De voorbereidingen voor het bekleden van een oud stoeltje beschreef ik in deze eerdere post. Nu begon het werkelijke stofferen. De nieuwe stof legde ik op de versleten stofstukken en knipte ze met wat marge uit. Ik ben en blijf een schuimer, dus tussenvulling vond ik ooit aan de straat, over kussens heen die weggegooid waren. Die knipte ik binnen de mallen van zitting en rugleuning. En dan maar de stof spannen, volgens het schema boven, onder, rechts en links. De tacker op luchtdruk liet ik als een mitrailleur de losse einden daartussen opvullen. De hoeken waren natuurlijk het lastigst.
Het is geen vakmanschap, want er zitten nog steeds vouwen in. En het meest storend is dat het schuimrubber te slordig is afgevlakt (met een schaar), zodat er na het spannen van de stof bobbels aan de randen kwamen. Je moet het eigenlijk met een elektrisch broodmes doen, maar dat heb ik niet.
Bovendien wijkt bij het zitten het afwerkbandje van de kant.
Geen nood; de opgedane ervaring betaalt zich straks vast uit in het resultaat van stoel nummer twee...
Bovendien wijkt bij het zitten het afwerkbandje van de kant.
Geen nood; de opgedane ervaring betaalt zich straks vast uit in het resultaat van stoel nummer twee...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten