Poef met printje

Deze poef was een krijgertje, maar hij was niet voorzien van een dekje. Dat valt natuurlijk zelf te maken!
Bij het vertrek van de laatste stoffenwinkel in ons dorp (zo jammer) kocht ik een velours lap. Met deze poef kreeg-ie een bestemming. Al is het de zoveelste drukke bloemenprint in mijn interieur...

Ik knipte een cirkel uit voor het zitvlak en een verticale baan voor de omtrek. Omtrek is pi x de diameter van de bovencirkel; wat een praktisch nut van de wiskundeles. Het blijft voor mij lastig om een cirkel aan een rechte lap te naaien, maar als je twee markeringspunten tegenover elkaar maakt op beide delen, is het te doen.
Wel een vrolijkerd, hè?

Tweede-kans-stoel

De voorbereidingen voor het bekleden van een oud stoeltje beschreef ik in deze eerdere post. Nu begon het werkelijke stofferen. De nieuwe stof legde ik op de versleten stofstukken en knipte ze met wat marge uit. Ik ben en blijf een schuimer, dus tussenvulling vond ik ooit aan de straat, over kussens heen die weggegooid waren. Die knipte ik binnen de mallen van zitting en rugleuning. En dan maar de stof spannen, volgens het schema boven, onder, rechts en links. De tacker op luchtdruk liet ik als een mitrailleur de losse einden daartussen opvullen. De hoeken waren natuurlijk het lastigst.

Het is geen vakmanschap, want er zitten nog steeds vouwen in. En het meest storend is dat het schuimrubber te slordig is afgevlakt (met een schaar), zodat er na het spannen van de stof bobbels aan de randen kwamen. Je moet het eigenlijk met een elektrisch broodmes doen, maar dat heb ik niet.
Bovendien wijkt bij het zitten het afwerkbandje van de kant.
Geen nood; de opgedane ervaring betaalt zich straks vast uit in het resultaat van stoel nummer twee...