Klussen bij de kachel

Het was heel even lente in de Bourgogne, maar over het algemeen woei er een koude wind en bleven de temperaturen achter. Dus: veel geklust. De resultaten in foto's laten nog even op zich wachten, omdat niets echt klaar is. Maar de laatste slaapkamer boven wel zo goed als, in de kleuren chardonnay, koffielikeur en stroop.

Hier dan wat kleine projectjes.

Van mijn beste vriendin kreeg ik een tafeltje dat van haar ouders geweest was. Het toonde de tand des tijds, maar de vorm was leuk. Ik schilderde het onderstel in Gamma krijtverf, kleur Havermout. Het bovenblad werd antraciet. Met vernislijm plakte ik er een plaatje op uit The illustrated London News van 13 augustus (onze trouwdag!) 1887. Dames met hoeden! 

Op de overloop boven is er wel plek voor. Al vindt man het hier al veel te veel een uitdragerij worden. Het tweede was een mini-vitrinekastje. Dat stond twee jaar geleden bij de Kringloper voor 35 euro: te duur. Totdat er een dagactie was, omdat er zoveel mogelijk ruimte vrijgemaakt moest worden voor de kerstafdeling: alle (klein)meubels voor de helft. Het kastje werd van ons. Er kwam een nieuwe knop op en ik heb de buitenkant geel geschilderd, zodat je contrast houdt met het donkere hout. 

Boven staat een vers geverfd nisje te wachten op dit kastje.

Een gebeitste papegaai

Een papegaai noemen de Fransen deze kapstokvorm: perroquet. Hij stond in onze Nederlandse straat bij het grofvuil. Je ziet ze wel vaker, maar meestal kapot. Met een afgebroken haak bijvoorbeeld. Deze was puntgaaf.

Een goede plek voor een kapstok heeft ons Franse huisje niet, omdat je na de voordeur meteen in de keuken staat. Daar is geen ruimte, niet op de vloer en niet aan de wand. We hebben een mooie kapstokwand voor boven (hierover later meer), maar de trap op om je jas weg te hangen is niet echt handig... Dus  de papegaai wordt opgehokt in de slaapkamer op de begane grond.

Op een van de supervroege "lentedagen" was het een heerlijk tuinklusje om het ding vetvrij te maken en af te schuren. Zo'n schoonheidsbehandeling is geen overbodige luxe, zoals je aan de poetsdoek ziet. 

Er waren hierna twee opties: beitsen of verven. Beitsen had ik wel eens zin in. Het moest twee keer voor een mooie, diepe kleur.

Er schiet me te binnen dat ik nog bamboe-hangers heb; vast een leuke combi.

Hippie-kussen

Waar ik voor de vorige lapjeskussens maar 6 lapjes nodig had, waren dat er voor deze 14 (met de achterkant mee). Deze stoffencombi is een beetje retro en heeft een totaal andere stijl dan de vorige. Het zijn onder andere restjes van een verknipte bloes en van een zelfgemaakte sweater. Je kunt er natuurlijk ook kleding voor verknippen die je niet meer past.
Het kussen in boho ofwel hippie-stijl is ook leuk in een kamer die wat pit nodig heeft. Dan zou je er meer kunnen naaien in telkens wisselend patroon.

Wat heb ik van het maken van de lapjeskussens geleerd? Dat je toch maar even moet lussen (op gevoel recht werken gaat mij niet goed af) en dat je er goed op moet letten dat de naden bij het aan elkaar stikken dezelfde kant op liggen. Nuttige exercitie.

Lapjeskussens

 Omdat ik, als de stoffenzaken ooit weer open gaan, een stoel met verschillende lapjes wil bekleden, leek wat oefening met 'patchworkkussens' mij nuttig. Thuis lagen nog diverse lappen. En aangezien mijn naaileslerares voorgoed gestopt is - snik! - gebruik ik ze toch niet meer. Van kleding naaien gaat het zonder clubje en zonder juf niet meer komen. 

Lang niet alles past bij elkaar en zoveel stofjes waren er niet. Maar uiteindelijk lukte het vier stofjes te combineren. De twee gemaakte kussens zijn van reststof van een broek, gordijnstof van mijn dochter en twee andere lappen waarvan ik geen idee heb hoe ik eraan kom. Ik heb er nog geen ritsen ingezet, want moet eerst weten wie ik er blij mee kan maken. Het zijn namelijk niet mijn eigen favo-interieurkleuren...
Vrolijk hoor, zulke lapjeskussens. En ik heb weer 's achter de naaimachine gezeten. 

 

Van kneus naar vrolijk kastje

Man zou van een kastje in onze Franse huiskamer een wastafelmeubeltje maken. Dat betekende dat er weer een nieuw – of liever oud – kastje moest komen. Via Marktplaats vond ik 1 dag voor we naar Frankrijk afreisden een notenhouten kastje bij ons om de hoek. Kennelijk wilde ik zo graag iets opknappen dat mijn kritische blik thuisbleef. 

Er zat niet alleen een scheur in het bovenblad die ik nog voor lief wilde nemen, maar ook in beide zijkanten. Het geld was al overhandigd voordat ik daar erg in had. Bovendien bleek het ook nog deels fineerhout te zijn. Het enige positieve was dat hij niet wankelde…

Zo leek het nog heel wat...

 

In Frankrijk gingen er eerst twee lagen houtrotvuller in de kieren. Het idee was om zowel de bruinzwarte kleur van de trap te gebruiken als de dieprode kleur van het vorige kastje. Het rood is krijtverf, dus dat hoeft niet gegrond, maar moet wel twee keer. En veel rood was er niet meer. Gelukkig nog wel een halve bus van een laffere rode kleur die ik als eerste laag kon gebruiken. De zijkanten gingen in gewone verf op waterbasis, dus moesten wel in de grondverf. De deurtjes waren gaaf en mochten houtkleur blijven.
Het leek een leuk idee, maar wat werd het saai! Wat nu? Er moest nog iets met de deurtjes.

Ik plakte de binnenkant diagonaal af met tesakrep om zo de helft rood te verven. Dat stond al heel wat leuker. Intussen had ik in mijn voorraad schilderijtjes een Japanse prent van een bonte vogel gevonden. Het papier had een soort parelmoer laagje en weerkaatste heel mooi het licht. Vogel en bloemen werden in tweeën geknipt: voor elk deurtje één. Met vernislijm smeerde ik de bovenkant twee keer in en na het drogen plakte ik de onderkanten op de deurtjes. 

Tot slot moest alleen het bovenblad van het kastje nog in de was, als beschermlaag. Zo werd het een aardig, folkloristisch kastje, waar we dvd’s en cd’s in opbergen.

Na wat heen-en-weerschuiven werd dit de uiteindelijke styling: vogelkooi, Jezusbeeld en vaas

Een fles met een jas

Af en toe zie je mooie, eenvoudige dingen in een webshop waarvan je denkt: zou ik dat ook zelf kunnen maken? Gewoon proberen, zeker als je de meeste benodigdheden ervoor al in huis hebt. Zo heb ik nog een paar oude dekens van mijn ouders liggen. Afgelopen week maakte ik daar vogeltjes van. 

Maar ook de vaashoezen die je over flessen heen trekt, wilde ik eens uitproberen. Ik maakte er 1 voor een 0,7 liter wijnfles en 1 voor een bierflesje. In de zomer - als het bier rijkelijk vloeit - knip je een paar bloemen uit de tuin en hebt zo een aparte vaas. De voor- en achterkant kun je van elkaar laten verschillen door er bijvoorbeeld een bloem op te appliqueren of een lijntje met een mooi draadje te accentueren. 

Wat heb je nodig? Een deken, een fles, patroonpapier, een schaar, een borduurnaald, spelden, naaigaren en een naaimachine. Je meet de hoogte van de fles en de omtrek boven- en onderin. Ook meet je de hoogte waarop de omtrek breder wordt. Dan teken je de vorm - leuk vind ik die met de 'vleugels' - op het patroonpapier. Neem de helft van de omtrek maar wel met marge, anders schuift de hoes er niet overheen. Teken aan een zijkant de bolling die je wilt en vouw het patroon dan doormidden zodat je beide zijden met hetzelfde verloop kunt tekenen. 

Speld het patroon op dubbele dekenstof, of speld hem 2 keer op een enkel stuk. Knip hem uit en naai de bovenkant en onderkant van elk stuk afzonderlijk. Vervolgens leg je de delen met de verkeerde kanten op elkaar en stikt de zijkanten samen onder de naaimachine. Steek her en der een speld om de boel recht te houden. Dan zit-ie als gegoten!

Koperen tuin

Zelfs man heeft het hergebruikvirus opgepikt. Hij zag op de stort een koperen lamp en viste die uit de metaalbak. Wij zagen er een Marokkaanse kaarslamp in, waarvan het deurtje helaas ontbrak (duuuhh, hij was niet voor niets op de stort beland). Wel decoratief, met hangkettingen. 

Maar toen mans fietsvriend op de koffie kwam, herkende die het als een wierookvat. Als misdienaartje had hij er vaak genoeg wierook in aangestoken. 

Al was dit exemplaar wel erg groot... 

We komen er vast niet achter waar dit koperen ding ooit toe heeft gediend, maar hij gaat weer ergens hangen, al is dat niet in een kerk of Marokkaans huis. 

Kaarsjes en wierook blijven dus achterwege; er komen (nep)planten in. Het wordt een koperen tuin!

Kersthuis

 We overdrijven het niet. Buiten hangt er niet eens kerstverlichting, maar wel een krans bij de deur. En als je in de gang komt, staat daar een kerststuk en wat groen aan de oude waterpijp. 

In de kamer staat natuurlijk de boom. De schouw is versierd en er staan een paar kerststukjes. 

Verder kregen de lampen wat kerstextra's. Helemaal niet erg dat het al om half 5 donker is!

Gehaakte kerststal

 Gehaakte kerststallen zijn er in overvloed op het internet, al lukt het je vaak niet om een gratis Nederlands-of Engelstalige beschrijving erbij te vinden. Eerder had ik al de koningen gevonden. Maar nu wilde ik echt de timmerman, de maagdelijke moeder en het Kind. Na wat zoeken vond ik twee patronen die ik echt mooi vond. 

De eerste is eenvoudig, dat wil zeggen: niet gedetailleerd, zelfs zonder armen, benen of gezicht. Maar juist die eenvoud en een evenwichtig kleurgebruik maken het speciaal.

De tweede is een Peruaans patroon, maar veel kennis van het Spaans heb je er niet voor nodig. Als je een beetje kunt tellen, kom je een heel eind. Zeker omdat er ook een YouTubefilmpje bij zit. Wat een prachtige kleuren heeft dit folkloristische Andes-kerststalletje. En met wol- of katoenresten kun je hierop variëren wat je wilt. Buon natale!