Een dorstige stoel en een brandtest

Een paar blogs terug vertelde ik dat ik een experiment wilde doen met het verven van de velours bekleding van een stoel, in het geval dat ons antieke bankje een andere kleur moest. En helaas, de mosterdgele kleur vind ik echt niet mooi bij de rest van de meubels. Dus de stoel moest geverfd als proefkonijn.


 Ik koos voor de kleur Country grey van Annie Sloan en dacht met een minipotje van 100 ml te volstaan, omdat je de verf voor de helft moet verdunnen met water. Maar de eerste keer verdween de aangelengde verf gewoon in de stof, met nauwelijks kleurverschil. Die stof moest ik ook nog eerst nat spuiten. Ik had niet eens genoeg voor de achterkant van de rug.

Ik besloot een liter te kopen, om het experiment door te zetten. De stof absorbeerde opnieuw heel erg, maar gaf ook een heel onregelmatig effect.

 Inmiddels had ik de stoel drie keer geverfd en vond het drie keer niks. Ik ergerde me mateloos aan de vlekken, terwijl ik goed uitgesmeerd had en egaal water had gespoten. Ineens begon het me te dagen. Was de stof op deze stoel die toch al op jaren was, wel katoen velours of toch polyester? Ik deed de brandtest. Het uitgeknipte stukje stof  brandde slecht, stonk erg en ging meteen uit nadat ik de lucifer erbij weghaalde: polyester dus en dat is ongeschikt om te verven. Al vanaf 1953 werd polyester als synthetische stof geproduceerd, las ik.



Omdat ons bankje zeker honderd jaar oud is, kan dat alleen maar katoen velours zijn. Ik ga het er dus toch op wagen.

 

 

Nostalgisch wassen

 

Een lampetstel is zo mooi! In Frankrijk heb je er speciale kastjes voor met marmer bovenop. Deze kan en kom waren een van de eerste dingen die ik jaren geleden kocht voor ons huisje, omdat het zo nostalgisch is. Ik moet dan denken aan de zolder bij mijn oma, waar mijn broer en ik sliepen. Daar was geen wasbak, maar wel een lampetkan.

Toch zal hij nog even moeten wachten op zijn vaste plek, want van de zolderkamers staat alleen nog maar een geraamte... Ergens komt daar ooit een kastje en op dat kastje: dit wassetje. En  - voor het comfort - ook nog maar een wasbak.
 

Klimopje erop, klaar

Gietijzer is en blijft een mooi materiaal. Oude Franse bedden ervan vind ik prachtig; tuinvazen zijn geweldig en ook deze kandelaar - van de Kringloper - is een sieraad voor het oog. Ik twijfelde of ik hem in de originele kleur zou laten of een verfje moest geven. Het werd een verfje, dat maakt hem brocante en minder somber. Klimopje erop en klaar.

En gelijk een wapen tegen inbrekers in huis...

Toch een paardenmeisje

 

Nooit heb ik een paardenposter aan de wand gehad in mijn meisjeskamer, of een sloop met een paardenkop. Ik had niks met naar de manege gaan of paardrijles nemen, maar nu ben ik overstag: ik heb twee paarden gekocht. Bij de Kringloper: een grote en een kleine van hout en koper. Af en toe poetsen in plaats van borstelen, dus. Ze mogen op de schouw.

 

 

Op of in de pot?

Geen idee waar hij ooit voor gebruikt is: deze hoge aardewerken pot. Ongetwijfeld voor de opslag van iets. Hij stond onopvallend onder een tafel in de schuur. Maar hij verdient - ondanks zijn deuken - beter.

Als bijzettafel kan hij alleen dienst doen als er een soort deksel op komt: een oud bord of een rond dienblad? Maar rietpluimen, pauwenveren of berenklauw zouden er ook niet in misstaan.
Voorlopig staat hij nog even open en leeg naast de bank.

Slakkenmandje uit chateau

Ja hoor, ze heeft weer een draadmandje gescoord: een Frans slakkenmandje. Er was een brocante op een nabijgelegen chateau. Dat bleek bij nader inzien een overdreven benaming voor het landhuis, waar in de tuin glaswerk, bestek en meubilair uitgestald stonden.

Maar voor ons geen zilveren lepels, kristallen karaffen of Yves-St-Laurentmantelpakjes: slechts een krom, verroest slakkenmandje. Escargots du chateau!

Plantentafel-make-over

Uiteindelijk kreeg het plantentafeltje uit mijn vorige blog inderdaad dat likje krijtverf, maar ook twee laagjes was: eerst blanke, gevolgd door donkere van Annie Sloan. Je krijgt dan een verouderd, vegerig effect, dat ik erg mooi vind. Een fijne aanwinst!

 

 

 

 

Likje krijtverf

 

 

Mijn vriendin maakte me blij met een plantentafel die ze van haar moeder had; zo'n hoge. Nu is het houden van kamerplanten in Frankrijk niet mogelijk, omdat  onze groene vingers doorgaans op te grote afstand zitten. En die dichte luiken houden ze ook niet van...

Maar op dit decoratieve tafeltje zou ook een nepvaren passen. Of: de bos gipskruid die nu te drogen hangt. Die is ook leuk in een kan erop.

Het decor van het tafeltje is geschilderd in zilver, blauw en bruin, met onder andere een maan en esdoornbladeren. Dat wil ik meer brocante, dus daar moet een likje krijtverf over. En misschien een print op het onderste plankje? Werk aan de winkel.

 

Leerzame vondst

"Volgend jaar moeten we nieuwe plantenbakken kopen", zei ik een paar weken geleden toen ik de bakken met geraniums vulde en een aantal scheuren zag. Maar van de week, op trash Monday, stonden de gewenste bakken bij het grof vuil. Een beetje verkleurd door de zon, maar daarvoor zat er ook een leuke mand omheen! Deze twee gaan enkele richting zuiden.


In een ervan zat zelfs een leuke wilde marjolein. Dit kruidenplantje blijkt hetzelfde te zijn als oregano; nooit geweten. Stond op bijbehorende plantensteker. Ook nog een leerzame vondst, dus.
 

Volgend jaar staan hier geraniumbakken met een rieten mand eromheen

Protserig knaapje

Heb je ooit zo'n protserig knaapje gezien? Hoe oud zou deze messing kledinghanger zijn?
Voor € 2,- kocht ik hem bij de Kringloper en was er helemaal verguld mee.

Een Victoriaanse jurk moet eraan hangen, maar die heb ik even niet. Trouwens zonde als zo'n mooi bewerkte kledinghanger onder stof schuilgaat. Ik weet een alternatief: bundeltje droogbloemen!
 

 

 

Papier hier

Mooi papier; ik ben er gek op. Het is net als behang overal voor te gebruiken: voor kaders van fotolijsten, het beplakken van lampenkapjes, doosjes of de binnenkant van een oude lade en voor decoupagetechnieken.
Zes oude velletjes papier mocht ik voor € 0,50 meenemen van een rommelmarkt. Ik laat ze je hier even zien.
 

  

 

Ze zijn prachtig en daarom ook stuk voor stuk te klein. Een bestemming heb ik nog niet, maar je komt ze vast ooit tegen op een of ander projectje.
 

Letterbak met de muziek mee

Als beloofd: de oogst van de rommelmarkt van de muziekvereniging. In een onopvallend hoekje stond deze beauty: een originele letterbak. 'Waar heb je die vandaan?'' vroeg de verkoper verbaasd. Hij had hem over het hoofd gezien. Na wat afdingen was de bak voor mij.

Ik ben een kind van de jaren 70 waarin je doodgegooid werd met letterbakken; ieder had thuis zo'n ding (behalve wij). Maar dat waren meestal nieuwe, die nu ook weer vintage zijn.
Zo'n originele uit de zetterij moet je lekker zo laten, alleen even de kauwgum afkrabben...

Ook geen frutseltjes inzetten. Heeft iemand van jullie een letterbak? Laat eens zien waar je hem hebt staan of hangen!

 

 

Twee goede doelen, met mij erbij drie

 

Het is weer de tijd van de rommelmarkten. Vandaag waren dat die voor scouting en voor de muziekvereniging, vlak bij elkaar. Tsja, dan voel je je verplicht het goede doel te steunen, natuurlijk...

De scouting verdiende het minst aan mij: ik vond er een snijplank en twee oudhollandse haken (made in China) voor in de keuken.
 

 Ik ben gek op snijplanken; niet omdat ik zo'n keukenprinses ben, maar als decoratie. Daar wil ik er graag meerdere van ophangen/neerzetten, in verschillende maten. Als inspiratie vond ik op Pinterest bijvoorbeeld deze plaatjes:



seizoenenstijl.blogspot.nl

Mart Kleppe

 dewemelaer.nl

Het is ook mooi om het hout te verouderen; de kleur te vergrijzen en er wat butsen in te slaan.

 

 

Benieuwd naar de oogst van de blaasvereniging? Blijf kijken!