Krukken met een knipoog

Het winkeltje waar ik eens in de week werk (alleen nu even niet vanwege corona) is gerestyled en dat betekent dat alles er nagelnieuw en piekfijn uitziet. Twee oude krukken, die achter de kassa door bezoekers en personeel gebruikt worden, staken er aftands bij af. Die moesten opgefrist. En niet in brocantestijl. Dus toen ik me aanbood voor dit klusje moest ik uit mijn comfort zone.

Nogal versleten zitvlak...

Eén stel poten staat al in de grondverf

Het leek me mooi om de metalen poten wit te lakken en de zittingen grijs; dat past goed bij de nieuwe wanden en winkelvloer. Dus eerst ontvetten met St. Marc en dan grondverf erop. Voor het zitvlak gebruikte ik een roller en voor de poten een kwast. Eigenlijk moet je de poten spuiten voor een strak resultaat, maar ik heb daar geen ervaring mee en had nog een pot witte verf staan.

Wat de krukken na de verfbeurt nog misten, was een knipoog of iets rebels. Hiervoor maakte ik malletjes van dik papier. Dat ging allemaal niet feilloos maar met wat bijwerken is het resultaat acceptabel strak.

Gebreide zorgmedewerkers

Poppetjes haken is een heerlijk tijdverdrijf. Sommige mensen boeren er goed mee (zoals Anne Claire Petit), anderen doen het voor de lol en op internet vind je talloze gratis patronen van deze amigurumi. Patronen voor gebreide popppetjes zie je veel minder. De meest voorkomende worden als rechte lap gebreid en daarna in elkaar gezet en gevuld. Je kunt ze trouwens ook rondbreien (op 4 pennen), dat voorkomt een minder mooie naad achterin. En nu zijn de ontwerpers ook ingesprongen op de actualiteit. Zie hier in coronatijd een patroon van zorgpoppetjes met mondkapje (en een foto van een popje van dezelfde ontwerpster: Esther Braithwaite).

Wie geen Ravelry-account heeft, kan dit patroon waarschijnlijk niet lezen. In dat geval kun je wel het popje in de jurk breien met de instructies uit dit en drie opeenvolgende YouTubefilmpjes. 

Paarse waas

De leukste bloemen zijn onkruid. Maar wat is onkruid? In het vroege voorjaar poppen overal stengels met paarse bloemetjes van de judaspenning op, waar niet alleen ik maar ook de bijtjes en vlinders blij van worden. Ze bloeien rijk en vrij lang.

 Elk jaar strooi ik ze van eigen zaad rond en daarom staan ze ook op plekken waar ze eigenlijk niet horen. Als ze uitgebloeid zijn, trek ik ze daar weg. Waar ze achterin in een groepje staan, kunnen ze de judaspenningen gaan vormen, waarvan je in het najaar de schutblaadjes afhaalt om de takjes met "zilverblaadjes" tevoorschijn te toveren. Ik zit dan aan de tafel eindeloos te "pellen", een heerlijk zen-klusje. Met de takjes kun je decoreren. Tegelijk oogst je dan de zaden. 

                                

Mooi met de blauwe bloempjes van ossentong