De "landelijke keuken" is klaar

 De keuken in ons Franse huisje is zo goed als klaar! Van de zomer hebben we de vloer gelegd, getegeld, geschilderd en de IKEA-kasten geplaatst. En in februari was er tijd voor de kleine ophangklusjes. 

Jammer genoeg had ik geen plek voor alle verzamelde decoratie; zo moesten het wildrek en de van een wijnrek gemaakte keukenrekken tot nader order weer naar zolder. Maar toch verrassend wat er wél opgehangen kon worden in deze kleine ruimte: het Franse zand-zeep-en-sodarekje, koperen pannetjes, speculaasvormen, de koffiemolen van onze overleden buurman, schilderijtjes.
De keuken is gelijk de entree van het huisje. Wat kastjes betreft kun je het niet echt een landelijke keuken noemen, maar wel als je kijkt naar de modder en mest die onze schoenen rechtstreeks op de besmettelijke keukenvloer afzetten... 

Hier wat sfeerfoto's. 

Er kan toch nog iets op de
bovenkastjes...

Op de koelkast

De kachelpijp wordt nog zwart gespoten

Kat bij de kaptafel

Mijn dochter kocht een brocante kaptafel, met een krukje. Op dit krukje zat een vale oud-roze stof. Ik zou een nieuw dekje maken en toen ik deze paneelstoffen bij de stoffenboer zag, waren we beiden verkocht. Het werd de kat.

In de breedte kwam ik wat stof te kort en ook boven het hoofd, dat nog omgevouwen moest worden om de zitting heen. 

In de roodbruine kleur van de staart vond ik een ander nostalgisch stofje, waarvan ik repen aan de zijkanten en bovenkant van het poezenpaneel naaide. Met een elektrische nietmachine schoot ik aan de achterkant nietjes door de omgevouwen, gespannen stof. Eigenlijk is het pistool hier iets te zwak voor, met name bij de hoeken, waar de stof zich ophoopt.

 

Maar ik denk dat het toch wel zo blijft zitten. Er zal niet intensief op gezeten worden, want de kruk is eigenlijk te hoog voor de kaptafel. Of we moeten nog eens aan de poten durven zagen. De kat haar onderlijf is toch ook al geamputeerd...

Kan en kruik

 Ook deze keer stond er weer iets aantrekkelijks op de middenberm van de Franse vuilstortplaats. Hier zetten mensen spullen neer waarvan ze denken dat een ander ze nog wil hebben. Het ging om een aardewerken kruik van zo'n 25 cm. hoog. Te vies om aan te pakken en met een rare lijmlaag op de bodem, dus je moest er 'even doorheen kijken'. Flink schrobben met groene zeep deed de truc en er kwam een mooie kan tevoorschijn. Perfect voor 's zomers op de tuintafel. Inmiddels is het binnen zo vol dat ik voor de winterstalling geen betere plek kon verzinnen dan hem verdekt op te stellen achter die andere vondst van de stort: Pauline Bonaparte.

Zelf een paneeldeur maken

Op Pinterest zie je er genoeg handleidingen voor: hoe van een saaie, vlakke deur een ouderwets ogende paneeldeur te maken. En aangezien we in de Franse keuken een nogal saaie deur naar de wc/badkamer hebben en de keuken een vintage look krijgt, mag de deur ook wat authentieker ogen. Ik had regelmatig op de Franse Marktplaats gezocht naar een originele paneeldeur, maar de maat bleek erg 

lastig. De deur is maar 63 cm breed en als je er veel moet afzagen gaat het model verloren.

Wat je nodig hebt voor deze doe-het-zelf zijn sierlatten en houtlijm. Helemaal handig was dat wij in Frankrijk bij de Brico Marché een kant-en-klaar setje zagen met sierlatten voor één deurkant, waaronder een gebogen bovenlatje. Je kunt kiezen uit verschillende modellen; ik vond deze mooi.
Man heeft er nog wat mini-spijkertjes ingeslagen - zodat de latten goed blijven zitten - en daarna de randen dichtgekit. Verfje erover en met weinig moeite hangt er nu een deur met karakter!

Passend sluitwerk vinden was nog het moeilijkst. De wekelijkse gang naar de Kringloper leverde niks op, dus werd het een nieuw setje zwart-metalen grepen. Als die geplaatst zijn, volgt een update.

Tas van stropdassen

 In ons winkeltje hadden we inmiddels een hele berg stropdassen, maar verkopen doen ze nauwelijks. De voorraad dreigde in het afval te belanden. Nu had ik wel eens op Internet leuke diy's van stropdassen voorbij zien komen en besloot me daar eens in te verdiepen.

Veel stropdassen tegelijk kun je verwerken in een tas. Voor deze tutorial heb je er negen nodig. Ik sorteerde ze op mooi matchende kleuren en wilde beginnen met zwart/rood. De betreffende dassen zette ik 10 minuten in de Biotex en liet ze buiten uitdruipen.
Ik heb geen ervaring met tassen maken, dus zonder de tutorial was het me niet gelukt. Het enige waar ik tegenaan liep, is dat de mevrouw 

van het filmpje ervan uitgaat dat alle stropdassen dezelfde breedte hebben en dat is in de praktijk niet zo. 

De twee tashelften bleken na het naaien niet even breed en dat is noodzakelijk omdat de punten tegen elkaar aangelegd worden. Ik heb dus een en ander losgetornd en versmald.

De tas is best leuk geworden. Maar ik vind hem door de beperkte hoogte nogal breed. Voor de volgende zal ik daarom niet van negen, maar zeven dassen uitgaan. Eén kant heeft dan drie brede en twee smalle dasflappen. En dan maak ik er ook nog een binnenzakje bij. Wel zo handig!

Vertederende haakpop

 Que doce! (Wat lief!) Vind je deze gehaakte pop geen schatje? Ik kwam deze beschrijving - in het Portugees - tegen op Pinterest. Met het aanklikken van de vertaling en wat gegoogel naar Portugese haaktermen kwam ik er redelijk uit. Maar het patroon is nogal slordig geschreven en bevat fouten. Maak bijvoorbeeld niet het hoedje, want uit de beschrijving komt een te krap, te kort hoedje. Verder vallen er in de vertaling soms tekst en plaatjes weg. Ververs dan even en zet hem op Portugees, dan komt de integrale tekst terug. Met veel geduld komt er uiteindelijk een superleuke pop uit dit gratis patroon.

Lijkt je dit allemaal te moeizaam, dan zijn er van soortgelijke poppen ook betaalpatronen te bestellen.

Tijdens dit haakproject ben ik een beetje gehecht geraakt aan mijn vertederende haakwerk; toch moet ze het huis uit. Het is een kraamcadeau voor een jeugdvriendin van mijn dochter. Geen speelpop voor in de wieg, maar voor de sier. Want de schoenveters zou je los kunnen trekken en de omslagdoek hangt ook los. Bovendien zit er een satéprikker in het poppenlijf, om de nek het zware hoofd te kunnen laten dragen.

Haar dochter (hier het patroon) wordt trouwens ook al weer een grote meid...

Armoedige kruk

Dit krukje was heel armoedig. Er zat een blauw fluwelen stofje op, dat heel lelijk was vastgeniet. In mijn naieveteit dacht ik dat met een fris stofje beter te kunnen. Maar dat was overmoed. Het krukje heeft zo'n rare vorm - een soort ovaal maar ook weer niet helemaal - dat de stof niet glad te plooien is. Een half nietpistool later kwam ik daar achter.

Wat een mooier resultaat gaf, was het naaien van een rand aan de bovenkant van de stof. Die knipte ik dus met naad in diezelfde ovaalvorm. De zijkant kreeg van onderen een zoom, waar elastiek doorheen kon. In elk geval heb ik geoefend hoe je een ronde naad aan een rechte naad (van de zijkant) stikt. Want van het arbeidsloon hoef ik het weer niet te hebben...

Daarna nog V-tjes knippen in de bolle en rechte knipjes in de holle naad. Door het elastiek strak te trekken, krijg je regelmatige plooitjes aan de zijkant.
Ach, het blijft een vreemd krukje maar misschien wil een vreemd iemand er wel 3 euro voor geven in onze winkel.

Variëren met stofjes voor sierkussens

 Zoals eerder gezegd: rechttoe-rechtaankussens maken - voor- en achterkant van hetzelfde lapje stof - is soms nodig en mooi, maar het leukst is het combineren van stofjes. Met zo'n combinatiekussen komen alle kleuren bij elkaar.

Een vriendin wilde nieuwe kussens en we gingen samen naar de stoffenzaak voor materiaal. 

Uiteindelijk kozen we voor twee stoffen in de kleuren van het boven de bank hangende schilderij: één lichtgeel en één een soort goudbruin. De achterkant van deze stof vonden we eigenlijk veel levendiger dan de goede kant, dus die werd zichtbaar. 

Het derde stofje was druk en kleurig, met onder andere het rood van de bank erin. Voor de variatie werden het twee vierkante (50 en 45 cm) en één van 30 x 50 cm. 

Toen kwam het spelen met de restjes en dat werd kussenovertrek nummer vier, met twee verschillende kanten. Niet "besteld", maar hopelijk wel gewild.