Verlanglijstje van een materialist

Ik kom er recht voor uit: ik ben een materialist. Ik hou van spullen, ook al zijn dat oude, gebruikte spullen die soms maar een krats kosten. Ik kan me dan ook slecht voorstellen dat mensen na hun vijftigste geen cadeaus meer kunnen verzinnen. Zelf heb ik altijd wensen: klein en groot.

Op mijn verlanglijstje staat bijvoorbeeld een groene gistfles. Die vind ik erg mooi met een plompeblad, pauweveren of een bloesemtak. Maar de originele flessen zijn tegen de 40 euro. Dat heb ik er dan weer niet voor over. Daarom was voor mij de kleurloze flesvaas die ik voor € 4,50 bij de Kringloper vond, interessant; dat groen kleuren moest ik zelf maar doen.


Op Internet had ik gelezen dat dat met mod podge en voedselkleurstof kan. Maar dan moet je het glas aan de binnenkant kleuren en dan kun je er dus geen water in doen.

Van de week was er bij diezelfde Kringloper een verkoop van allemaal hobbyspullen, en ik vond een setje Decorfin glasverf! Altijd handig, want je kunt het bijvoorbeeld ook op porselein gebruiken.

 
Aan de slag dus met de verf. Wel verrekt kleine flesjes van 16 ml, maar gelukkig genoeg. Ik mengde ruim de helft van het donkere groen met het hele potje kleurloos en gooide daar ook nog een scheut terpentine bij. Vervolgens verfde ik de fles met een platte kwast, telkens erop lettend dat ik alle druipers wegkwastte. Het leuke is dat het glas transparant blijft. Na drie uur (toen hij stofvrij was) zette ik hem op zijn kop en verfde de onderkant.

 Een kniesoor kan zien dat er lichte streepjes op het glas zitten, maar ik vind het goed gelukt. Het is precies de goede kleur groen. Hij krijgt een mooi plekje in Nièvre en een bloesemtak, als die het nog even volhoudt. Van hoe-ie er dan bijstaat, volgt natuurlijk een foto.

 

 

Engelse rozen tegen een Franse wand

Toen wij 3,5 jaar geleden ons huisje in Bourgogne kochten, hadden we het plan het brocante in te richten. Als eerste scoorde ik bij de Terre-des-Hommeswinkel een setje servies: twee borden, wat schotels, twee schaaltjes, een kommetje en twee eierdopjes. Kennelijk zag ik die toen al ooit  in een bordenrek belanden, wat zo past bij een oud boerenhuisje.

Tot mijn verrassing vulde het totaal incomplete serviesje precies het bordenrek dat ik een aantal maanden geleden bij de Kringloper vond.
Ik had hem geschilderd en nu mocht hij hangen. Aangezien de muren nogal zacht zijn, bestond de kans dat we daarbij de muur aan gort zouden boren, maar hij hield zich goed en accepteerde de pluggen zonder steenslag.

Kastje kijken

Weer een weekje in Frankrijk zorgde ervoor dat ik het tv-kastje kon afschilderen. Twee lagen krijtverf en drie lagen kersenbeits verder was de week dan ook al aardig gevorderd.

 

 

Maar toen de tv en de randapparatuur geïnstalleerd waren in het nieuwe kastje, bleek dat het eronder liggende stekkerblok wel een heel lelijk zicht was. Het oude kastje stond namelijk niet op hoge pootjes, dus daar zag je niks onder.

 

 

Man bedacht dat hij achter het kastje een plankje kon schroeven waar het blok opgelegd kon worden. Dus daarna nog een plankje geschilderd en gemonteerd en zo opgeruimd staat inderdaad netjes. De vier afstandsbedieningen kunnen in de laatjes; ik ben blij.

 

Pronkspiegel

Wat zet je op de schouw? Eigenlijk vind ik dat daar in elk geval een spiegel hoort. Een forse, met facetgeslepen glas. Maar dat wordt lastig als er een koperen pijp midden door je schouw loopt.
Toch was ik helemaal weg van de ovale, eiken spiegel die al tijden bij de Kringloper hing. Eerst als set, samen met eentje van dezelfde vorm met een net iets andere lijstversiering. Toen de spiegels los werden aangeboden, wilde ik er graag een hebben.
Aan de wand, tussen de kast en de schouw, vond ik een mooi alternatief voor dit zware gevaarte van 86 x 61 cm.

Maar man vindt dat niks: te druk. De spiegel bleef in de winkel. Totdat man ineens zei: 'Er zou nog wel een spiegel kunnen in het halletje dat ik boven ga timmeren'. Ik stond al bij de kassa.

 

 

Wat is-ie mooi; sierlijk en toch eenvoudig! Wat zou-ie allemaal gezien hebben? Een hoge hoed, een rijglaars? Ik vind het zonde om hem te krijtverven of goud te spuiten, dus denk dat ik hem in kersenkleur ga beitsen.
En  misschien - als ik 'm tegen de wand houd - gaat man alsnog overstag...



Blijft de vraag: wat zet je op de schouw? Wat heb jij op de schouw staan? Suggesties welkom!

Tablethoes van oude, leren tas

Een nieuwe tablet in een oude, leren tas. Mijn oude 'werktas' kon ik niet meer gebruiken omdat de draagband was doorgesleten. Hij zag er verder ook gebruikt uit, maar dat vind ik van leer juist mooi. Aangezien ik mijn nieuwe tablet graag nieuw wilde houden, moest er iets van bescherming omheen. Wat was er beter dan de oude tas? 

 

Ik knipte er twee lapjes leer van die net iets ruimer waren dan de tablet en stanste er aan de zijkanten en de onderkant met een tang gaatjes in. Een lastig karweitje. Met een grote stopnaald vlocht ik sisaltouw door de gaatjes.

 

Achterkant
 

Eerst dacht ik: zal ik nog een flap maken aan de bovenkant of een soort sluiting met de leren riempjes die ik van de tas sloopte? Maar dit leer was erg stug om mee te werken en de tablet zit zo precies pas dat hij er niet snel uit zal vallen. De hoes blijft dus aan één kant open.

En omdat de hoes meer op een tafel of kastje ligt dan dat hij in mijn nieuwe leren tas zit, heb ik 'm dit interieurblog ingesmokkeld.

 

Origami: Zen op de zondagmiddag

Wat kunnen die Japanners vouwen! Als je op origami googelt, zie je ontelbare heel vernuftige kunstwerkjes van origamipapier, meestal van Japanse kunstenaars. Ongelooflijk knap uitgedacht. Zelf doen, al is het nadoen, blijkt ondanks YouTubefilmpjes en/of diagrammen nog best pittig.

Een mooi gevouwen beestje of bloempje kan heel leuk zijn als cadeauversiering en ook in je interieur. Gisteren heb ik drie vlinders gevouwen en ze in een boeket ranonkels gezet. Ik gebruikte een ordinair vouwblaadje en iets luxere gemarmerde blaadjes, die je in de kantoorboekwinkel vindt of bij Action.

Als je nog nooit een waterbom, vlieger of diamant hebt gevouwen - basisvormen van de origamikunst - dan raad ik je aan eerst deze vlinder te maken:

 

 

Is die je goed afgegaan? Maak dan nummer twee:

 

En voor gevorderden deze:

 

Heerlijk Zen-werkje voor een druilerige zondagmiddag!

Bureaulegger vervangen: drie minuten werk

Je zou het misschien niet denken, maar wij veranderen zelden ons interieur. Als het vloerkleed echt versleten is, gaan we pas kijken naar een nieuw, komen er niet uit, vergeten het een poos en lopen dan een keer tegen een kleed aan dat we allebei leuk vinden. Dan zijn er weer twee jaar verstreken.

Zo ligt er in onze bureaulegger al jaren een kapot, groen vloeiblad. Hoe moeilijk is het om dat te vervangen?
 

Uit mijn rolletjes behang - vorig jaar gevonden buiten bij een woonwinkel om gratis mee te nemen -  knipte ik de goede maat, rekening houdend met het patroon. Erin geschoven en klaar. Drie minuten werk. Het behang is vlak en sterk, dus prima om op te muizen.

 
 

  Zo'n interieurblog blijkt ideaal voor luie mensen die de boel thuis laten versloffen!

 

Bordenstandaard van een vork

 

Dat was makkelijker gezegd dan gedaan, een week geleden in mijn blog over wandborden: 'nog even bordenhangers kopen'. Stad en land afgelopen en uiteindelijk begrepen dat sommige ijzerhandels ze hebben. Maar misschien zet ik de borden liever neer en ging dus ook achter bordenstandaards aan; die waren helemaal onvindbaar! Natuurlijk kun je ze online kopen, maar ik heb geen zin om voor twee bordenstandaards vier euro of meer aan verzendkosten te betalen. Dus dan maar zelf maken.

Ik had op Pinterest gezien dat iemand een fotolijstje zette in een zelfgemaakte standaard van een mooie, zilveren vork. Voor mijn projectje heb je geen pronkvork nodig, omdat de steel toch niet boven een wandbord uitkomt.
Je hebt nodig: een vork (vier tanden), een goede tang en een hamer. Wat spierkracht is ook handig.

Ik boog de twee binnenste tanden zijwaarts en bijna haaks en de twee binnenste tanden ook zijwaarts en met een knik naar boven. Daarna de vier uiteinden nog een keer ombuigen.
 Het bord staat. Meer rechtop dan bij een koopstandaard, maar tegen ongewenste lichtval is dat juist wel handig.
En nu ligt er nog een vork om verbogen te worden. Eten doen we voortaan wel met onze handen...

  

Kunstbloemen in de verkeerde kleur

Veel kunstbloemen zijn in de tinten paars en lila. En die heb ik verder niet in het interieur. Vandaar dat krijgertjes van lang geleden al tijden in ons rommelhok lagen, omdat ze nergens bij pasten. Het ging om een potje met plastic anemonen, een veldboeket met kunstviolieren en ridderspoor en een bos nepchrysanten, Toch zit in die boeketjes vaak nog bruikbaar materiaal, zoals andersoortige bloemetjes en - in mijn geval - altijd blijvend coniferengroen.



Met de witte lathyrus en het coniferengroen uit het anemonenpotje maakte ik een saaie etagère op tot een romantisch tafelstuk.
Uit het paarse veldboeket trok ik de rietsigaar en een groenige violier en zette die in een droge vaas, samen met een boomvrucht (wat is dit eigenlijk?) en een magnoliatak.

 

 

De chrysanten ben ik van plan een ander kleurtje te geven: donkerrood. Ze zijn van stof, dus dat hecht vast beter dan plastic.

 De macarons of cakejes op de etagère denk je er maar bij. Een mens moet soms wat anders doen dan mutsen op internet, knutselen en fotootjes maken.