Muizen haken

Een leuk klusje dat je van de straat houdt, wat in deze tijd de bedoeling is: haken. Kan ook prima bij de tv. Je hebt niet veel wolresten nodig voor deze muizen. Het gaat met haaknaalden 3 en 3,5 mm. Wat je verder nodig hebt, zijn veiligheidsoogjes (ik gebruikte 5 mm) en vulling. Het (Engelstalige) patroon vind je hier.

Industrieel met een snufje schattigheid

We hadden een klok over. Een ronde hangklok met een metalen frame en een groene wijzerplaat: lelijk!! In deze tijden van coronacrisis is het altijd fijn om iets te frőbelen. Ik wilde deze klok een stuk terugzetten in de tijd door hem een brocante make-over te geven.



Daarvoor plakte ik op de wijzerplaat een mooi stukje behang. Vier uurmarkeringen maakte ik met plakplastic en kleine strikjes van lint. Hoe je zo'n ministrikje maakt (met behulp van een vork), vind je hier. De andere uuraanduidingen tekende ik in cijfers met een permanent marker.

Voor de zwart plastic binnenranden haakte ik een bandje in de juiste bandbreedte en plakte dat vast met lijm. Ter versiering kwamen er nog een Eiffeltoren en een Franse lelie op de wijzerplaat.
De metalen kast smeerde ik in met voegenvuller waarna er allerlei restjes (krijt)verf op gingen, nonchalant door elkaar geveegd met keukenpapier. Nu moest er nog één ding gebeuren: goudwas op de wijzers. Maar die tube ligt in Frankrijk, waar wij voorlopig niet naartoe kunnen.
Dus maar alvast een fotootje gemaakt van de gerestylde klok, die nu wat industrieel aandoet met een snufje schattigheid.

Creatief met kurk

Aangezien we hier thuis wel van een glaasje houden, heb ik inmiddels een aanzienlijke voorraad kurken. Daar wilde ik een 'kurkkrans' van maken. Dat kan op allerlei manieren, maar de methode waarbij eerst een onderlaag kurk horizontaal op de krans wordt gelijmd en daarop kriskras (dronken?) weer nieuwe kurken vind ik het meest praktisch. Je hebt hiervoor een strokrans, onwaarschijnlijk veel kurken en een lijmpistool nodig.
Wie dit een kurkdroge krans vindt, kan 'm nog opleuken met een mooie strik.

Franse Venus chemisch afval?

Laatst was ik helemaal verrukt toen we op de stort in de Bourgogne een bijna gave Jezuskop vonden. Maar zulke dingen blijken niet voorbehouden aan de Franse déchetterie; ook in Nederland vind je soms wat moois tussen het puin. Zo reden we laatst naar de stort met wat klein spul en een bankje vol vlekken. Bij het klein chemisch afval stond een mooi beeld op een tafeltje. Ik vroeg aan de medewerker daar wat dat beeld daar deed en wat de plannen ermee waren. Hij zei dat ik het mee mocht nemen. 

Het is een kopie van een beeld van de Italiaanse Canova die er Pauline Bonaparte, ook wel Paolina Borghese, mee uitgebeeld heeft als een Venusfiguur. Omdat ze zo mooi was, en inderdaad: wat is ze mooi! Het gipsen beeld is 50 centimeter breed en 33 centimeter hoog. Het is zwart met goud en er zaten wat witte plekjes op, waar de verf ontbrak. Dit viel onopvallend bij te werken met een zwarte permanent marker.

En die zus van Napoleon hoort natuurlijk in Frankrijk!

Grote truc

Dezelfde truc als in de vorige post met het repareren van porselein met klei en nagellak kun je deels uithalen met emaille. Van deze twee potten waren er grote stukken emaille af, zodat je tegen het ijzer aankeek. Nagellak erop - op sommige plekken twee maal - en het lijkt weer heel wat.

Deze knop was alleen maar geroest ijzer

Waardeer het, repareer het

In de Terre-des-Hommeswinkel waar ik werk, komen af en toe spullen binnen die onverkoopbaar zijn, bijvoorbeeld omdat ze kapot zijn. Ondanks ons devies voor inbreng: alles schoon en heel. Zo zat er laatst een Frans zand-zeep-soda-rekje in een tas, maar van een van de porseleinen bakjes was een stuk af. Ik mocht het mee naar huis nemen en kreeg het advies een reparatie te doen met fimoklei.

Je doet een stukje fimoklei op de plek van het missende stuk en modelleert het zo goed mogelijk naar de originele vorm. Dan zet je je voorwerp een half uur in een oven van 110 graden C. Eventuele oneffenheden schuur je voorzichtig bij. Met nagellak in de juiste kleur breng je de finishing touch aan. De nagellak kan een scheurtje verhullen en geeft de nodige glans aan het doffe stukje klei.

 

Natuurlijk moeten de potten uiteindelijk in het rekje hangen, maar hier alvast het resultaat. Straks een takje van het een of ander erover en het valt niet op dat een van de potten kapot was. Hoe leuk is dat, zelf een porseleinreparatie doen!

Kerstroos als kerststukje

De kerstroos of helleborus is in december een verkooptopper bij de bloemist. Met zijn witte bloemen mag hij rond Kerst even in huis schitteren, maar hij hoort buiten. Ik kreeg zo'n plant cadeau en wilde 'm net wat kerstiger maken dan alleen een pot erover schuiven.

Dus kwam hij op een schaal met plaatmos eromheen en wat kleine kerstballen. In de buurt vond ik schors en dekte daar het zwarte kunststof potje mee af. Het geheel hield ik bij elkaar met lint. En een groot stuk schors zette ik dwars in de aarde voor een verticaal accent. Weinig moeite, mooi effect.

It's going to look a lot like Christmas... zo samen met de boom en wat andere kerststukjes.

Kraamcadeautje

De meeste neven en nichten hebben al een 'klaar' gezin, maar zo af en toe wordt er in mans familie nog een kind geboren. Sinds enkele jaren stuur ik dan een kraamcadeautje. De laatste keren waren dat bijtringen met een gehaakt dier eraan en een belletje erin. Maar deze tante wilde eens wat anders. Regelmatig zie ik op Pinterest knuffels voorbijkomen die gemaakt zijn van oude dekens. En daar hadden we nog twee van op zolder. 

De olifant stal mijn hart en leek me niet te moeilijk. Ik keek goed naar bovenstaande foto van de gele olifantjes en tekende op patroonpapier een soortgelijk beest. Dat knipte ik twee keer - 1 keer gewoon, 1 keer in spiegelbeeld - uit de deels roze deken. Met de festonsteek (kijk op YouTube hoe die moet) en lichtroze wol naaide ik de delen aan elkaar, ze intussen opvullend. Een staartje van lossen en halve vasten naaide ik vast op het achterlijf.

Dan nog de oren - Indische, Afrikaanse? - eraan genaaid en aan beide kanten een zwart oog geborduurd. Het fantje is klaar en de zondagochtend is om. Eén probleem: de teckel is ook onweerstaanbaar!

Bordenrek als bijzettafel

Links van het nieuwe spijlenbed is geen ruimte voor een nachtkastje. Maar je wilt als logé toch je bril of boek kunnen wegleggen. Mijn oog viel op het bordenrek waar ik eigenlijk geen gebruik voor heb...  Leuk voor het serveren van hapjes of koekjes, maar het gros van de tijd staat-ie leeg. De Recamierborden die erop lagen, kunnen altijd nog opgeroepen worden voor dienst. Maar met een diepe schaal bovenin en een onderzetter van draad eronder is hij nu nuttig en bruikbaar voor 'weglegdingen'.

Jezus uit het puin gered

Op de laatste dag van dit jaar dat we in Frankrijk waren, reden we met een kar vol naar de stort. Toen ik een lading kopjes in de bak gooide, zag ik een mooie Jezuskop in het puin liggen. Door de val was er een hoekje uit, maar dat lag ernaast. Met hark en schop die daar altijd klaarstaan, visten we het beeldje eruit. De beheerder kwam kijken en vond het zo grappig dat hij voor ons persoonlijk het resterende gipsstukje uit de bak haalde. 

Ook toen ik een antiek poppenwagentje buiten zag staan en vroeg of hij daar iets mee van plan was, deed hij niet moeilijk: we mochten het zo meenemen. Zo werd brengen dus halen en gingen we niet alleen met lege emmers terug naar huis maar met twee geweldige vondsten.

  

Zitten op Romeinse vazen

Eerder liet ik zien hoe ik een rechte stoel van de stort bekleed heb. Nu was nummer twee aan de beurt, die geen tweelingzus mocht worden.  

Na het slopen van de oude stof, het weghalen van spijkers en het bijsnijden van de triplex plaatjes ging er lichtgele krijtverf op en dan licht eiken vloerlak. Een secuur werkje, want langs dat houtsnijwerk gaat het snel druipen. 

Een van de kleuren van de derde slaapkamer wordt roze-rood en in die kleur had onze lokale stoffenboer een brocante stofje. Er was niet genoeg schuimrubber om de zitting uit één stuk te snijden, maar met hulp van Palty (een geweldige stoffeerderslijm in spuitbus) kon ik twee stukken aan elkaar lijmen, waar je na verwerking niks van ziet, laat staan voelt. 

Deze keer gebruikte ik niet het luchtdruklijmpistool, maar het elektrische. Dat was sterk genoeg om door het triplex, het schuimrubber, het bovenste 'wattenlaagje' en de stof heen te jassen. En met datzelfde Palty lijmde ik de beklede plaatjes op de stoelranden, waar de gaatjes nog zichtbaar waren van de rotan die er origineel in zat.