November: kleur in de tuin

 

Is het toch al november en mijn dahlia staat nog prachtig te bloeien in de voortuin! Ik had nooit veel succes met deze zomerbollen. In mijn vorige tuin kwamen ze pas laat in het blad en kon je de bloemen op één hand tellen. Nu begrijp ik dat ze onvoldoende op de zon stonden. Op het formaat van mijn nieuwe voortuintje is van alles af te dingen, maar zon komt er! Vandaar die al maanden bloeiende dahlia's. Ze geven nog kleur aan de tuin, samen met de ook eindeloos bloeiende verbena (ijzerhard).
Eind van de maand zal ik ze uit de grond moeten halen, zodat ze niet bevriezen. Tot die tijd pluk ik boeketjes met deze grappige, tweekleurige bloemen. 

Een mooie buitenkant

 Gelukkig waren er nog mooie dagen in oktober om de buitenkant van ons Bourgondische huisje af te schilderen. Het gaat in de verkoop en ook van buiten moet het dan fris ogen. Het grijs van de tuinkant maakte plaats voor 'tonijn' (een soort vleeskleur), de afgebladderde delen rond het raam werden weer strak en de roze onderkant werd wat meer oranje. Het was een hele klus, want de muren hebben een heel diepe structuur, zodat de verf slecht pakt in de onderste laag. En lavendelstruiken geven ook niet erg mee als je de muur erachter wilt verven...
De tonijnkleur vonden we nogal roze dus werd de rest lichtgeel. Aan de achterkant komt het roze nog even terug in de lateien rond het raam.

Blij dat die klus geklaard is. De makelaar mag de gevels op de kiek zetten.

Het wit van 'vroeger'

De onderkant voor...

De onderkant na...

Poef met printje

Deze poef was een krijgertje, maar hij was niet voorzien van een dekje. Dat valt natuurlijk zelf te maken!
Bij het vertrek van de laatste stoffenwinkel in ons dorp (zo jammer) kocht ik een velours lap. Met deze poef kreeg-ie een bestemming. Al is het de zoveelste drukke bloemenprint in mijn interieur...

Ik knipte een cirkel uit voor het zitvlak en een verticale baan voor de omtrek. Omtrek is pi x de diameter van de bovencirkel; wat een praktisch nut van de wiskundeles. Het blijft voor mij lastig om een cirkel aan een rechte lap te naaien, maar als je twee markeringspunten tegenover elkaar maakt op beide delen, is het te doen.
Wel een vrolijkerd, hè?

Tuinvazen

 

Voor mijn verjaardag vorig jaar kreeg ik twee prachtige, gietijzeren tuinvazen. In de ene staat pampasgras, gekregen van vrienden die een stuk afstaken uit hun eigen tuin. Helaas zijn er nog geen pluimen in gekomen.
De andere stond een poosje in Frankrijk, maar de artisjok die erin zat, sloeg niet aan. Maanden geleden deed ik er een agapanthus in, die week in week uit dezelfde ielige spriet bleef, terwijl ik voor ogen had in augustus tegen blauwe bloemkogels aan te kijken. Na enige studie blijkt het normaal dat de Afrikaanse lelie het eerste jaar nog niet bloeit. Dus geduld; van de winter haal ik 'm binnen en hopelijk volgend jaar: spektakel!

Een derde gietijzeren tuinvaas kocht ik onlangs bij de Kringloper. In deze zwarte vaas heb ik drie verschillende bladplanten aangeplant. Niet allemaal vast, vrees ik. Dus we zullen zien wat de winter doorkomt. 
Bij de agapanthus en het siergras heb ik maar wat blauwe druifjes geplant. Zo valt er in het voorjaar al wat te beleven.

Aan tafel!

Wat was het leuk om in het begin bij het zoeken naar huisraad te ontdekken dat er op Marktplaats gratis dingen aangeboden worden, zoals deze hangoortafel. Typisch geval van: staat al lang op zolder en kinderen hebben geen belangstelling. Verkocht niet op Marktplaats, dus nu maar gratis.

Ik was er heel blij mee, want bij mij is het passen en meten.
Alleen donker eiken sprak me niet aan. Vandaar dat ik hem geschuurd heb en in antraciet gebeitst, waardoor er een soort grijs ontstond.

Het onderstel kreeg een laag Annie Sloan krijtverf in de kleur Country grey. Standaard hangt één oor (wang?) ingeklapt en zo is er ruimte voor vier stoelen. (In de schuur staan twee reservestoeltjes voor als we met z'n zessen eten.)

De Windsorstoelen van een tweedehandswinkel heb ik op dezelfde manier behandeld en deels in de krijtverf gezet. Eén spijl werd roze, als verbinding met de roze servieskast. Het mooie zijden tafelkleed is een vondst van de vrijmarkt. 

Aan tafel! Niemand roept het meer, maar ik doe het graag uit mezelf. 

Art nouveau krantenhanger

Een hangende krantenbak in art nouveau-stijl; die kocht ik in het winkeltje waar ik werk. Maar daar moest natuurlijk ook lectuur in. Op de Franse brocantes zocht ik naar 'inhoud' en vond in juli een partituur van pianomuziek uit 1902 en onlangs het tijdschrift Lire uit 1912.

Wonderlijk dat die oude tijdschriften door mensen zo lang bewaard zijn gebleven. Nu doe je ze natuurlijk niet meer weg, maar al die eerste

decennia na verschijnen? Wie zou er gelachen hebben om de grapjes uit de Rire?

Die van de voorkant wil ik jullie niet onthouden: Een jongeman en dame treffen elkaar op een geheime afspraak. De man zegt: "Ik vind het hier niet bepaald een onopvallende plek. Het stikt hier van de stelletjes." Waarop de vrouw antwoordt: "Juist prima. Die hebben alleen maar oog voor elkaar." 

Ondeugendheid uit een ver verleden.

Pendelend bed

Jaren geleden kochten we in Frankrijk van een particulier een oud, houten bed voor onze jongste dochter die op kamers ging. Erbij hoorden een linnenkast met spiegeldeuren en een nachtkastje. De set stond gezellig op een vrij grote kamer en werd blauwgrijs geschilderd. Na een aantal maanden verhuisde dochterlief naar een kleinere kamer waar geen plaats was voor bed en kast. De meubels kwamen terug naar ons huis, waar het bed jaren als logeerbed dienst deed.

Toen ik na de scheiding een logeerbed nodig had, kon dit bed niet mee, omdat er een zogenaamde sommier in ligt: een beklede lattenbodem. Die paste niet door mijn

trapgat. In plaats daarvan haalden we in oktober een metalen bed uit Frankrijk terug. Nu moest het houten bed het gat daar weer vullen.

 Dus werd het opgeladen op de kar en reisde opnieuw 777 kilometer naar de Bourgogne. Ook ging een pot krijtverf mee: Bourbon brown van Gamma Wood & wall. Een bruinige, warme kleur die net weer een tintje donkerder is dan de donkerste muurtint. Ton-sur-ton! En tot slot kreeg hij een beschermende waslaag van Annie Sloan. Nou, van mij eigenlijk...

Buitenkleed

Echt buiten leg ik 'm niet, mijn nieuwe PIP-buitenkleed. Maar het kan prima in de serre, waar het de saaie, grijze tegels voor een deel bedekt. Het kleed is wasbaar en gemaakt van petflessen. Handig en duurzaam, dus.

Het bijgaande karton met dezelfde print hangt erbij aan de wand. In een lijstje waar een afbeelding van Maria (?) in zit. Die doet nu oneerbiedig dienst als passe-partout. 

De oude kast komt van de Kringloper en is een soort berghok voor emmers, de stofzuiger en lege kratten/flessen. 

In plaats van de lelijke spots wil ik nog twee leuke lampjes en ook het wildrek dat nog in Frankrijk ligt, komt aan het plafond. Uiteindelijk komt mijn aan de straat gevonden rotan tafeltje hier ook terecht, als hij in een nieuwe keuken geen dienst meer hoeft te doen als tafel voor de espressomachine. Maar tegen die tijd tikt het in de onverwarmde, niet geïsoleerde serre alweer het vriespunt aan...

    

Anderhalve tuin - voor

Het gras in de voortuin heb ik afgestoken in ruil voor een toekomstig bloementuintje. Toen ik nog maar een klein stukje had aangeplant, vonden de talrijke katten uit de buurt de lege plekken zo heerlijk dat ik elke drie dagen kattendrek moest scheppen. Dat was verholpen toen omgekeerde potten en dakpannen de lege plekken bedekten.

Zo zag de tuin er uit bij aankoop

Als je op het bankje zat, zat je met de voeten in de aarde. Mijn schoonzoon en dochter verlegden een stukje straat naar voor het bankje en toen kon de rest beplant.
Het is nooit een straf om naar het tuincentrum te gaan. Vanwege het kleine oppervlak heb ik van de meeste planten maar één exemplaar, waardoor je nog wat kunt variëren in hoogte, kleur en bloeitijd. Met een roos ga ik het weer 's proberen. Heb slechte ervaringen met ziektes.

De zonnebloemen maakten een slechte start door een overdosis slakken, maar zijn weer opgekrabbeld. Verbena, cosmea en valeriaan staan rijk te bloeien.
Waar nog geen vaste planten staan, heb ik begin juni zaad gegooid. Dat is wel wat laat, maar de teunisbloem, papaver, kaasjeskruid en juffertje in 't groen lijken er nog zin in te hebben.