Vertederende haakpop

 Que doce! (Wat lief!) Vind je deze gehaakte pop geen schatje? Ik kwam deze beschrijving - in het Portugees - tegen op Pinterest. Met het aanklikken van de vertaling en wat gegoogel naar Portugese haaktermen kwam ik er redelijk uit. Maar het patroon is nogal slordig geschreven en bevat fouten. Maak bijvoorbeeld niet het hoedje, want uit de beschrijving komt een te krap, te kort hoedje. Verder vallen er in de vertaling soms tekst en plaatjes weg. Ververs dan even en zet hem op Portugees, dan komt de integrale tekst terug. Met veel geduld komt er uiteindelijk een superleuke pop uit dit gratis patroon.

Lijkt je dit allemaal te moeizaam, dan zijn er van soortgelijke poppen ook betaalpatronen te bestellen.

Tijdens dit haakproject ben ik een beetje gehecht geraakt aan mijn vertederende haakwerk; toch moet ze het huis uit. Het is een kraamcadeau voor een jeugdvriendin van mijn dochter. Geen speelpop voor in de wieg, maar voor de sier. Want de schoenveters zou je los kunnen trekken en de omslagdoek hangt ook los. Bovendien zit er een satéprikker in het poppenlijf, om de nek het zware hoofd te kunnen laten dragen.

Haar dochter (hier het patroon) wordt trouwens ook al weer een grote meid...

Armoedige kruk

Dit krukje was heel armoedig. Er zat een blauw fluwelen stofje op, dat heel lelijk was vastgeniet. In mijn naieveteit dacht ik dat met een fris stofje beter te kunnen. Maar dat was overmoed. Het krukje heeft zo'n rare vorm - een soort ovaal maar ook weer niet helemaal - dat de stof niet glad te plooien is. Een half nietpistool later kwam ik daar achter.

Wat een mooier resultaat gaf, was het naaien van een rand aan de bovenkant van de stof. Die knipte ik dus met naad in diezelfde ovaalvorm. De zijkant kreeg van onderen een zoom, waar elastiek doorheen kon. In elk geval heb ik geoefend hoe je een ronde naad aan een rechte naad (van de zijkant) stikt. Want van het arbeidsloon hoef ik het weer niet te hebben...

Daarna nog V-tjes knippen in de bolle en rechte knipjes in de holle naad. Door het elastiek strak te trekken, krijg je regelmatige plooitjes aan de zijkant.
Ach, het blijft een vreemd krukje maar misschien wil een vreemd iemand er wel 3 euro voor geven in onze winkel.

Variëren met stofjes voor sierkussens

 Zoals eerder gezegd: rechttoe-rechtaankussens maken - voor- en achterkant van hetzelfde lapje stof - is soms nodig en mooi, maar het leukst is het combineren van stofjes. Met zo'n combinatiekussen komen alle kleuren bij elkaar.

Een vriendin wilde nieuwe kussens en we gingen samen naar de stoffenzaak voor materiaal. 

Uiteindelijk kozen we voor twee stoffen in de kleuren van het boven de bank hangende schilderij: één lichtgeel en één een soort goudbruin. De achterkant van deze stof vonden we eigenlijk veel levendiger dan de goede kant, dus die werd zichtbaar. 

Het derde stofje was druk en kleurig, met onder andere het rood van de bank erin. Voor de variatie werden het twee vierkante (50 en 45 cm) en één van 30 x 50 cm. 

Toen kwam het spelen met de restjes en dat werd kussenovertrek nummer vier, met twee verschillende kanten. Niet "besteld", maar hopelijk wel gewild.

Uitgebloeid onkruid

 Ze waren behoorlijk lelijk: deze kitscherige metalen hangertjes. Geen wonder dat ze in ons winkeltje weggegooid werden. Ik viste ze ooit uit de bak en vervolgens lagen ze hier op zolder. 

Maar ik heb nu toch een Flow-boek met allemaal mooie papiertjes! Daar zat vast iets in om ze mee te beplakken. Ik koos voor een vel karton met het groen van onze nieuwe keuken en een transparant vel met de tekening van uitgebloeid

 

 onkruid. Een glas met dezelfde diameter als de metalen rondjes trok ik op beide vellen twee maal om. Met mod podge plakte ik de transparante rondjes op die van karton en het geheel daarna op het metaal. Wrijf met een plastic pasje goed glad, zodat er geen luchtbellen onder komen. Twee flessen wijn erop - left-overs van Kerst - om wat druk uit te oefenen en de transformatie van vlinders naar uitgebloeid onkruid was klaar! Misschien iets voor op het rustiek gemetselde keukenmuurtje in Frankrijk?

Kerststukjes

Een lekkere zooi is het als ik kerststukjes ga maken. Er staan emmers met groen en oasis, en overal ligt kerstdecoratie, stukken schors, dennenappels en schaaltjes/borden om op te maken. 

Het groen is een beetje uit de tuin (coniferen, hulst, klimopballetjes) en een beetje van de Intratuin. 

Glazen accubakken die in de winkel totaal niet verkopen, hoop ik met wat kerstgroen wel kwijt te raken. 

Allen een gelukkig kerstfeest!

 

De resterende rode appeltjes legde ik op de kastanjekrans, met een leuke eland erbij en zelf gevouwen sterren van goudpapier. Het leuke van die krans is dat je hem naar elk seizoen kunt aanpassen. 
De waterpijp in de gang werd een echte vredespijp door zijn kerstmetamorfose.

                                                Droge waar met een buisje
                                                      water voor klimop en skimmia

                                              

IJsbeer met een blosje

 

In de donkere dagen voor Kerst is het heerlijk om met een haakwerkje bij de kerstboom en de houtkachel te zitten. Her en der liggen bolletjes katoen/wol en overal draadjes. Een van de leukste kerstpatronen die ik gratis op internet vond is die van Bruno de ijsbeer (Engelstalig). Hij moet eigenlijk gehaakt met naald 3.5 en 2.5, maar ik had vrij dunne katoen en koos voor 2.5 en 1.75 mm. Met die amigurumi (kleine beestjes) maakt het natuurlijk niet uit hoe groot het eindresultaat wordt: mijne is nu zo'n 13 centimeter. Vooral de visjes (1 in de mand, 1 aan de haak) vind ik geweldig en ook het blosje op Bruno's wangen. 

Knutselen met judaspenning

Er zijn zoveel doorsnee glazen waxinelichthouders! Dertien in elk dozijn. Speciaal en feestelijk worden ze als je er van die mooie, ijle judaspenningblaadjes tegenaan plakt. Zilverblad, zoals de Duitsers zeggen. Gewoon het glaasje aan de buitenkant insmeren met Prittstift en de blaadjes dakpansgewijs erop plakken. Soms moet je ook nog even aan de bovenkant van de blaadjes wat lijm doen zodat de volgende goed blijven zitten. Je kunt ook variëren met verticaal en horizontaal plakken.

Op de voet van een hoge vaas staan ze ook leuk. Wat oude, zilveren ballen erin en je hebt een mooie kerstdecoratie.

 

Drie op een rij

 

Hoe schattig, deze gehaakte engeltjes. Je hebt vast wel ergens restjes wol of katoen; veel heb je niet nodig. Je vindt het Engelstalige patroon op deze site. Een koordje eraan en je kunt ze bijvoorbeeld in de boom hangen of aan een pakje.

Nog iets bekends

Het allerleukst van sierkussens maken vind ik het bij elkaar zoeken van verschillende stofjes in kleuren die mooi bij elkaar passen. 

Een kennis van mij vroeg of ik een eenpersoons dekbedovertrek wilde maken van een tweepersoons overtrek waarvan ze de kleur mooi vond. Maar ook omdat het iets vertrouwds was in een nieuwe omgeving. Want helaas woont zij sinds kort zonder haar partner in een verzorgingstehuis en al dat witte beddengoed daar vond ze niet gezellig. Ik verkleinde de overtrek en had toen natuurlijk stof over. 

In combinatie met andere stofjes maakte ik als bonus een kussenovertrek van 45 x 45 centimeter. Het is een mooie mix van verschillende materialen, waaronder zijde en fluweel. Aan de andere kant naaide ik het stofje van de overtrek. Het binnenkussen komt van de Kringloper.

Een rits inzetten is niet mijn favoriete werkje, maar op deze manier is het goed te doen. En omdat de naaimachine toch weer stond te ronken, heb ik gelijk drie broeken ingekort.

Miró-achtig

Er was weer een afdankertje in ons tweedehands winkeltje: een vaas. De vorm was mooi, dus ik redde hem van de afvalcontainer. Ik wilde hem beschilderen en omdat het een cadeautje zou worden voor iemand die van Joan Miró houdt, zocht ik een voorstelling van deze Spaanse kunstenaar. Het moest iets eenvoudigs zijn met weinig kleurtjes. Het werd L'oro dell'Azzurro. Niet in de originele kleuren, want ik wilde geen kanariegeel maar de originele vaaskleur als ondergrond. Miró zou er vast niet blij van zijn geworden; de ontvanger van dit cadeautje hopelijk wel.

Eiken wijnrek wordt twee keukenrekken

 Dit jaar staat het donker eiken wijnrek dat we 40 jaar geleden als huwelijkscadeau kregen van mijn ouders iets minder dan 40 jaar in de kelder. Destijds zeiden ze heel lief: "Als het niet helemaal jullie smaak is, kunnen we het nog ruilen, hoor." Maar dat vond ik zo zielig! Toch zullen ze gemerkt hebben dat het slechts korte tijd in de huiskamer stond... 

Ik was al enige tijd op zoek naar een brocante keukenrek, maar vond ze behoorlijk duur. terwijl dat rek dus in vermomming (en inclusief schimmelaanslag) al tijden in de kelder stond! 
De flesleggers en de pootjes sloegen we eraf. Twee planken - resten van een vensterbank - zaagden we op maat en zetten we vast aan de zijkant met verzonken schroefgaten. Die vulden we netjes op met alabastine. 

Voor de brocante look kreeg het een krijtverfje: antiek wit van Rust-oleum, En een houten sierrandje aan de onderkant, gesloopt uit een oude caravan. Daarna nog een laagje was ter bescherming.

\

De nieuwe keuken blijkt jammer genoeg al zo vol dat dit massieve rek er niet in past. Verkopen wil ik niet, vanwege de emotionele waarde. Dus waar moet het hangen?

De oplossing lag in het horizontaal doormidden te zagen. Zo bleven twee kleinere rekjes over, waarvan één waarschijnlijk wel in de keuken kan. Misschien met koperen pannetjes eronder?

Alvast een postuum bedankje aan pa en ma! Wordt vervolgd.