Roze

Geïnspireerd door de abrikooskleurige/terracotta muren in mediterrane landen, wilde ik ook zo'n kleurtje op twee muren in de voorkamer. Het kleurkaartje leek prima, maar het was even schrikken toen de verf gemengd was en ik thuis nog eens in de pot keek. Ik had hem warmer oranje ingeschat en dit was behoorlijk roze! Als ik vroeger als kind één kleur niet mooi vond, was het roze... (met uitzondering van oudroze). Qua kosten en werk (weer naar die bouwmarkt fietsen en iets anders uitzoeken) besloot ik toch te gaan kwasten. En toen duurde het twee dagen totdat ik dacht: ach, best een trendy kleur die de rest opfleurt en zonnig is. 

En - nog niet afgeschrikt - besloot ik de servieskast ook met roze krijtverf te schilderen en wel Scandinavian pink van Annie Sloan. Ook die viel heftiger uit dan verwacht en daarom ging-ie daarna in de dark wax, wat de felheid afzwakt. De achterwand van de kast deed ik in dezelfde kleur als de muren in de achterkamer en met dezelfde verf. Het kán: latex op hout, maar het is kwetsbaar. Vandaar dat die delen ter bescherming ook een waxlaag kregen.

Handzaam kastje

Ik ben gek op kastjes: je hebt er nooit genoeg. Het leukst is natuurlijk om een oud kastje een nieuwe look te geven. Dit 'bijzet'-kastje nam me gelijk voor zich in door zijn Queen-Annepootjes en omdat hij heel handzaam is; je kunt 'm makkelijk in je eentje tillen.

Alle spinrag en vuil van jaren verdween in een lap met StMarc. Daarna kreeg het Kringloopmeubel twee lagen Annie Sloan krijtverf, kleur: Chateau grey. Gelukkig redde ik 't met een kwartliterpotje, want die Britse zakenvrouw weet van prijzen. Mijn kastje was goedkoper dan de verf, namelijk € 9,50. 

Het bovenblad schuurde ik oppervlakkig en gaf het twee lagen kersenkleur met Gammabeits. Dan kun je het makkelijk afnemen en er van alles op zetten zonder dat het krast.
Daarna moest er nog was overheen, anders heb je snel beduimelde deuren of beschadigde poten. Al met al ben je even van de straat met zo'n kluskastje.



Hij werd tussen de emmers gereedschap, tassen huisraad en blikken vloerlak in de Opel gestouwd voor een enkele reis Bourgondië. Daar kreeg hij zijn laatste rustplaats. Met een glazen stolp, een glazen pot met oud naaigerei en een krans van dennenappels erop als decoratie. En achter de deurtjes nog meer glas: de sap- en wijnglazen.

Annie Sloan krijtverf op velours meubelstof: geen onverdeeld succes

 

 

Annie Sloan, je maakt niet waar wat ik in je talloze YouTubefilmpjes zie beloven.

Het Amerikaanse krijtverfmerk Annie Sloan staat zich erop voor dat je er ook uitstekend meubelstof mee kunt verven en zelfs velours. Al meerdere blogs wijdde ik aan ons oude Franse bankje dat helaas de verkeerde kleur had. Ik verfde het - helemaal volgens de voorschriften - met Country grey.  Vervolgens maakte ik een fout door de tweede laag in Country green te doen; verkeerde verfbus gekocht. Tsja, al die kleurennamen.

 

 

 

Maar het was niet de kleur die tegenviel, wel de vlekkerigheid. Je krijgt een onregelmatig resultaat en heel veel verf trekt in de stof zodat de kleuring sowieso beperkt blijft. En dan wordt de stof ook nog eens zo hard dat het zelfs na fors opschuren geen feest is voor je kortbebroekte benen om neer te ploffen.



Na de eerste keer verven met Country grey

Na de tweede keer verven met Country green

 Conclusie: de kleur is beter dan hij was, maar wel oneffen en vlekkerig. In een brocante interieur kan dat nog net door de beugel. Van de hele exercitie had ik meer verwacht. ook omdat ik nu een grand foulard over het bankje moet gooien om comfortabel te kunnen zitten. 

 

Een dorstige stoel en een brandtest

Een paar blogs terug vertelde ik dat ik een experiment wilde doen met het verven van de velours bekleding van een stoel, in het geval dat ons antieke bankje een andere kleur moest. En helaas, de mosterdgele kleur vind ik echt niet mooi bij de rest van de meubels. Dus de stoel moest geverfd als proefkonijn.


 Ik koos voor de kleur Country grey van Annie Sloan en dacht met een minipotje van 100 ml te volstaan, omdat je de verf voor de helft moet verdunnen met water. Maar de eerste keer verdween de aangelengde verf gewoon in de stof, met nauwelijks kleurverschil. Die stof moest ik ook nog eerst nat spuiten. Ik had niet eens genoeg voor de achterkant van de rug.

Ik besloot een liter te kopen, om het experiment door te zetten. De stof absorbeerde opnieuw heel erg, maar gaf ook een heel onregelmatig effect.

 Inmiddels had ik de stoel drie keer geverfd en vond het drie keer niks. Ik ergerde me mateloos aan de vlekken, terwijl ik goed uitgesmeerd had en egaal water had gespoten. Ineens begon het me te dagen. Was de stof op deze stoel die toch al op jaren was, wel katoen velours of toch polyester? Ik deed de brandtest. Het uitgeknipte stukje stof  brandde slecht, stonk erg en ging meteen uit nadat ik de lucifer erbij weghaalde: polyester dus en dat is ongeschikt om te verven. Al vanaf 1953 werd polyester als synthetische stof geproduceerd, las ik.



Omdat ons bankje zeker honderd jaar oud is, kan dat alleen maar katoen velours zijn. Ik ga het er dus toch op wagen.

 

 

Plantentafel-make-over

Uiteindelijk kreeg het plantentafeltje uit mijn vorige blog inderdaad dat likje krijtverf, maar ook twee laagjes was: eerst blanke, gevolgd door donkere van Annie Sloan. Je krijgt dan een verouderd, vegerig effect, dat ik erg mooi vind. Een fijne aanwinst!

 

 

 

 

Oma's eiken kast weer hip

Er moest natuurlijk een echte Franse buffetkast komen in de woonkamer van ons huisje in de Bourgogne. Op de Franse Marktplaats is er keuze genoeg.

Veel particulieren zetten, als ze het huis van hun ouders moeten leeghalen, praktisch de hele inboedel op internet. Meestal heeft hun generatie niet veel met die oude Franse eiken bedden en kasten van het ouderlijk huis.

 Onze kast haalden we vorig jaar april in het departement Yonne, bij een echtpaar van midden 50. Haar ouders waren overleden en in het weekend maakten zij schoon en ruimden op in het grote, vrijstaande huis. Voor 80 euro wisselde de kast van eigenaar; allemaal blij. 

 

 

  

 Ik heb hem goed schoongemaakt met St Marc en daarna in de krijtverf gezet. Annie Sloan timmert heel erg aan de weg, maar dat merk is best prijzig. Wood & wall van Gamma werkt ook prima. Ik koos de kleur Shanghai, een tint in de richting van beige.
Het heerlijke van krijtverf is dat je niet hoeft te gronden. 

 Om de houtsnijwerk ornamentjes mooi uit te laten komen, zette ik die eerst in de blanke was (soft wax van - jawel - Annie Sloan) en daarna in de donkere. Zo krijgen ze een 'vuile', verouderde look en vallen beter op.  

Dan is het nog een kwestie van aankleden; wat kunstbloemen erop, een oud servies achter de ruitjes en mooie spulletjes op de plank.
Oma zou waarschijnlijk vinden dat haar mooie eiken buffet geweld is aangedaan, maar het hart van brocante liefhebbers gaat juist sneller kloppen voor zo'n kast.

  UPDATE:

En nu alles wat meer aangekleed is, staat de kast er in 2022 zo bij: