Kandelaars verven

In ons winkeltje hadden we drie lelijke, witte, houten kandelaars (sorry, mensen die ze ingebracht hebben). We schatten in dat ze onverkoopbaar waren en ze stonden klaar voor de restafval. Aangezien ik thuis wat verfresten heb, dacht ik: laat ik proberen er nog iets van te maken. Dus het paar schilderde ik - in landelijke woonstijl - met krijtverf in basiskleur grijs (Wood & Wall, Gamma) en de enkele kandelaar in taupe.

 

Daarnaast gebruikte ik een leemkleur en zwart. Ik stipte de kandelaars her en der aan en veegde de verf met keukenpapier uit. (De witte kandelaar is zoals we hem binnenkregen.)

 (

Nu maar hopen dat ze verkocht worden. Er gaat een prijsje op van € 3,50 voor de enkele en € 7,50 voor de set. 

`

Kraak en smaak

Op de stort vond ik onderstaande plantentafel. Bij de vuilstort hebben ze het particulieren nu bijna onmogelijk gemaakt iets van hun gading te pakken, maar deze stond naast de houtcontainer, dus kon ik hem meenemen.

Thuisgekomen heb ik het hout eerst schoongemaakt en ontvet en het bovenste plankje dat gebeitst was, afgebrand en geschuurd. Toegegeven: veel kraak of smaak zat er niet aan dit tafeltje (nou, beetje kraak wel...) Het hout was onbewerkt en rechttoe-rechtaan.
Het duurde daarom even voor ik zag hoe deze saaie viervoeter opgeleukt kon worden. Geïnspireerd werd ik door deze fancy Amerikaanse kast: 

Eerst verfde ik het tafeltje - op de zijkanten van het bovenblad na - in een lichte leemkleur (True taupe van Wood & Wall Gamma). Boven aan een van de poten lijmde ik een stuk drijfhout en schors. Waarom? Omdat ik er zin in had.

 Vervolgens tekende ik met potlood kleine vlakken à la het voorbeeld. Met de drybrush-techniek ging ik over de ingetekende vlakken heen met een donkerder leemkleur van een verfrest die we nog hadden. De lijnen bleven zichtbaar en die trok ik hierna over met grijze verf (genuine grey van Wood & Wall, Gamma). 

De boom kwam in zwart (balanced black, Wood & Wall Gamma) op het bovenblad. 

Poging één zie je links, maar het bleek toch mooier om de takken over te laten gaan in de leemvlakken. Dus poging twee (rechts) werd de definitieve versie.

Daarna ging er een glanzend laagje vloerlak over om het schilderwerk minder kwetsbaar te maken. 

Nog een beetje lijm tegen een poot die ging wijken met een flinke hamerklap erop en klaar. Geen saai tafeltje meer, toch?

Wel een beetje zonde om een plant op de boom te zetten😊

Een gat vullen

 
Er stond een vriezer naast de koelkast, en we gebruikten hem nooit. Dus de vriezer verhuisde naar de schuur, waardoor er naast de koelkast een gat van bijna 60 centimeter vrijkwam. We zijn bezig met het plaatsen van een Bodarp-IKEA-keuken, en die wil ik opleuken met brocante decoratie, zodat het een landelijke uitstraling krijgt. Wat moest er in het gat? Uiteindelijk vond ik bij de Kringloper een redelijk strak, open kastje met twee planken en een laatje onderin, wat ons allebei aanstond.
De nieuwe aanwinst - aanvankelijk wit - kreeg een groen verfje als van de deurposten. Met het laatje iets donkerder. 

Op de bovenkant en het ladefrontje kwam een sierrandje van papier en het kastje kreeg het woord cuisine met een papieren mal. 

Het kan nog even niet op zijn plek, maar al wel heerlijk om hem te vullen met decoratiespul. De nuttige dingen komen wel achter de IKEA-deurtjes.

Zelf een wandbord maken

Voor het maken van een leuk wandbord heb je eerst een bord nodig (duuuhh). Bij het groen van de nieuwe keuken in Frankrijk leek dit grote bord goed te passen. 

Uit een mooi papierboek van het tijdschrift Flow knipte ik het plaatje van het raam in een cirkel uit en plakte het met een Pritt-stift op het bord. Let goed op dat alle randen dicht zijn. 

Het leek me leuk om de boomschaduw verder door te laten lopen dan het plaatje, dus over het bord heen. Dat deed ik met verf die niet precies hetzelfde mosgroen was, maar dat heeft juist wel wat. 

Vervolgens gingen er over het hele bord twee laagjes vernis van Action, met een droogpauze ertussen van twee uur. Zo komt er straks geen vetaanslag op het raampje! Wel een leerpuntje: het was matte vernis, terwijl het bord glanst. Dat geeft een dof laagje. 

Hij gaat mee in de koffer, dit "Limoges du Gooi". 

Deurgrepen

 

Ik kreeg van een collega uit het tweedehands winkeltje een cadeau: twee gietijzeren deurgrepen voor 'Frankrijk'. Sowieso heel leuk om iets te krijgen wat je mooi vindt en dan ook nog 's zonder aanleiding! De grepen hadden de vorm van een mannetje, precies zo'n ventje als op de luikvastzetters. De laatste tijd waren de zware grepen - drie hoog - gebruikt als kaarsenstandaard maar ze waren inderdaad geknipt voor de deuren van onze Franse, houten schuur. Wat een leuke binnenkomer!

Oude boeken

Lezen zal ik ze niet, de boeken van dit stapeltje. Ik heb ze alleen maar gekocht omdat ze er lekker oud uitzagen. Gestapeld vormen ze mooie, brocante decoratie.
Een oude sleutel, een schemerlampje en een stenen kinderkopje erbij en het stylinghoekje is klaar. 

Ingelijste kippen

Een kipje (of twee) mag natuurlijk niet ontbreken in een landelijke keuken. Nou ja, landelijke keuken: een vrij strakke IKEA-keuken met wat landelijke decoratie. Eerder liet ik zien hoe ik een van de twee kippenpostertjes van de Kringloper gedecoupeerd had op een dienblad. De andere is nu ingelijst. 

Het lijstje heb ik met verschillende krijtverfrestjes geverfd, omdat het groen van het plaatje anders zou vloeken met de omgevingskleur. Hoe die eruit ziet, post ik over enkele weken.
En terwijl de haan van de Franse overburen de boventoon voert, geniet ik van deze superrustige kip en haan die niet terugkraait.

Kast voor stokbrood

Een huche à pain, ooit van gehoord? Het is een lange, smalle kast met luchtgaten en een deksel, voor stokbrood. Dit exemplaar staat al sinds de overname van ons huisje in de keuken. Overigens ongebruikt, want we vriezen het stokbrood in, als we het niet meteen eten. 

Een opfrisbeurt was in elk geval nodig. De huche kreeg een frissere kleur groen en een decoupageplaatje uit een Frans tijdschrift, dat ik op een brocante kocht. Stokbrood blijft er natuurlijk niet vers in en dat grote gezin om een dagvoorraad voor aan te leggen woont hier al 80 jaar niet meer. Maar de kast mag blijven, want hij houdt de gastank uit het zicht. Hij is dus puur voor de sier: poppenkast!

Mooi ritje naar een haardscherm

 Iets kopen op de Franse Marktplaats, leboncoin.fr, is altijd een leuk uitje (behalve die keer dat echtgenoot door zijn rug ging met een kastje). Deze keer hadden we ons oog laten vallen op een oud haardscherm. Ook hier werd geen volledig adres gegeven. We kregen een plaatsnaam en de aanduiding: een plek die Playne genoemd wordt, huis met groene luiken.

Het was een prachtig ritje en toen we in het gehuchtje wat rondgevraagd hadden, lukte het inderdaad het juiste huis te vinden. Het was recent gekocht door jonge mensen, die vanuit hun huidige stek aan zouden komen rijden. Dat deden ze met een paardentrailer waar eerst twee paarden uit werden geladen en naar de wei geleid. Idyllisch! 

Ook een klein kindje erbij. Er was in het gehucht alleen een bakker en.... een school. Zo te zien met hooguit twee lokalen. 

Het haardscherm was leuk en precies breed en hoog genoeg om de kachelhitte in de keuken af te weren. Iedereen blij!

Overborduren

We kregen een kussen van onze lieve dochter, als souvenir uit Albanië. Een mooi kussen, met okergeel als basiskleur, en daar hebben we diverse accenten van in de kamer.
Er zat ook dondergroen in, en dat paste iets minder. Wat als ik de stukjes groen eens overborduurde met blauw? Dan zou het mooi combineren met het schilderij en een ander bankkussen. 

 

        

De achterkant is nog gewoon met groen

Dus aan één kant borduurde ik het groen weg. Dat handborduurwerk met onregelmatige steken ziet er ook nog eens ambachtelijk uit. En hoe leuk staat het kussen nu op de bank! 

Wel een rekje, geen glazendoek

Een Brabantia handdoekenrekje vond ik bij de Kringloper. Niet uit mijn geliefde jaren 30 van de vorige eeuw, maar van zo'n 40 jaar later. Toch leuk voor de landelijke keuken. Alleen de letters van bordendoek, glazendoek etc. waren niet meer zwart. Met een permanent marker heb ik ze weer op het metaal geschreven. 

En zo hangt-ie dan; met pannenlappen en een schaar

Zouden huisvrouwen in de jaren 70 echt voor elk soort vaat een andere doek gebruikt hebben? Aan mijn haakjes komen alleen een handdoek en theedoek. Voor de rest verzinnen we iets anders.

Steeds meer teunisbloemen

 Nog maar even een tuin-post. Elke ochtend word ik weer verrast door nieuwe bloemen van de teunisbloem, in het Latijn: oenothera odorosa. (Die Romeinen vonden hem misschien welriekend; ik houd niet van de geur.) De citroengele bloemen aan de lange stengels bloeien maar 1 dag, maar omdat het er zo veel zijn, heeft de plant altijd wel bloemen. En lang: tot de vorst.

Ik las telkens dat je ze van mei tot juli kunt zaaien, maar vroeg me af: de plant zaait zichzelf uit, terwijl er eind juni nog helemaal geen rijpe zaden zijn. Bij wat doorzoeken blijkt dat je 'm prima in september-oktober in volle grond kunt zaaien. Dus ik kan gewoon wachten tot de zaden (en dat zijn er veel!) in de zomer kastanjebruin worden. 

Dan weer leuk zakjes maken om uit te delen en zelf mee naar Frankrijk te nemen.