Lapjesfauteuil, deel 2

 De zitting van de fauteuil was het best om mee te beginnen. Want het schuimrubber dat daarop zat, was nog goed. Ik legde een stuk fiberfill op maat over de zitting heen. Hierdoor gaat de stof niet schuiven. Na het kijken van diverse YouTube-video's van stofensteen.nl zat ik te popelen om het daar uitgelegde 'slangentongetje' op de hoeken uit te proberen, maar dat ging niet op voor dit model stoel. Hier waren op de hoeken vierkanten uitgeknipt. Met kleine spijkertjes en wat extra fiberfill trok ik ze zo strak mogelijk.

Nu moest het gapende gat van de rug gevuld. De vorige stoel had ik met karton verstevigd, maar de holte die in de achterleuning zit, krijg je daar niet goed in. Het werd dus weer jute, zoals bij het origineel: een stevige, dichte jute. Met spelden zette ik de achterstof vast op de jute en niette ze samen in de rugleuning. De stoel had ik daarvoor op zijn rug gelegd, dat werkt het makkelijkst. 

Daarin 2 centimeter schuimrubber erop geniet en daar ging weer een laagje fiberfill op. Daarna vouwde ik de stof- en jute laag (ongelijk afgeknipt) over het schuimrubber met de fiberfill naar voren, en stak een speld door het midden. Markeer ook het midden van de stof en centreer die op het fiberfill. Dan kun je de rugleuninglap gaan nieten, omgevouwen aan de randen en mooi in de vorm. Dat wil zeggen... als je nietjes niet te kort zijn om door die twee lagen stof, jute, schuimrubber en fiberfill heen te slaan, zoals bij mij... 

Met nietjes van 14 mm (in plaats van 10) lukte het wel.

De kers op de taart is natuurlijk het passement: ofwel het afwerkbandje, dat je met een lijmpistool stukje voor stukje tegen de rand plakt en waarmee je de nietjes maskeert. 

Het kan altijd beter, maar ik schaam me niet voor het resultaat. En wat was het leuk om te doen. Ik heb er zeker geen lapjeskater aan overgehouden.

Lapjesfauteuil 1

 In 2018 zei ik over de twee fauteuils die we op een brocantemarkt kochten: ze stofferen wordt een voorjaarsklusje. Ik zei niet in welk jaar...

De eerste was inderdaad vrij snel klaar, maar omdat ik daar ontevreden over was, bleef de tweede maar staan. Met zijn verbleekte, kapotte bekleding...

Ik had het frame al wel eens een kwastje kersenbeits gegeven, maar druilerige Pinksterdagen zorgden ervoor dat de stoel nu ook een jasje kreeg. 

 Ik ben een fan van meubelstoffeerder Jantine Ranzijn. En ook dit blog van de Franse Nathalie Gagneux bekijk ik regelmatig, omdat je zo vrolijk wordt van haar veelkleurige, folkloristische stoffencombinaties. Er zit veel werk in het maken van lappen met gemengde stoffen, dus terecht dat er een prijskaartje aan hangt. Toch vroeg ik me af of ik zelf iets met verschillende stoffen zou kunnen bekleden, al wilde ik het niet zo bont maken als Nathalie. Gelukkig hebben wij in onze woonplaats een fijne stoffenboer die daarin kan voorzien. En die nota bene zelf zo'n leuke lapjesstoel in de winkel heeft! 

Ook tweedehandswinkels zijn goede plekken om rond te neuzen voor lappen en voor geborduurde schilderijtjes en biesranden die je kunt verwerken. 

Uiteindelijk hield ik het heel bescheiden, met slechts twee stofjes; een effen kerriekleur en een donkerbruine met gouden bloemetjes. Ze contrasteerden mooi. Ik tekende een ontwerp voor een combinatie van de twee  in drie lappen: twee voor de rug en een voor de zitting. Hiervoor mat ik de breedste breedte en de breedste lengte op de stoel plus 3 centimeter voor elke buitenrand. 

Wordt vervolgd.

Tweede-kans-stoel

De voorbereidingen voor het bekleden van een oud stoeltje beschreef ik in deze eerdere post. Nu begon het werkelijke stofferen. De nieuwe stof legde ik op de versleten stofstukken en knipte ze met wat marge uit. Ik ben en blijf een schuimer, dus tussenvulling vond ik ooit aan de straat, over kussens heen die weggegooid waren. Die knipte ik binnen de mallen van zitting en rugleuning. En dan maar de stof spannen, volgens het schema boven, onder, rechts en links. De tacker op luchtdruk liet ik als een mitrailleur de losse einden daartussen opvullen. De hoeken waren natuurlijk het lastigst.

Het is geen vakmanschap, want er zitten nog steeds vouwen in. En het meest storend is dat het schuimrubber te slordig is afgevlakt (met een schaar), zodat er na het spannen van de stof bobbels aan de randen kwamen. Je moet het eigenlijk met een elektrisch broodmes doen, maar dat heb ik niet.
Bovendien wijkt bij het zitten het afwerkbandje van de kant.
Geen nood; de opgedane ervaring betaalt zich straks vast uit in het resultaat van stoel nummer twee...

Stoel stofferen: voorjaarsklus

Het voorjaar toont zich in tulpen, bloesem en zwaluwen. En in Frankrijk vooral in ontluikende koolzaadvelden en bloeiende meidoorns. Dat betekent dat onze tripjes naar de Bourgogne ook weer beginnen. En wat is dan de weekendactiviteit? Een bezoek aan een brocante. 

Afgelopen week kochten we op zo'n marktje twee stoeltjes voor samen 15 euro. De bekleding moet vernieuwd, maar de schuimrubber zittingen zijn intact en het houtwerk is op een wijkende zijkant na, solide. Wat een leuk project om ze te stofferen! Best een klus, want ze hebben siernagels, waar er overigens meerdere van ontbreken. Die moeten er eerst afgewipt worden en dan denk ik dat ik ze op 1 stoeltje hergebruik. De andere stoel wil ik afwerken met een bandje. 

De fauteuiltjes gaan uiteindelijk naar de slaapkamers boven en omdat die een eigen kleurstelling krijgen, wordt de bekleding ook anders. 

Voor project 1 is de stof al gekocht. Ik heb bewust iets eenvoudigs gekozen, zonder moeilijk patroon, zodat ik me kan concentreren op het stofferen zelf. Het centreren van een patroon is voor gevorderden; voor stoel nummer 2 dus. 

Ik ga er in Frankrijk aan werken, dus no hurries. Het begint als voorjaarsklus, maar tegen de tijd dat we er op kunnen zitten, zal het zomer zijn. En zitten we liever op een tuinstoel...

Het nieuwe zitten

 

We hadden een oude fauteuil met verschoten rood fluweel, die absoluut een opfrisbeurt nodig had om weer 'mee te doen'.

Ik haalde eerst de oude bekleding eraf en bewaarde die, om hem iets ruimer uit te knippen uit de nieuwe stof. De vulling was gelukkig nog goed.



Op internet had ik eerst diverse tutorials bestudeerd, vooral filmpjes. Mijn nietpistool was eigenlijk te zwak, maar het lukte net met wat na-spijkeren. Tip: trek stevig aan de stof, zowel in de lengte als de breedte, maar ook weer niet te hard; zo voorkom je kreukels.
De afwerking met siernagels - met name van de armleuningen - was het lastigst. Eerst deed ik het met losse koperen nagels, maar die sla je nooit keurig recht in het hout. Met de strips die ik later kocht ging het een stuk beter. Die knip je af op de goede lengte en om de zoveel siernagels sla je het spijkertje dat eraan zit vast.

Deze fauteuil had voor de eerste keer van een hobbystoffeerder het ideale model omdat de rug van rotan is en dus alleen maar geverfd hoeft te worden. Een minipotje krijtverf was daarvoor voldoende, ook al moest het twee keer. Dat verven deed ik overigens voordat ik met bekleden begon.

Het leuke van deze stof is dat hij aan twee kanten te gebruiken is; de andere kant zie je op het kussen op de bovenste en onderste foto.