Blijmaaktuin

Niet zo veel puf en inspiratie om opknapklussen ter hand te nemen. Ook omdat het buitenleven meer trekt. De tuin was in het voorjaar erg mooi en kwam daarna even in een vrij kleurloze periode. Maar nu bloeien de phloxen. Wat zijn het toch mooie bossen waar je jaren plezier van hebt. Zelfs onze voortuin, waar door de immense eiken in de straat weinig licht en water is, fleuren ze elk jaar op. Alleen moeten ze daar nog bloeien. Ook de vijverbeplanting doet het goed. Verder ben ik blij met mijn vlinderstruik; pas half mei gekregen maar nu al hoog en in bloei en... gevonden door vlinders!

 

 

 

 

 

Platen schieten

Het leukste van een blog bijhouden vind ik het schrijven. Maar wat natuurlijk ook belang-rijk is, is dat er mooie foto's bij staan. Sommige blogggers zijn daar een kei in. Ik ben nog echt een beginner in fotograferen en stylen. Wel vind ik het heel leuk om te doen. Hier een poging met oude biologie-platen.

Lentegeluk

 

Pioenen, pioenen, wat word ik blij van pioenrozen. Een van de mooiste bloemen die er bestaan. Eerst nog een saai bolletje en dan een wonderschone megabloem. Wie er jarig is of bij wie ik op bezoek ga in deze tijd, die krijgt een bos. En nu bloeien ze ook in ons Franse tuintje.

 

 

 

 

Een dorstige stoel en een brandtest

Een paar blogs terug vertelde ik dat ik een experiment wilde doen met het verven van de velours bekleding van een stoel, in het geval dat ons antieke bankje een andere kleur moest. En helaas, de mosterdgele kleur vind ik echt niet mooi bij de rest van de meubels. Dus de stoel moest geverfd als proefkonijn.


 Ik koos voor de kleur Country grey van Annie Sloan en dacht met een minipotje van 100 ml te volstaan, omdat je de verf voor de helft moet verdunnen met water. Maar de eerste keer verdween de aangelengde verf gewoon in de stof, met nauwelijks kleurverschil. Die stof moest ik ook nog eerst nat spuiten. Ik had niet eens genoeg voor de achterkant van de rug.

Ik besloot een liter te kopen, om het experiment door te zetten. De stof absorbeerde opnieuw heel erg, maar gaf ook een heel onregelmatig effect.

 Inmiddels had ik de stoel drie keer geverfd en vond het drie keer niks. Ik ergerde me mateloos aan de vlekken, terwijl ik goed uitgesmeerd had en egaal water had gespoten. Ineens begon het me te dagen. Was de stof op deze stoel die toch al op jaren was, wel katoen velours of toch polyester? Ik deed de brandtest. Het uitgeknipte stukje stof  brandde slecht, stonk erg en ging meteen uit nadat ik de lucifer erbij weghaalde: polyester dus en dat is ongeschikt om te verven. Al vanaf 1953 werd polyester als synthetische stof geproduceerd, las ik.



Omdat ons bankje zeker honderd jaar oud is, kan dat alleen maar katoen velours zijn. Ik ga het er dus toch op wagen.

 

 

Nostalgisch wassen

 

Een lampetstel is zo mooi! In Frankrijk heb je er speciale kastjes voor met marmer bovenop. Deze kan en kom waren een van de eerste dingen die ik jaren geleden kocht voor ons huisje, omdat het zo nostalgisch is. Ik moet dan denken aan de zolder bij mijn oma, waar mijn broer en ik sliepen. Daar was geen wasbak, maar wel een lampetkan.

Toch zal hij nog even moeten wachten op zijn vaste plek, want van de zolderkamers staat alleen nog maar een geraamte... Ergens komt daar ooit een kastje en op dat kastje: dit wassetje. En  - voor het comfort - ook nog maar een wasbak.
 

Klimopje erop, klaar

Gietijzer is en blijft een mooi materiaal. Oude Franse bedden ervan vind ik prachtig; tuinvazen zijn geweldig en ook deze kandelaar - van de Kringloper - is een sieraad voor het oog. Ik twijfelde of ik hem in de originele kleur zou laten of een verfje moest geven. Het werd een verfje, dat maakt hem brocante en minder somber. Klimopje erop en klaar.

En gelijk een wapen tegen inbrekers in huis...