Een grote strokrans vol kastanjes: die werd zo zwaar dat ik hem niet durfde toevertrouwen aan een muurspijkertje. Het werd dus een legkrans. Ik moest er twee keer voor gaan rapen, want na één keer was er nog maar tweederde gevuld.
Ik smeerde de kastanjes in met lijm uit het lijmpistool op het platst mogelijke deel en klemde ze dan vijf seconden op de krans voor ik losliet. Hierbij werkte ik van binnen naar buiten.
Tussen de kastanjes door blijf je natuurlijk strokrans zien en die ruimtes gooide ik op het eind vol met wit geschilderde takjes uit een zakje van de Action, ook vastgezet met hete lijm.
Om het gat te dichten en de krans op te vrolijken nog een aantal stoffen lathyrusbloemen en kunstgroen erin.
En nu ik toch in het bos had lopen struinen en een zak met allerlei val had gevuld, gelijk maar een beukennoothulsjeskrans gemaakt.
En nu ik toch in het bos had lopen struinen en een zak met allerlei val had gevuld, gelijk maar een beukennoothulsjeskrans gemaakt.
Nu is mijn herfstknutselbehoefte bevredigd. Ik stop voordat ze me Ans Krans gaan noemen.
Tot slot een plaatje van de onweerstaanbare herfstkleuren in Nièvre.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten