Kopje koffie in mistig Parijs

Lang stond ik te twijfelen bij twee eiken bijzettafeltjes aan de straat; zou ik ze meenemen of niet? Ze waren namelijk niet heel bijzonder of oud. De ene had zelfs een spaanplaat bovenkant en de ander een half verkoold bovenblad dat ook nog eens fineer bleek. Ook misten ze allebei twee achterlatjes. 

Toch hadden de poten van het kleinste tafeltje wel wat, dus hing ik ze aan mijn fietsstuur.

Ik zaagde met een handzaag het bovenblad van de tafels af. Want het blad van de een kwam op het onderstel van de ander. De verkoolde kant van het fineer blad beplakte ik met gemarmerd zelfklevend kastpapier. Wie graag onder de tafel ligt, ziet dan wel iets zwarts, maar geen brandplek...

Met de cirkelzaag zaagde ik een grenen latje en lijmde dat bovenaan als tussenlat. Daarna ging het onderstel in de Wood  & wall krijtverf van Gamma, in de kleur Bluish black. Voor zo'n klein projectje kun je prima een minipotje gebruiken.


Op het bovenblad kwam een poster van Parijs. Die had ik ooit bij de Kringloper gekocht. Er moest een halve straat afgeknipt worden maar het melancholieke wintersfeertje bleef gelukkig. Met spuitlijm plakte ik hem op de bovenkant. Door het zijwaarts inboren van schroeven kwam het onderstel vast te zitten aan het bovenblad. Tot slot nog twee lagen Home Deco Varnish van Action eroverheen, zodat hij vuilbestendig werd.

En nu kunnen we dus een kopje koffie neerzetten op een bankje aan het water in mistig Parijs. Of is het Wenen?

Leve de kringloop!

Wie mijn blog af en toe leest, weet dat ik een grote fan ben van Kringloopwinkels. Je moet er vaak binnenlopen, want 9 van de 10 keer vind je niks, maar dan zie je ineens dat leuke krukje, dat mooie kussentje of die sierlijke wijnglazen. En de sfeer is er meestal gemoedelijk. Het personeel is enthousiast en vaak humoristisch. Heb je al de hartverwarmende VPRO-serie Het succes van de kringloopwinkel gezien? Daarin laten ze ook zien wat voor sociaal aspect er aan kringloopwinkels zit voor het personeel en voor mensen met een kleine beurs. 

Bijkomend voordeel van winkels met tweedehands spullen vind ik de duurzaamheid. Alles wat hergebruikt wordt, hoeft niet nieuw geproduceerd te worden en dat is winst voor de aarde. 

Als ode aan de Kringloper laat ik je mijn nieuwe vondsten zien: inderdaad dat mooie kussentje, een schoenmakersmodel van een kinderschoen en een vogelkooitje. 

 

Megavoorraadpot als bijzettafel

Een bruine voorraadkruik, maar dan recht. Die stond verdekt opgesteld in de schuur van ons Franse huisje. Voorlopig gebruik ik hem als bijzettafel in de woonkamer. Want ik heb bij de Kringloper een rond, rieten dienblad met koper eromheen gevonden. Dat past in de sfeer van het schilderij erboven. Ik maakte het blanke riet met kersenbeits wat roder en warmer.

 

 

Klimopje erop, klaar

Gietijzer is en blijft een mooi materiaal. Oude Franse bedden ervan vind ik prachtig; tuinvazen zijn geweldig en ook deze kandelaar - van de Kringloper - is een sieraad voor het oog. Ik twijfelde of ik hem in de originele kleur zou laten of een verfje moest geven. Het werd een verfje, dat maakt hem brocante en minder somber. Klimopje erop en klaar.

En gelijk een wapen tegen inbrekers in huis...

Toch een paardenmeisje

 

Nooit heb ik een paardenposter aan de wand gehad in mijn meisjeskamer, of een sloop met een paardenkop. Ik had niks met naar de manege gaan of paardrijles nemen, maar nu ben ik overstag: ik heb twee paarden gekocht. Bij de Kringloper: een grote en een kleine van hout en koper. Af en toe poetsen in plaats van borstelen, dus. Ze mogen op de schouw.

 

 

Protserig knaapje

Heb je ooit zo'n protserig knaapje gezien? Hoe oud zou deze messing kledinghanger zijn?
Voor € 2,- kocht ik hem bij de Kringloper en was er helemaal verguld mee.

Een Victoriaanse jurk moet eraan hangen, maar die heb ik even niet. Trouwens zonde als zo'n mooi bewerkte kledinghanger onder stof schuilgaat. Ik weet een alternatief: bundeltje droogbloemen!
 

 

 

Eenden geland in Bourgondië

 

In januari vertelde ik in Eendenkooi vol servies over het Brookshire jachtserviesje dat ik voor 5 euro gevonden had bij een tweedehands winkel. Nu was er plek in de auto om het mee naar Frankrijk te nemen, waar de eenden zijn geland op de eettafel van ons Bourgondische huisje. Hier de beloofde foto's!
 



De placemats lijken kant,
maar zijn van plastic; superhandig!

 

 

 

't Zal wel weer Frans wezen

Voor tachtig cent mocht ik dit draadmandje meenemen uit de Terre-des-Hommeswinkel. 'Wat is het eigenlijk?' vroeg de verkoopster. Ik wist het niet precies; gewoon een decoratief mandje.

'Een Frans eier- of slamandje', vind ik bij webshops van brocantewinkeltjes. Frans doet het altijd goed bij brocante, of 'landelijk', ook zo'n goed bijvoeglijk naamwoord als je wilt verkopen.

 Oud is dit vernuftige inklapbare mandje ook niet, lijkt me. Ik ben niet van plan er sla mee uit te slaan, maar zal 'm aan het plafond hangen of in de keuken aan een rek! Eerste vulling: paaseitjes!

Behangen zonder ladder

Een lampenkap kun je helemaal naar eigen smaak maken door een mooi model bij de Kringloper te kopen en die te (krijt)verven of met behang te beplakken. Dat laatste had ik al eerder gedaan met een megakap voor onze staande schemerlamp in Frankrijk (zie foto boven dit blog).

Die vind ik wel erg groot en aangezien daar ook nog een kleinere kap lag, heb ik die nu ook beplakt. Deze keer met behang van kleikleurige bamboetakken op een ondergrond van gebroken wit. Het is een nauwkeurig werkje.

Teken op de brede kant onder aan de lamp een tekentje en draai de kap over een stuk patroonpapier tot je rond bent. Leg de kap dan weer bij het beginteken en markeer het begin aan de bovenkant van de lamp. Draai hem nog een keer tot je ook de bovenkant hebt getekend. Verbind de begin- en eindpunten van onder en boven met elkaar. Knip de vorm zorgvuldig uit. Bij een taps toelopende kap ziet het er dan zo uit:



Pas hem door hem op de lamp te tapen en corrigeer eventueel. Leg de vorm op het behang en let in geval van een patroon op het behang erop dat de bovenkant de korte kant is. Bij mijn behangetje kwam dat er niet zo op aan. Knip uit met een marge van twee centimeter boven, onder en aan de zijkanten. Gegarandeerd dat je anders te kort komt; afknippen kan altijd nog. 

Spuit de kap in met spuitlijm en plak stukje bij beetje je behang erop, telkens goed uitstrijkend om geen luchtbellen te krijgen. Knip tot slot alles wat uitsteekt af en laat de zijkant een klein stukje overlappen.

Ik vind hem mooi, maar vraag me af op de kleur bij de bank past. We gaan het zien!

Verlanglijstje van een materialist

Ik kom er recht voor uit: ik ben een materialist. Ik hou van spullen, ook al zijn dat oude, gebruikte spullen die soms maar een krats kosten. Ik kan me dan ook slecht voorstellen dat mensen na hun vijftigste geen cadeaus meer kunnen verzinnen. Zelf heb ik altijd wensen: klein en groot.

Op mijn verlanglijstje staat bijvoorbeeld een groene gistfles. Die vind ik erg mooi met een plompeblad, pauweveren of een bloesemtak. Maar de originele flessen zijn tegen de 40 euro. Dat heb ik er dan weer niet voor over. Daarom was voor mij de kleurloze flesvaas die ik voor € 4,50 bij de Kringloper vond, interessant; dat groen kleuren moest ik zelf maar doen.


Op Internet had ik gelezen dat dat met mod podge en voedselkleurstof kan. Maar dan moet je het glas aan de binnenkant kleuren en dan kun je er dus geen water in doen.

Van de week was er bij diezelfde Kringloper een verkoop van allemaal hobbyspullen, en ik vond een setje Decorfin glasverf! Altijd handig, want je kunt het bijvoorbeeld ook op porselein gebruiken.

 
Aan de slag dus met de verf. Wel verrekt kleine flesjes van 16 ml, maar gelukkig genoeg. Ik mengde ruim de helft van het donkere groen met het hele potje kleurloos en gooide daar ook nog een scheut terpentine bij. Vervolgens verfde ik de fles met een platte kwast, telkens erop lettend dat ik alle druipers wegkwastte. Het leuke is dat het glas transparant blijft. Na drie uur (toen hij stofvrij was) zette ik hem op zijn kop en verfde de onderkant.

 Een kniesoor kan zien dat er lichte streepjes op het glas zitten, maar ik vind het goed gelukt. Het is precies de goede kleur groen. Hij krijgt een mooi plekje in Nièvre en een bloesemtak, als die het nog even volhoudt. Van hoe-ie er dan bijstaat, volgt natuurlijk een foto.

 

 

Pronkspiegel

Wat zet je op de schouw? Eigenlijk vind ik dat daar in elk geval een spiegel hoort. Een forse, met facetgeslepen glas. Maar dat wordt lastig als er een koperen pijp midden door je schouw loopt.
Toch was ik helemaal weg van de ovale, eiken spiegel die al tijden bij de Kringloper hing. Eerst als set, samen met eentje van dezelfde vorm met een net iets andere lijstversiering. Toen de spiegels los werden aangeboden, wilde ik er graag een hebben.
Aan de wand, tussen de kast en de schouw, vond ik een mooi alternatief voor dit zware gevaarte van 86 x 61 cm.

Maar man vindt dat niks: te druk. De spiegel bleef in de winkel. Totdat man ineens zei: 'Er zou nog wel een spiegel kunnen in het halletje dat ik boven ga timmeren'. Ik stond al bij de kassa.

 

 

Wat is-ie mooi; sierlijk en toch eenvoudig! Wat zou-ie allemaal gezien hebben? Een hoge hoed, een rijglaars? Ik vind het zonde om hem te krijtverven of goud te spuiten, dus denk dat ik hem in kersenkleur ga beitsen.
En  misschien - als ik 'm tegen de wand houd - gaat man alsnog overstag...



Blijft de vraag: wat zet je op de schouw? Wat heb jij op de schouw staan? Suggesties welkom!

Dames met een gouden waas

Ik had op internet gezien dat iemand een foto achter een glazen bord plakte. Dus toen ik bij de Terre-des-Hommeswinkel twee glazen borden zag met een glazen parelrandje dacht ik: daar zou mooi iets achter kunnen. Twee mooie plaatjes zoeken en ze worden... een plaatje.

Ik had nog een afbeelding uit de Flow van een mevrouw uit de pruikentijd en er stond een mooi vrouwenportret op de achterkant van NRC-magazine. Op die plaatjes trok ik de omtrek van het bord over. Onderaan knipte ik wat extra ruimte om ook over de zijrand van het bord te plakken. Met modpodge (vernislijm) smeerde ik de plaatjes aan de bovenkant in en plakte die vervolgens op de onderkant van het bord.

 

En nee, de dames hebben niet de pokken. De borden hebben een soort goudstrooisel (van binnen), waardoor de hoofden gevlekt worden. Ik plakte zo dat in elk geval één oog van de mevrouw linksboven goed zichtbaar was.

Er hangt dus over beide gezichten een gouden waas. Maar dat maakt ze extra chic en shabby tegelijk. Ik vind ze 'hangwaardig'.

Nu nog bordenhangers kopen en een goed plekje vinden voor de dames.