Pendelend bed

Jaren geleden kochten we in Frankrijk van een particulier een oud, houten bed voor onze jongste dochter die op kamers ging. Erbij hoorden een linnenkast met spiegeldeuren en een nachtkastje. De set stond gezellig op een vrij grote kamer en werd blauwgrijs geschilderd. Na een aantal maanden verhuisde dochterlief naar een kleinere kamer waar geen plaats was voor bed en kast. De meubels kwamen terug naar ons huis, waar het bed jaren als logeerbed dienst deed.

Toen ik na de scheiding een logeerbed nodig had, kon dit bed niet mee, omdat er een zogenaamde sommier in ligt: een beklede lattenbodem. Die paste niet door mijn

trapgat. In plaats daarvan haalden we in oktober een metalen bed uit Frankrijk terug. Nu moest het houten bed het gat daar weer vullen.

 Dus werd het opgeladen op de kar en reisde opnieuw 777 kilometer naar de Bourgogne. Ook ging een pot krijtverf mee: Bourbon brown van Gamma Wood & wall. Een bruinige, warme kleur die net weer een tintje donkerder is dan de donkerste muurtint. Ton-sur-ton! En tot slot kreeg hij een beschermende waslaag van Annie Sloan. Nou, van mij eigenlijk...

Kort slapen

Nou schrijf ik toch al het hele jaar blogs en heb nog nooit wat gezegd over onze Franse slaapkamer. Een enkel fotootje is weleens voorbijgekomen, maar nu wat meer aandacht voor het eiken bed, het nachtkastje met marmeren bovenblad en de linnenkast met twee spiegeldeuren; alles minstens 80 jaar oud.

We zagen het ameublement met mooi houtsnijwerk op leboncoin, de Franse marktplaats. Een stel van in de 50 in het departement Yonne was de boerderij van overleden ouders aan het leegruimen. Ze waren nogal verbaasd dat mensen in die ouwe zooi geïnteresseerd waren en hielpen graag mee de kar opladen. 

De sommier - een lattenbodem van stof - zat erbij en was betrekkelijk nieuw. Met een IKEA-matras en een topmatras dat we al hadden slaapt het bed prima, al was de lengtemaat van slechts 190 centimeter wennen.

Ik maakte het houtwerk vetvrij met StMarc en gebruikte krijtverf van Painting the past in de kleur Old white. Enkele plekken deed ik tweemaal maar voor het grootste deel volstond ėėn keer verven. Het hoofdbord en de fronten van de spiegeldeuren wreef ik daarna in met blanke was, anders wordt het daar snel vlekkerig.

De meubels geven een frisse, dromerige sfeer. Na vier jaar nog steeds. En straks is het weer feest; dan mag ik bedden en kasten zoeken voor de nieuwe slaapkamers.

 

Dan wil ik net weer wat anders; misschien een hoofdbord van stof of een oud, metalen bed. Ook prachtig zijn die met halfronde uiteinden: een 'halve mand', noemen de Fransen dat. Leve de zoektocht!