Tuinvazen

 

Voor mijn verjaardag vorig jaar kreeg ik twee prachtige, gietijzeren tuinvazen. In de ene staat pampasgras, gekregen van vrienden die een stuk afstaken uit hun eigen tuin. Helaas zijn er nog geen pluimen in gekomen.
De andere stond een poosje in Frankrijk, maar de artisjok die erin zat, sloeg niet aan. Maanden geleden deed ik er een agapanthus in, die week in week uit dezelfde ielige spriet bleef, terwijl ik voor ogen had in augustus tegen blauwe bloemkogels aan te kijken. Na enige studie blijkt het normaal dat de Afrikaanse lelie het eerste jaar nog niet bloeit. Dus geduld; van de winter haal ik 'm binnen en hopelijk volgend jaar: spektakel!

Een derde gietijzeren tuinvaas kocht ik onlangs bij de Kringloper. In deze zwarte vaas heb ik drie verschillende bladplanten aangeplant. Niet allemaal vast, vrees ik. Dus we zullen zien wat de winter doorkomt. 
Bij de agapanthus en het siergras heb ik maar wat blauwe druifjes geplant. Zo valt er in het voorjaar al wat te beleven.

Aan tafel!

Wat was het leuk om in het begin bij het zoeken naar huisraad te ontdekken dat er op Marktplaats gratis dingen aangeboden worden, zoals deze hangoortafel. Typisch geval van: staat al lang op zolder en kinderen hebben geen belangstelling. Verkocht niet op Marktplaats, dus nu maar gratis.

Ik was er heel blij mee, want bij mij is het passen en meten.
Alleen donker eiken sprak me niet aan. Vandaar dat ik hem geschuurd heb en in antraciet gebeitst, waardoor er een soort grijs ontstond.

Het onderstel kreeg een laag Annie Sloan krijtverf in de kleur Country grey. Standaard hangt één oor (wang?) ingeklapt en zo is er ruimte voor vier stoelen. (In de schuur staan twee reservestoeltjes voor als we met z'n zessen eten.)

De Windsorstoelen van een tweedehandswinkel heb ik op dezelfde manier behandeld en deels in de krijtverf gezet. Eén spijl werd roze, als verbinding met de roze servieskast. Het mooie zijden tafelkleed is een vondst van de vrijmarkt. 

Aan tafel! Niemand roept het meer, maar ik doe het graag uit mezelf. 

Art nouveau krantenhanger

Een hangende krantenbak in art nouveau-stijl; die kocht ik in het winkeltje waar ik werk. Maar daar moest natuurlijk ook lectuur in. Op de Franse brocantes zocht ik naar 'inhoud' en vond in juli een partituur van pianomuziek uit 1902 en onlangs het tijdschrift Lire uit 1912.

Wonderlijk dat die oude tijdschriften door mensen zo lang bewaard zijn gebleven. Nu doe je ze natuurlijk niet meer weg, maar al die eerste

decennia na verschijnen? Wie zou er gelachen hebben om de grapjes uit de Rire?

Die van de voorkant wil ik jullie niet onthouden: Een jongeman en dame treffen elkaar op een geheime afspraak. De man zegt: "Ik vind het hier niet bepaald een onopvallende plek. Het stikt hier van de stelletjes." Waarop de vrouw antwoordt: "Juist prima. Die hebben alleen maar oog voor elkaar." 

Ondeugendheid uit een ver verleden.

Pendelend bed

Jaren geleden kochten we in Frankrijk van een particulier een oud, houten bed voor onze jongste dochter die op kamers ging. Erbij hoorden een linnenkast met spiegeldeuren en een nachtkastje. De set stond gezellig op een vrij grote kamer en werd blauwgrijs geschilderd. Na een aantal maanden verhuisde dochterlief naar een kleinere kamer waar geen plaats was voor bed en kast. De meubels kwamen terug naar ons huis, waar het bed jaren als logeerbed dienst deed.

Toen ik na de scheiding een logeerbed nodig had, kon dit bed niet mee, omdat er een zogenaamde sommier in ligt: een beklede lattenbodem. Die paste niet door mijn

trapgat. In plaats daarvan haalden we in oktober een metalen bed uit Frankrijk terug. Nu moest het houten bed het gat daar weer vullen.

 Dus werd het opgeladen op de kar en reisde opnieuw 777 kilometer naar de Bourgogne. Ook ging een pot krijtverf mee: Bourbon brown van Gamma Wood & wall. Een bruinige, warme kleur die net weer een tintje donkerder is dan de donkerste muurtint. Ton-sur-ton! En tot slot kreeg hij een beschermende waslaag van Annie Sloan. Nou, van mij eigenlijk...

Buitenkleed

Echt buiten leg ik 'm niet, mijn nieuwe PIP-buitenkleed. Maar het kan prima in de serre, waar het de saaie, grijze tegels voor een deel bedekt. Het kleed is wasbaar en gemaakt van petflessen. Handig en duurzaam, dus.

Het bijgaande karton met dezelfde print hangt erbij aan de wand. In een lijstje waar een afbeelding van Maria (?) in zit. Die doet nu oneerbiedig dienst als passe-partout. 

De oude kast komt van de Kringloper en is een soort berghok voor emmers, de stofzuiger en lege kratten/flessen. 

In plaats van de lelijke spots wil ik nog twee leuke lampjes en ook het wildrek dat nog in Frankrijk ligt, komt aan het plafond. Uiteindelijk komt mijn aan de straat gevonden rotan tafeltje hier ook terecht, als hij in een nieuwe keuken geen dienst meer hoeft te doen als tafel voor de espressomachine. Maar tegen die tijd tikt het in de onverwarmde, niet geïsoleerde serre alweer het vriespunt aan...

    

Anderhalve tuin - voor

Het gras in de voortuin heb ik afgestoken in ruil voor een toekomstig bloementuintje. Toen ik nog maar een klein stukje had aangeplant, vonden de talrijke katten uit de buurt de lege plekken zo heerlijk dat ik elke drie dagen kattendrek moest scheppen. Dat was verholpen toen omgekeerde potten en dakpannen de lege plekken bedekten.

Zo zag de tuin er uit bij aankoop

Als je op het bankje zat, zat je met de voeten in de aarde. Mijn schoonzoon en dochter verlegden een stukje straat naar voor het bankje en toen kon de rest beplant.
Het is nooit een straf om naar het tuincentrum te gaan. Vanwege het kleine oppervlak heb ik van de meeste planten maar één exemplaar, waardoor je nog wat kunt variëren in hoogte, kleur en bloeitijd. Met een roos ga ik het weer 's proberen. Heb slechte ervaringen met ziektes.

De zonnebloemen maakten een slechte start door een overdosis slakken, maar zijn weer opgekrabbeld. Verbena, cosmea en valeriaan staan rijk te bloeien.
Waar nog geen vaste planten staan, heb ik begin juni zaad gegooid. Dat is wel wat laat, maar de teunisbloem, papaver, kaasjeskruid en juffertje in 't groen lijken er nog zin in te hebben. 

Huisdieren

 

Hoe leuk ik een kat ook vind; dat je elke keer iets moet regelen als je weg wilt, weerhoudt me ervan om zo'n beestje te nemen. Of enig ander beestje. Maar laatst zag ik de perfecte huisdieren bij een tweedehands winkel: een koppel ganzen. Gemaakt van ijzer met een mooi patina van groene aanslag!

Ze scharrelen wat op mijn achterplaatsje, poepen niet, gakken niet en pikken zelfs geen graantje mee.

Mini-wandkastje

Dit wandkastje was shabby wit geschilderd en had z'n beste tijd gehad. Die lag zo ver terug - vonden mijn collega's van het goede-doelenwinkeltje - dat ze het in de restafval hadden gegooid.
Maar de vorm is leuk, het was niet kapot en binnenin zat mooi, oranje vilt. Ik heb het geschilderd in terracotta en de voorste randjes met behang beplakt. 

En nu is de vraag: breng ik het alsnog terug voor verkoop of houd ik het zelf? En in dat laatste geval, wat doe je erin als je geen vingerhoedenverzameling hebt...

Wandversiering: kringloopkunst

Mijn wanden beginnen aardig vol te raken. Bij de verhuizing had ik maar een paar schilderijen en foto's meegenomen, maar inmiddels hebben talloze bezoekjes aan kringloopwinkels een oogst aan schilderijen opgeleverd.

Naast dat de afbeelding mij moet aanspreken, kies ik een schilderij ook vanwege de kleur: past die mooi in zijn omgeving? Eerder schreef ik al over hoe blij ik was met de foto van mijn broer. Maar ook ben ik enthousiast over het schilderij van een kannetje en vazen dat met zijn gebroken wit, zwart en bruin geknipt was voor het toilet.

Het oosterse draadwerk op zwart van een vrouw die een kar trekt, past qua kleur mooi bij het  dressoir, zeker nu de lijst aan de zijkanten in hetzelfde roze geverfd is.

De voorgevel van huizen past met zijn groen en geel leuk in mijn slaapkamer en in de logeerkamer hangt een naïef werkje dat daar mooi kleurt vanwege het oranje en terra.

 

Mijn nieuwste aanwinst kocht ik in ons tweedehands winkeltje. Daar lagen twee krijttekeningen van gebeeldhouwde, klassieke hoofden. Ook was er een houten, lege lijst. Een van de tekeningen plakte ik met behanglijm op hardboard dat ik in de maat van de lijst vond bij de Kringloper. En nu pronkt deze Romeinse kop in de gang van mijn jaren-30-huisje. Grote kans dat die andere Romeinen binnenkort ook blijven plakken.