Nachtkastje, dagkastje

Bij mijn favoriete tweedehandswinkel in Utrecht stond dit nachtkastje. Ik was natuurlijk weer vergeten er een foto van te maken vóór behandeling, maar je kunt zien hoe die eruit zag toen ik alleen nog maar de knopjes en ornamentjes op het glas afgeplakt en geschilderd had. Het hout lijkt me grenen. Die gele kleur is Mustard van Painting the Past.  

Mijn bed heb ik ook met deze krijtverf geschilderd, dus vond ik deze kleurvlakjes leuk contrasteren bij de rest die donkergroen zou worden: Amsterdam green van Annie Sloan.

Voor de duurzaamheid kwam er een laag clear wax - ook van mevrouw Sloan - overheen. En de bovenkant beitste ik twee keer met kersenbeits.
Zo mag dit kastje ook overdag gezien worden!

Roze

Geïnspireerd door de abrikooskleurige/terracotta muren in mediterrane landen, wilde ik ook zo'n kleurtje op twee muren in de voorkamer. Het kleurkaartje leek prima, maar het was even schrikken toen de verf gemengd was en ik thuis nog eens in de pot keek. Ik had hem warmer oranje ingeschat en dit was behoorlijk roze! Als ik vroeger als kind één kleur niet mooi vond, was het roze... (met uitzondering van oudroze). Qua kosten en werk (weer naar die bouwmarkt fietsen en iets anders uitzoeken) besloot ik toch te gaan kwasten. En toen duurde het twee dagen totdat ik dacht: ach, best een trendy kleur die de rest opfleurt en zonnig is. 

En - nog niet afgeschrikt - besloot ik de servieskast ook met roze krijtverf te schilderen en wel Scandinavian pink van Annie Sloan. Ook die viel heftiger uit dan verwacht en daarom ging-ie daarna in de dark wax, wat de felheid afzwakt. De achterwand van de kast deed ik in dezelfde kleur als de muren in de achterkamer en met dezelfde verf. Het kán: latex op hout, maar het is kwetsbaar. Vandaar dat die delen ter bescherming ook een waxlaag kregen.

Knippen en lijmen

Heerlijk is het om te bladeren in brocante tijdschriften, waarvan ik er in de loop van de tijd tientallen verzameld heb. Het maakt dan niet zoveel uit of je een exemplaar van dit jaar of van 2016 bekijkt; brocante interieurs blijven leuk en je krijgt er ideeën door. 

Achter in het Franse blad Maison chic staan dingen waar je zelf mee aan de slag kunt, zoals plaatjes om mee te decouperen of om af te wrijven. 

Dat eerste deed ik met een plaatje van een ouderwetse mevrouw. Netjes uitgeknipt belandde zij op een saaie kan.  En ook een gratis klompje van een geef-en-neemtafel in Nederland kreeg een verfje en een gedecoupeerde roos.

Het afwrijven deed ik met een sierrandje op een mini-kastje. Je moet het randje uitknippen en de afbeelding met mod podge(vernislijm) insmeren, net als de plek waarop je de afbeelding wilt hebben. Daarna ook aan de boven- (+achter-)kant natmaken en een nacht laten drogen. De volgende dag het plaatje natmaken met water en voorzichtig de papierrulletjes eraf trekken. 

Let op: dit kan niet met teksten, omdat je dan een gespiegelde afbeelding krijgt. Wil je tekst, kopieer dan het plaatje eerst in spiegelschrift met een laserprinter. 

Van kneus naar vrolijk kastje

Man zou van een kastje in onze Franse huiskamer een wastafelmeubeltje maken. Dat betekende dat er weer een nieuw – of liever oud – kastje moest komen. Via Marktplaats vond ik 1 dag voor we naar Frankrijk afreisden een notenhouten kastje bij ons om de hoek. Kennelijk wilde ik zo graag iets opknappen dat mijn kritische blik thuisbleef. 

Er zat niet alleen een scheur in het bovenblad die ik nog voor lief wilde nemen, maar ook in beide zijkanten. Het geld was al overhandigd voordat ik daar erg in had. Bovendien bleek het ook nog deels fineerhout te zijn. Het enige positieve was dat hij niet wankelde…

Zo leek het nog heel wat...

 

In Frankrijk gingen er eerst twee lagen houtrotvuller in de kieren. Het idee was om zowel de bruinzwarte kleur van de trap te gebruiken als de dieprode kleur van het vorige kastje. Het rood is krijtverf, dus dat hoeft niet gegrond, maar moet wel twee keer. En veel rood was er niet meer. Gelukkig nog wel een halve bus van een laffere rode kleur die ik als eerste laag kon gebruiken. De zijkanten gingen in gewone verf op waterbasis, dus moesten wel in de grondverf. De deurtjes waren gaaf en mochten houtkleur blijven.
Het leek een leuk idee, maar wat werd het saai! Wat nu? Er moest nog iets met de deurtjes.

Ik plakte de binnenkant diagonaal af met tesakrep om zo de helft rood te verven. Dat stond al heel wat leuker. Intussen had ik in mijn voorraad schilderijtjes een Japanse prent van een bonte vogel gevonden. Het papier had een soort parelmoer laagje en weerkaatste heel mooi het licht. Vogel en bloemen werden in tweeën geknipt: voor elk deurtje één. Met vernislijm smeerde ik de bovenkant twee keer in en na het drogen plakte ik de onderkanten op de deurtjes. 

Tot slot moest alleen het bovenblad van het kastje nog in de was, als beschermlaag. Zo werd het een aardig, folkloristisch kastje, waar we dvd’s en cd’s in opbergen.

Na wat heen-en-weerschuiven werd dit de uiteindelijke styling: vogelkooi, Jezusbeeld en vaas

Doorleefd tafeltje

Het tafeltje stond er al van de vorige bewoners van ons huisje. Eerst in de originele grenen kleur, toen in krijtverf en daarna met een bloemservetje als decoupage. Maar dat was een mislukt projectje en ik wilde uiteindelijk de kleur lichtgeel.

Opnieuw de kwast ter hand genomen en een oude kaart van het Gooi op het bovenblad gelijmd. Hoe voorkom je toch die altijd opdoemende blazen? Ik verdeel de (hout- en papier)lijm zo goed mogelijk en verzwaar het oppervlak een nacht lang, zodat het plaatje er strak op ligt, maar desondanks lijken blazen niet te voorkomen. Ik neem ze maar voor lief bij dit tafeltje. 

Nog wat doorgeschuurd en met black wax aangestreken voor het verouderingseffect en het lijkt een doorleefd tafeltje. Misschien wel met een schatkaart erop?

Chateauwaardige poef

Al jaren hebben we een oude, ronde IKEA-poef. Een foeilelijk ding, want de poten zijn van staal en er zit geen hoes om. 

Nu zag ik laatst in een tweedehands-winkel vier nostalgische houten poten met schroef en laten die nu precies in het gat van de stalen poefpoten passen! Dan hoefde ik de poef ook niet tot de grond te bekleden om het staal weg te moffelen; mooie benen mag je showen.
De kleur die op de poten kwam, werd Kroonjuweel in Gamma Wood and Wall. Het leek me bij de overtrek leuk om de bovenkant in een ander stofje te doen dan de zijkant. Het werd een combi van een half metertje 'vazenstof' waarmee ik ook een stoel bekleedde, en resten van de slaapkamergordijnen; vermaakte lappen van de Kringloper. Aan de onderkant naaide ik een zoompje om elastiek in te doen en strak aan te trekken. 

Zo werd de poef onherkenbaar. En - om met Martien Meiland te spreken - chateauwaardig! 

Bordenrek als bijzettafel

Links van het nieuwe spijlenbed is geen ruimte voor een nachtkastje. Maar je wilt als logé toch je bril of boek kunnen wegleggen. Mijn oog viel op het bordenrek waar ik eigenlijk geen gebruik voor heb...  Leuk voor het serveren van hapjes of koekjes, maar het gros van de tijd staat-ie leeg. De Recamierborden die erop lagen, kunnen altijd nog opgeroepen worden voor dienst. Maar met een diepe schaal bovenin en een onderzetter van draad eronder is hij nu nuttig en bruikbaar voor 'weglegdingen'.

Bedenkelijk kijkende engeltjes

 

Wie kent ze niet: de 16e-eeuwse engeltjes van Rafael? Ze hebben natuurlijk iets kitscherigs, maar daar ben ik niet vies van. Een poster uit de Kringloopwinkel met deze twee Italiaanse schatjes hing een poos bij ons thuis op een rommelkamer. 

Nu stond er in ons Franse huisje al jaren een commode - met 1 poot naar de stort. Een erfstuk van de vorige bewoners dat bij het klussen dienstdeed als gereedschapskist en drager van de cd-speler. 

Toch vond ik het zonde 'm weg te gooien en kreeg het idee om het kastje in de krijtverf te zetten en de posterengeltjes op het bovenblad te plakken. Het was  dik papier en bij het vastplakken zouden de engeltjes dus niet gaan kreuken. Ik knipte ze mooi uit en plakte ze met decoupagelijm vast. So far so good. Op de knopjes decoupeerde ik wat collega-engeltjes van een rol pakpapier.

Daarna moest er nog een beschermlaag over en daarvoor gebruikte ik vloerenlak, licht eiken. Dat gaf de zachtgele verf een lichtbruin patina. Alleen: in de kamer ernaast werd druk gezaagd en gestoft, dus voor de lak droog was, waren er heel veel stofjes neergedwarreld. 

Gefrustreerd probeerde ik die weg te krabben uit de halfdroge lak, waarna ik er weer overheen lakte, maar die plekjes kleurden donkerder dan de rest. Ik zag de engelen bedenkelijk kijken: wat is dat voor geknoei boven ons hoofd? Ik had mijn projectje al opgegeven. 

Maar de volgende dag bleek het best grappig opgedroogd: de dubbel gelakte plekjes leken noesten in het hout`en verlevendigden het toch wat saaie bovenblad. Dus nu mag de commode blijven. Ik denk dat ik er een kaptafel van maak, want in de kelder staat ook nog een grote facetgeslepen spiegel.   

Een vleugje Japan

Naar de stort brengen of opknappen? Dat was de vraag bij de grenen legkast die van de vorige bewoners van ons huisje in Frankrijk was blijven staan. Het model was niet lelijk en er zat handig veel opbergruimte in. Maar hij past niet bij de stijl van de oudere meubels in de huiskamer. Eindconclusie: verven voor een van de slaapkamers boven.

 

 

  

 

De pot Gamma-krijtverf waar ik al veel mee geschilderd had, smeerde ik erop leeg. Maar toen was hij nog erg saai. Met het mooie rood van bordenrek en jamkastje bracht ik wat accenten aan; op de rand van de paneeldeuren en de grote lade bovenin. Daarna waxte ik de paneeltjes, eerst met blanke en toen met dark wax. Nog steeds was de kast saai.

  

Ooit had ik een houtbak met vogelplaatjes uit de Flow beplakt en wat ik daarvan overhad, bracht ik met modpodge aan op de paneeltjes. Dat ziet er fris uit en een beetje Japans. Als deze kast - en ook het bijzettafeltje - naar de kleinere kamer boven verhuizen, zal ik van deze kleuren uitgaan voor de rest van de inrichting. Alhoewel ik een rozerode kamer nog niet voor me zie...