Ook deze keer stond er weer iets aantrekkelijks op de middenberm van de Franse vuilstortplaats. Hier zetten mensen spullen neer waarvan ze denken dat een ander ze nog wil hebben. Het ging om een aardewerken kruik van zo'n 25 cm. hoog. Te vies om aan te pakken en met een rare lijmlaag op de bodem, dus je moest er 'even doorheen kijken'. Flink schrobben met groene zeep deed de truc en er kwam een mooie kan tevoorschijn. Perfect voor 's zomers op de tuintafel. Inmiddels is het binnen zo vol dat ik voor de winterstalling geen betere plek kon verzinnen dan hem verdekt op te stellen achter die andere vondst van de stort: Pauline Bonaparte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten