Posts tonen met het label vernislijm. Alle posts tonen
Posts tonen met het label vernislijm. Alle posts tonen

dinsdag 28 februari 2017

Schemeren met tante Jo

 
Ik had net modpoge ofwel vernislijm ontdekt en wilde wel eens uitproberen hoe dat zou gaan met het plakken van foto's op bijvoorbeeld een lampenkap. Van drie oude familiefoto's maakte ik een kopie. Ik smeerde zowel het kapje als de achterkant van de fotokopie in met de decoupagelijm. Na het opplakken kreeg ook de voorkant van de foto de volle laag, voor de houdbaarheid en tegen vergelen. Toen een aantal uur drogen en voilà: de familie stond op de kap.
Twee vrolijk picknickende mannen - geen idee wie -; een familieportret met een klein jongetje - ook geen flauw vermoeden welke tak dat is - en: tante Jo. Mijn vreemde, mensenschuwe tante Jo, met haar bolle wangen.
 
 
Vakwerk is het niet. Want aan de randen van de foto's werd de stof van de kap groezelig en moest dus overgeschilderd en die krijtverf ging weer over het fotorandje heen. En voor decoupage is normaal printpapier eigenlijk te dik. Servetten gaan beter. Maar de modpodge deed zijn werk, dus als oefening geslaagd.
Of ik de kap echt ga gebruiken, weet ik nog niet. Ik heb ook nog geen lampenvoet waar-ie op past. Maar gaat ooit het licht aan onder tante Jo, dan volgt een foto.
 
 

 

 
 

vrijdag 24 februari 2017

Dames met een gouden waas


Ik had op internet gezien dat iemand een foto achter een glazen bord plakte. Dus toen ik bij de Terre-des-Hommeswinkel twee glazen borden zag met een glazen parelrandje dacht ik: daar zou mooi iets achter kunnen. Twee mooie plaatjes zoeken en ze worden... een plaatje.


Ik had nog een afbeelding uit de Flow van een mevrouw uit de pruikentijd en er stond een mooi vrouwenportret op de achterkant van NRC-magazine. Op die plaatjes trok ik de omtrek van het bord over. Onderaan knipte ik wat extra ruimte om ook over de zijrand van het bord te plakken. Met modpodge (vernislijm) smeerde ik de plaatjes aan de bovenkant in en plakte die vervolgens op de onderkant van het bord.


En nee, de dames hebben niet de pokken. De borden hebben een soort goudstrooisel (van binnen), waardoor de hoofden gevlekt worden. Ik plakte zo dat in elk geval één oog van de mevrouw linksboven goed zichtbaar was.
Er hangt dus over beide gezichten een gouden waas. Maar dat maakt ze extra chic en shabby tegelijk. Ik vind ze 'hangwaardig'.
Nu nog bordenhangers kopen en een goed plekje vinden voor de dames.