Goeie vangst

Er was een tijdje radiostilte. De oorzaak daarvan is dat mijn partner en ik besloten niet langer samen verder te gaan en dan ben je niet bezig met een blogje verversen.
Hoe raar kan het lopen in een mensenleven. Eigenlijk dacht ik na tien jaar tweedehands spullen opgeknapt te hebben, daar noodgedwongen mee klaar te zijn. Het Franse huisje stond vol en ons huis in Nederland - modern ingericht - was ook af. Nu moet ik door de koop van een eigen huisje opnieuw huisraad gaan verzamelen, combineren en opleuken. Daarvoor zal ik weinig voetstappen zetten in de IKEA maar des te meer op brocantemarkten, in tweedehandswinkels en naar Marktplaatsadressen.

Voor het eerste meubelstuk hoefde ik geen enkele stap te zetten: dat kwam naar me toe. Ik kreeg een zwartgeverfde salontafel. Na uren in de weer met verfbrander en krabber was het resultaat een duidelijk afgebrand tafeltje. Zonde van de moeite.

Op het kale hout zou ik het decoupagepapier van Made by Mint kunnen uitproberen. Ze hebben mooie prints In A1- en A3-formaat. Ik verfde de poten en het onderblad met krijtverf om dat te combineren met een decoupage-vel op het bovenblad. Het bovenblad schilderde ik op advies van de Annie-Sloan-leverancier wit, omdat het ietwat doorzichtige decoupagepapier er overheen moest. Op A1-formaat bleef er aan de bovenkant ruimte over. De kunst is dan om zo bij te schilderen dat het vel langzaam overgaat in het schilderwerk.

En dat leidde tot deze originele salontafel met een paalzitter die een gloeilamp opvist. 

De ongeschilderde zijranden kregen een laagje kersenbeits, de poten werden in de was gezet en het bovenblad in de vernis.
Zo vist de visser ook na heel veel kopjes koffie niet in een zee met bruine kringen. 

Kast voor stokbrood

Een huche à pain, ooit van gehoord? Het is een lange, smalle kast met luchtgaten en een deksel, voor stokbrood. Dit exemplaar staat al sinds de overname van ons huisje in de keuken. Overigens ongebruikt, want we vriezen het stokbrood in, als we het niet meteen eten. 

Een opfrisbeurt was in elk geval nodig. De huche kreeg een frissere kleur groen en een decoupageplaatje uit een Frans tijdschrift, dat ik op een brocante kocht. Stokbrood blijft er natuurlijk niet vers in en dat grote gezin om een dagvoorraad voor aan te leggen woont hier al 80 jaar niet meer. Maar de kast mag blijven, want hij houdt de gastank uit het zicht. Hij is dus puur voor de sier: poppenkast!

Hoedendoos voor kinderhoedjes

Hoedendozen zat; ik heb er al diverse gemaakt. Maar toen ik een ronde doos met deksel zag liggen in de afvalcontainer van het tweedehandswinkeltje waar ik werk, dacht ik toch: meenemen! Toegegeven: hij was ranzig (vlekken), maar niet kapot. En te klein voor een echte hoedendoos, dus er moet iets anders in.

Ik schilderde hem eerst luchtigjes met Wood & Wall krijtverf van Gamma. Daarna mat ik strepen af op het deksel en doorlopend op de doos die een laage oranje-gele Annie Sloan krijtverf kregen.

Met donkergrijze verf kreeg hij lichte vegen die ik uitsmeerde met keukenpapier. 

En wat de doos dan speciaal maakt, is de afwerking: een aantal prints van de graphicsfairy.com. 

Op het deksel plakte ik de Franse lelie om af te wrijven, maar die werd niet mooi. Dus dat werd later een plaatje van een vrouw met een hoed.

De andere printte ik in spiegelschrift en kopieerde ze bij de bieb op een laserprinter. Daarna mod podge op de plekken gesmeerd waar ze zouden komen en goed laten drogen. Natgemaakt met water en de papieren rulletjes eraf gekrabt Een lastig karweitje waardoor ook deeltjes van de tekst verdwijnen, maar dat maakt het extra vintage...

Muziekkastje

 In ons Franse huisje hebben we geen internet en draaien nog ouderwets cd's. Die zitten in een lelijk houten kistje. En de vorm van het kistje blijft lelijk als je het een beetje opknapt, wat ik gedaan heb. Maar in elk geval valt het dan minder op dan in licht vurenhout.

Ik heb de buitenkant met krijtverf in een grafietkleur geverfd. De achterwand kreeg een lichte kleur en een erop geplakte muzieksleutel. 

Van een rol oud bloemetjesbehang (of eigenlijk blaadjesbehang) knipte ik stroken voor de zij-en voorkanten. En als extra versiering kwamen er wat besjes en blaadjes bovenop. "C'est le ton qui fait la musique", zullen we maar zeggen.

Knippen en lijmen

Heerlijk is het om te bladeren in brocante tijdschriften, waarvan ik er in de loop van de tijd tientallen verzameld heb. Het maakt dan niet zoveel uit of je een exemplaar van dit jaar of van 2016 bekijkt; brocante interieurs blijven leuk en je krijgt er ideeën door. 

Achter in het Franse blad Maison chic staan dingen waar je zelf mee aan de slag kunt, zoals plaatjes om mee te decouperen of om af te wrijven. 

Dat eerste deed ik met een plaatje van een ouderwetse mevrouw. Netjes uitgeknipt belandde zij op een saaie kan.  En ook een gratis klompje van een geef-en-neemtafel in Nederland kreeg een verfje en een gedecoupeerde roos.

Het afwrijven deed ik met een sierrandje op een mini-kastje. Je moet het randje uitknippen en de afbeelding met mod podge(vernislijm) insmeren, net als de plek waarop je de afbeelding wilt hebben. Daarna ook aan de boven- (+achter-)kant natmaken en een nacht laten drogen. De volgende dag het plaatje natmaken met water en voorzichtig de papierrulletjes eraf trekken. 

Let op: dit kan niet met teksten, omdat je dan een gespiegelde afbeelding krijgt. Wil je tekst, kopieer dan het plaatje eerst in spiegelschrift met een laserprinter. 

Zingen voor de jarigen

Ouders van de vriendin van onze jongste dochter hadden al een huisje in de Bourgogne toen wij ernaar op zoek gingen. Sinds we bij hen op de koffie gingen voor meer informatie, zien we elkaar regelmatig. 

Net als wij bezoeken zij regelmatig brocantes en toen wij een uitnodiging kregen voor een feestje, wist ik dat het cadeau brocante aan moest doen. Ook al was het een plastic cadeaukaart...

Dus bij de Kringloper kocht ik een oud dienblaadje en schilderde dat met krijtverf. Vervolgens schuurde ik het door voor het verouderingseffect. Omdat de feestvarkens in de muziek zitten, lijmde ik op de bodem vergeelde bladmuziek. Daarop drie lagen vernis, hoewel ik niet verwacht dat er echt mee geserveerd wordt. Ook het cadeaudoosje kreeg een buitenkant vol muzieknoten.

Tot slot een bloem van een eierdoos erop geplakt en raffia eromheen gestrikt en nu kunnen we zingen voor de jarigen. Wat? Chants de terre et de ciel van Olivier Messiaen.

Kopje koffie in mistig Parijs

Lang stond ik te twijfelen bij twee eiken bijzettafeltjes aan de straat; zou ik ze meenemen of niet? Ze waren namelijk niet heel bijzonder of oud. De ene had zelfs een spaanplaat bovenkant en de ander een half verkoold bovenblad dat ook nog eens fineer bleek. Ook misten ze allebei twee achterlatjes. 

Toch hadden de poten van het kleinste tafeltje wel wat, dus hing ik ze aan mijn fietsstuur.

Ik zaagde met een handzaag het bovenblad van de tafels af. Want het blad van de een kwam op het onderstel van de ander. De verkoolde kant van het fineer blad beplakte ik met gemarmerd zelfklevend kastpapier. Wie graag onder de tafel ligt, ziet dan wel iets zwarts, maar geen brandplek...

Met de cirkelzaag zaagde ik een grenen latje en lijmde dat bovenaan als tussenlat. Daarna ging het onderstel in de Wood  & wall krijtverf van Gamma, in de kleur Bluish black. Voor zo'n klein projectje kun je prima een minipotje gebruiken.


Op het bovenblad kwam een poster van Parijs. Die had ik ooit bij de Kringloper gekocht. Er moest een halve straat afgeknipt worden maar het melancholieke wintersfeertje bleef gelukkig. Met spuitlijm plakte ik hem op de bovenkant. Door het zijwaarts inboren van schroeven kwam het onderstel vast te zitten aan het bovenblad. Tot slot nog twee lagen Home Deco Varnish van Action eroverheen, zodat hij vuilbestendig werd.

En nu kunnen we dus een kopje koffie neerzetten op een bankje aan het water in mistig Parijs. Of is het Wenen?

Een vleugje Japan

Naar de stort brengen of opknappen? Dat was de vraag bij de grenen legkast die van de vorige bewoners van ons huisje in Frankrijk was blijven staan. Het model was niet lelijk en er zat handig veel opbergruimte in. Maar hij past niet bij de stijl van de oudere meubels in de huiskamer. Eindconclusie: verven voor een van de slaapkamers boven.

 

 

  

 

De pot Gamma-krijtverf waar ik al veel mee geschilderd had, smeerde ik erop leeg. Maar toen was hij nog erg saai. Met het mooie rood van bordenrek en jamkastje bracht ik wat accenten aan; op de rand van de paneeldeuren en de grote lade bovenin. Daarna waxte ik de paneeltjes, eerst met blanke en toen met dark wax. Nog steeds was de kast saai.

  

Ooit had ik een houtbak met vogelplaatjes uit de Flow beplakt en wat ik daarvan overhad, bracht ik met modpodge aan op de paneeltjes. Dat ziet er fris uit en een beetje Japans. Als deze kast - en ook het bijzettafeltje - naar de kleinere kamer boven verhuizen, zal ik van deze kleuren uitgaan voor de rest van de inrichting. Alhoewel ik een rozerode kamer nog niet voor me zie...

  

 

 

 

Papier hier

Mooi papier; ik ben er gek op. Het is net als behang overal voor te gebruiken: voor kaders van fotolijsten, het beplakken van lampenkapjes, doosjes of de binnenkant van een oude lade en voor decoupagetechnieken.
Zes oude velletjes papier mocht ik voor € 0,50 meenemen van een rommelmarkt. Ik laat ze je hier even zien.
 

  

 

Ze zijn prachtig en daarom ook stuk voor stuk te klein. Een bestemming heb ik nog niet, maar je komt ze vast ooit tegen op een of ander projectje.