Kort slapen

Nou schrijf ik toch al het hele jaar blogs en heb nog nooit wat gezegd over onze Franse slaapkamer. Een enkel fotootje is weleens voorbijgekomen, maar nu wat meer aandacht voor het eiken bed, het nachtkastje met marmeren bovenblad en de linnenkast met twee spiegeldeuren; alles minstens 80 jaar oud.

We zagen het ameublement met mooi houtsnijwerk op leboncoin, de Franse marktplaats. Een stel van in de 50 in het departement Yonne was de boerderij van overleden ouders aan het leegruimen. Ze waren nogal verbaasd dat mensen in die ouwe zooi geïnteresseerd waren en hielpen graag mee de kar opladen. 

De sommier - een lattenbodem van stof - zat erbij en was betrekkelijk nieuw. Met een IKEA-matras en een topmatras dat we al hadden slaapt het bed prima, al was de lengtemaat van slechts 190 centimeter wennen.

Ik maakte het houtwerk vetvrij met StMarc en gebruikte krijtverf van Painting the past in de kleur Old white. Enkele plekken deed ik tweemaal maar voor het grootste deel volstond ėėn keer verven. Het hoofdbord en de fronten van de spiegeldeuren wreef ik daarna in met blanke was, anders wordt het daar snel vlekkerig.

De meubels geven een frisse, dromerige sfeer. Na vier jaar nog steeds. En straks is het weer feest; dan mag ik bedden en kasten zoeken voor de nieuwe slaapkamers.

 

Dan wil ik net weer wat anders; misschien een hoofdbord van stof of een oud, metalen bed. Ook prachtig zijn die met halfronde uiteinden: een 'halve mand', noemen de Fransen dat. Leve de zoektocht!

Reizend meubilair

Gisteren schreef ik over blauwe druifjes. En voor wie er tegen kan: vandaag nog meer blauw. Twee jaar geleden sleepten we ruim 750 kilometer met een tweepersoons bed (inclusief matras en onderbed), een tweedeurs spiegelkast en een nachtkastje. Van de Bourgogne tot huis hobbelden de zwaar bejaarde meubelstukken gezellig op het autodak en op onze kar heen en weer.

 

 

Bij een benzinestation werden we aangesproken door iemand die achter ons op de snelweg zat; het dekzijl wapperde gevaarlijk omdat het onderweg door de wind scheuren had opgelopen.

Bij thuiskomst sneuvelde ook nog eens de marmeren bovenplaat van het nachtkastje bij het naar boven sjouwen.



De schuur en een bovenkamertje werden volgestouwd. Het meubilair was een verjaardagscadeau voor onze jongste dochter die naar een ruime kamer verhuisde. Alles moest in de blauwe krijtverf en kreeg bashful blue van Wood & Wall (Gamma) in de eiken poriën. Babyblauw dat mooi afstak bij het donkere grijblauw op de aangrenzende wand.

Een half jaartje zal de set op zijn bestemming gestaan hebben. Tot dochter naar een kleinere kamer verhuisde. Zelfs op het blote oog pasten daar de robuuste meubels niet in en verhuisden daarom terug naar het ouderlijk huis.

Inmiddels ben ik aan ze gehecht, in het besef dat het tijdelijke logees zijn. Ongetwijfeld komt er ooit een verhuizing naar meer vierkante meters. En dan gaan de Fransen weer en route.

De marmeren bovenplaat van het nachtkastje
bleek los te liggen en viel van de trap.
Als vervanging lijmden we er een
overgebleven badkamertegel in

 

 

 

 

Chapeau

Een hoedendoos; helaas zijn de originele exemplaren dun gezaaid en duur. Dus nam ik mijn toevlucht tot een lelijk beplakte hoedendoos van de Kringloop. Deze dus:

 

Het erafkrauwen van alle blaadjes en lijmresten nam nogal wat tijd. Maar toen kon ik gaan verven. Dat deed ik met krijtverf van l'Authentique. De randen eerst met een donkerder kleur zodat ik ze later kon doorschuren.

 

Nog wat vies maken met koffieprut:

 

 

De teksten kopieerde ik van thegraphicsfairy.com/ op een vel van labels ontdaan etikettenpapier van de Action en wreef ze daarna af op de doos. Het eindresultaat:

 

Toen kon de hoedendoos naar zijn Bourgondische eindbestemming: boven op de Franse linnenkast in de slaapkamer.

 

Heb je ook wel 's een hoedendoos gemaakt? Wat waren jouw ervaringen?