastje

Er stond een donkerbruin kastje in het huisje in Nièvre - Bourgogne, dat we 8 jaar geleden kochten.  Een  robuust ding; te groot voor nachtkast en te klein voor servieskast. Ik schilderde hem rozerood en een poosje stond hij wel aardig onder een bordenrek met rood, Engels servies.

                                      

Voor de laatste slaapkamer die we construeerden, hadden we een wastafel nodig en het idee was om daar zelf een kastje onder te monteren. Inderdaad: het kastje van beneden was daar prima geschikt voor. Man heeft er een wastafel op gekit en er zo aan verzaagd dat het mooi aansluit op de plint waaronder de leidingen weggewerkt zijn.

Een los handdoekenrekje van een brocantemarkt paste precies op de zijkant. Nu moet het kastje alleen nog in de blanke lak, want de krijtverf die erop zit is te kwetsbaar voor waterballetten. 

Veel leuker dan een kant-en-klaar badmeubel! 

 

Van kneus naar vrolijk kastje

Man zou van een kastje in onze Franse huiskamer een wastafelmeubeltje maken. Dat betekende dat er weer een nieuw – of liever oud – kastje moest komen. Via Marktplaats vond ik 1 dag voor we naar Frankrijk afreisden een notenhouten kastje bij ons om de hoek. Kennelijk wilde ik zo graag iets opknappen dat mijn kritische blik thuisbleef. 

Er zat niet alleen een scheur in het bovenblad die ik nog voor lief wilde nemen, maar ook in beide zijkanten. Het geld was al overhandigd voordat ik daar erg in had. Bovendien bleek het ook nog deels fineerhout te zijn. Het enige positieve was dat hij niet wankelde…

Zo leek het nog heel wat...

 

In Frankrijk gingen er eerst twee lagen houtrotvuller in de kieren. Het idee was om zowel de bruinzwarte kleur van de trap te gebruiken als de dieprode kleur van het vorige kastje. Het rood is krijtverf, dus dat hoeft niet gegrond, maar moet wel twee keer. En veel rood was er niet meer. Gelukkig nog wel een halve bus van een laffere rode kleur die ik als eerste laag kon gebruiken. De zijkanten gingen in gewone verf op waterbasis, dus moesten wel in de grondverf. De deurtjes waren gaaf en mochten houtkleur blijven.
Het leek een leuk idee, maar wat werd het saai! Wat nu? Er moest nog iets met de deurtjes.

Ik plakte de binnenkant diagonaal af met tesakrep om zo de helft rood te verven. Dat stond al heel wat leuker. Intussen had ik in mijn voorraad schilderijtjes een Japanse prent van een bonte vogel gevonden. Het papier had een soort parelmoer laagje en weerkaatste heel mooi het licht. Vogel en bloemen werden in tweeën geknipt: voor elk deurtje één. Met vernislijm smeerde ik de bovenkant twee keer in en na het drogen plakte ik de onderkanten op de deurtjes. 

Tot slot moest alleen het bovenblad van het kastje nog in de was, als beschermlaag. Zo werd het een aardig, folkloristisch kastje, waar we dvd’s en cd’s in opbergen.

Na wat heen-en-weerschuiven werd dit de uiteindelijke styling: vogelkooi, Jezusbeeld en vaas

Doorleefd tafeltje

Het tafeltje stond er al van de vorige bewoners van ons huisje. Eerst in de originele grenen kleur, toen in krijtverf en daarna met een bloemservetje als decoupage. Maar dat was een mislukt projectje en ik wilde uiteindelijk de kleur lichtgeel.

Opnieuw de kwast ter hand genomen en een oude kaart van het Gooi op het bovenblad gelijmd. Hoe voorkom je toch die altijd opdoemende blazen? Ik verdeel de (hout- en papier)lijm zo goed mogelijk en verzwaar het oppervlak een nacht lang, zodat het plaatje er strak op ligt, maar desondanks lijken blazen niet te voorkomen. Ik neem ze maar voor lief bij dit tafeltje. 

Nog wat doorgeschuurd en met black wax aangestreken voor het verouderingseffect en het lijkt een doorleefd tafeltje. Misschien wel met een schatkaart erop?

Bordenrek als bijzettafel

Links van het nieuwe spijlenbed is geen ruimte voor een nachtkastje. Maar je wilt als logé toch je bril of boek kunnen wegleggen. Mijn oog viel op het bordenrek waar ik eigenlijk geen gebruik voor heb...  Leuk voor het serveren van hapjes of koekjes, maar het gros van de tijd staat-ie leeg. De Recamierborden die erop lagen, kunnen altijd nog opgeroepen worden voor dienst. Maar met een diepe schaal bovenin en een onderzetter van draad eronder is hij nu nuttig en bruikbaar voor 'weglegdingen'.

Zitten op Romeinse vazen

Eerder liet ik zien hoe ik een rechte stoel van de stort bekleed heb. Nu was nummer twee aan de beurt, die geen tweelingzus mocht worden.  

Na het slopen van de oude stof, het weghalen van spijkers en het bijsnijden van de triplex plaatjes ging er lichtgele krijtverf op en dan licht eiken vloerlak. Een secuur werkje, want langs dat houtsnijwerk gaat het snel druipen. 

Een van de kleuren van de derde slaapkamer wordt roze-rood en in die kleur had onze lokale stoffenboer een brocante stofje. Er was niet genoeg schuimrubber om de zitting uit één stuk te snijden, maar met hulp van Palty (een geweldige stoffeerderslijm in spuitbus) kon ik twee stukken aan elkaar lijmen, waar je na verwerking niks van ziet, laat staan voelt. 

Deze keer gebruikte ik niet het luchtdruklijmpistool, maar het elektrische. Dat was sterk genoeg om door het triplex, het schuimrubber, het bovenste 'wattenlaagje' en de stof heen te jassen. En met datzelfde Palty lijmde ik de beklede plaatjes op de stoelranden, waar de gaatjes nog zichtbaar waren van de rotan die er origineel in zat. 

Bedenkelijk kijkende engeltjes

 

Wie kent ze niet: de 16e-eeuwse engeltjes van Rafael? Ze hebben natuurlijk iets kitscherigs, maar daar ben ik niet vies van. Een poster uit de Kringloopwinkel met deze twee Italiaanse schatjes hing een poos bij ons thuis op een rommelkamer. 

Nu stond er in ons Franse huisje al jaren een commode - met 1 poot naar de stort. Een erfstuk van de vorige bewoners dat bij het klussen dienstdeed als gereedschapskist en drager van de cd-speler. 

Toch vond ik het zonde 'm weg te gooien en kreeg het idee om het kastje in de krijtverf te zetten en de posterengeltjes op het bovenblad te plakken. Het was  dik papier en bij het vastplakken zouden de engeltjes dus niet gaan kreuken. Ik knipte ze mooi uit en plakte ze met decoupagelijm vast. So far so good. Op de knopjes decoupeerde ik wat collega-engeltjes van een rol pakpapier.

Daarna moest er nog een beschermlaag over en daarvoor gebruikte ik vloerenlak, licht eiken. Dat gaf de zachtgele verf een lichtbruin patina. Alleen: in de kamer ernaast werd druk gezaagd en gestoft, dus voor de lak droog was, waren er heel veel stofjes neergedwarreld. 

Gefrustreerd probeerde ik die weg te krabben uit de halfdroge lak, waarna ik er weer overheen lakte, maar die plekjes kleurden donkerder dan de rest. Ik zag de engelen bedenkelijk kijken: wat is dat voor geknoei boven ons hoofd? Ik had mijn projectje al opgegeven. 

Maar de volgende dag bleek het best grappig opgedroogd: de dubbel gelakte plekjes leken noesten in het hout`en verlevendigden het toch wat saaie bovenblad. Dus nu mag de commode blijven. Ik denk dat ik er een kaptafel van maak, want in de kelder staat ook nog een grote facetgeslepen spiegel.   

Vuurkorf verhuist van buiten naar binnen

Er lag ergens een oude kaasplank- een ronde - in een doos en nog steeds stond buiten een vuurkorf door te roesten. Zonde! Dus de roest schuurde ik mooi op en daarna lakte ik de spijltjes zodat ze geen roest bleven afgeven. Daarna boorden we drie gaatjes aan de bovenkant door het metaal en niet door-en-door in het hout van de kaasplank. Met schroeven van onder naar boven zetten we de plank aan de vuurkorf vast.
Nog een likje verf en lak op het hout en voila: een stevig bijzettafeltje (met lekgootje!); zowel ambachtelijk als industrieel. Scheelt weer een ritje naar de stort...