Pendelend bed

Jaren geleden kochten we in Frankrijk van een particulier een oud, houten bed voor onze jongste dochter die op kamers ging. Erbij hoorden een linnenkast met spiegeldeuren en een nachtkastje. De set stond gezellig op een vrij grote kamer en werd blauwgrijs geschilderd. Na een aantal maanden verhuisde dochterlief naar een kleinere kamer waar geen plaats was voor bed en kast. De meubels kwamen terug naar ons huis, waar het bed jaren als logeerbed dienst deed.

Toen ik na de scheiding een logeerbed nodig had, kon dit bed niet mee, omdat er een zogenaamde sommier in ligt: een beklede lattenbodem. Die paste niet door mijn

trapgat. In plaats daarvan haalden we in oktober een metalen bed uit Frankrijk terug. Nu moest het houten bed het gat daar weer vullen.

 Dus werd het opgeladen op de kar en reisde opnieuw 777 kilometer naar de Bourgogne. Ook ging een pot krijtverf mee: Bourbon brown van Gamma Wood & wall. Een bruinige, warme kleur die net weer een tintje donkerder is dan de donkerste muurtint. Ton-sur-ton! En tot slot kreeg hij een beschermende waslaag van Annie Sloan. Nou, van mij eigenlijk...

Reizend meubilair

Gisteren schreef ik over blauwe druifjes. En voor wie er tegen kan: vandaag nog meer blauw. Twee jaar geleden sleepten we ruim 750 kilometer met een tweepersoons bed (inclusief matras en onderbed), een tweedeurs spiegelkast en een nachtkastje. Van de Bourgogne tot huis hobbelden de zwaar bejaarde meubelstukken gezellig op het autodak en op onze kar heen en weer.

 

 

Bij een benzinestation werden we aangesproken door iemand die achter ons op de snelweg zat; het dekzijl wapperde gevaarlijk omdat het onderweg door de wind scheuren had opgelopen.

Bij thuiskomst sneuvelde ook nog eens de marmeren bovenplaat van het nachtkastje bij het naar boven sjouwen.



De schuur en een bovenkamertje werden volgestouwd. Het meubilair was een verjaardagscadeau voor onze jongste dochter die naar een ruime kamer verhuisde. Alles moest in de blauwe krijtverf en kreeg bashful blue van Wood & Wall (Gamma) in de eiken poriën. Babyblauw dat mooi afstak bij het donkere grijblauw op de aangrenzende wand.

Een half jaartje zal de set op zijn bestemming gestaan hebben. Tot dochter naar een kleinere kamer verhuisde. Zelfs op het blote oog pasten daar de robuuste meubels niet in en verhuisden daarom terug naar het ouderlijk huis.

Inmiddels ben ik aan ze gehecht, in het besef dat het tijdelijke logees zijn. Ongetwijfeld komt er ooit een verhuizing naar meer vierkante meters. En dan gaan de Fransen weer en route.

De marmeren bovenplaat van het nachtkastje
bleek los te liggen en viel van de trap.
Als vervanging lijmden we er een
overgebleven badkamertegel in