Lapjesfauteuil 1

 In 2018 zei ik over de twee fauteuils die we op een brocantemarkt kochten: ze stofferen wordt een voorjaarsklusje. Ik zei niet in welk jaar...

De eerste was inderdaad vrij snel klaar, maar omdat ik daar ontevreden over was, bleef de tweede maar staan. Met zijn verbleekte, kapotte bekleding...

Ik had het frame al wel eens een kwastje kersenbeits gegeven, maar druilerige Pinksterdagen zorgden ervoor dat de stoel nu ook een jasje kreeg. 

 Ik ben een fan van meubelstoffeerder Jantine Ranzijn. En ook dit blog van de Franse Nathalie Gagneux bekijk ik regelmatig, omdat je zo vrolijk wordt van haar veelkleurige, folkloristische stoffencombinaties. Er zit veel werk in het maken van lappen met gemengde stoffen, dus terecht dat er een prijskaartje aan hangt. Toch vroeg ik me af of ik zelf iets met verschillende stoffen zou kunnen bekleden, al wilde ik het niet zo bont maken als Nathalie. Gelukkig hebben wij in onze woonplaats een fijne stoffenboer die daarin kan voorzien. En die nota bene zelf zo'n leuke lapjesstoel in de winkel heeft! 

Ook tweedehandswinkels zijn goede plekken om rond te neuzen voor lappen en voor geborduurde schilderijtjes en biesranden die je kunt verwerken. 

Uiteindelijk hield ik het heel bescheiden, met slechts twee stofjes; een effen kerriekleur en een donkerbruine met gouden bloemetjes. Ze contrasteerden mooi. Ik tekende een ontwerp voor een combinatie van de twee  in drie lappen: twee voor de rug en een voor de zitting. Hiervoor mat ik de breedste breedte en de breedste lengte op de stoel plus 3 centimeter voor elke buitenrand. 

Wordt vervolgd.

Veldboeketje

Boterbloemen, madeliefjes en paardenbloemen: daar staat ons weiland vol mee als we een aantal weken niet in Frankrijk zijn geweest. Het zoemt en bromt overal en je wordt kletsnat als je erdoorheen loopt. Dus eerst een veldboeketje maken en dan toch maar maaien... 

Dan is het nog altijd genieten van de koolzaadvelden rondom en de paardenbloemen in de koeienwei achter.

Een wastafelkastje

Er stond een donkerbruin kastje in het huisje in Nièvre - Bourgogne, dat we 8 jaar geleden kochten.  Een  robuust ding; te groot voor nachtkast en te klein voor servieskast. Ik schilderde hem rozerood en een poosje stond hij wel aardig onder een bordenrek met rood, Engels servies.

                                      

Voor de laatste slaapkamer die we construeerden, hadden we een wastafel nodig en het idee was om daar zelf een kastje onder te monteren. Inderdaad: het kastje van beneden was daar prima geschikt voor. Man heeft er een wastafel op gekit en er zo aan verzaagd dat het mooi aansluit op de plint waaronder de leidingen weggewerkt zijn.

Een los handdoekenrekje van een brocantemarkt paste precies op de zijkant. Nu moet het kastje alleen nog in de blanke lak, want de krijtverf die erop zit is te kwetsbaar voor waterballetten. 

Veel leuker dan een kant-en-klaar badmeubel! 

 

Antieke opknapper

In de loop van de tijd heb ik veel bij elkaar verzameld via de Franse Marktplaats: leboncoin. We hebben daar bedden en kasten op weggehaald. Nu is met spijt in het hart het einde van de zoektocht in zicht: nog een bed voor onze tweede logeerkamer. We hadden een afspraak om een bed op te halen, toen we in maart in Nièvre waren. Maar dat kon niet doorgaan omdat we onverhoopt weg moesten in verband met een lockdown.  Zo zochten we op Marktplaats en vonden ons laatste bed in Rotterdam. 

Op een in-gure, windkracht-7-dag haalden we 'm op. Hij ging boven op de Opel, en zal dat straks 800 kilometer zuidwaarts ook moeten. Een prachtig Victoriaans bed; had ooit in een monumentaal pand in Brielle gestaan. Het komt oorspronkelijk uit Engeland, dus is gewend te reizen. Ik ga 'm opknappen en natuurlijk van een frisse matras en mooi beddengoed voorzien. Wordt vervolgd.

Klussen bij de kachel

Het was heel even lente in de Bourgogne, maar over het algemeen woei er een koude wind en bleven de temperaturen achter. Dus: veel geklust. De resultaten in foto's laten nog even op zich wachten, omdat niets echt klaar is. Maar de laatste slaapkamer boven wel zo goed als, in de kleuren chardonnay, koffielikeur en stroop.

Hier dan wat kleine projectjes.

Van mijn beste vriendin kreeg ik een tafeltje dat van haar ouders geweest was. Het toonde de tand des tijds, maar de vorm was leuk. Ik schilderde het onderstel in Gamma krijtverf, kleur Havermout. Het bovenblad werd antraciet. Met vernislijm plakte ik er een plaatje op uit The illustrated London News van 13 augustus (onze trouwdag!) 1887. Dames met hoeden! 

Op de overloop boven is er wel plek voor. Al vindt man het hier al veel te veel een uitdragerij worden. Het tweede was een mini-vitrinekastje. Dat stond twee jaar geleden bij de Kringloper voor 35 euro: te duur. Totdat er een dagactie was, omdat er zoveel mogelijk ruimte vrijgemaakt moest worden voor de kerstafdeling: alle (klein)meubels voor de helft. Het kastje werd van ons. Er kwam een nieuwe knop op en ik heb de buitenkant geel geschilderd, zodat je contrast houdt met het donkere hout. 

Boven staat een vers geverfd nisje te wachten op dit kastje.

Een gebeitste papegaai

Een papegaai noemen de Fransen deze kapstokvorm: perroquet. Hij stond in onze Nederlandse straat bij het grofvuil. Je ziet ze wel vaker, maar meestal kapot. Met een afgebroken haak bijvoorbeeld. Deze was puntgaaf.

Een goede plek voor een kapstok heeft ons Franse huisje niet, omdat je na de voordeur meteen in de keuken staat. Daar is geen ruimte, niet op de vloer en niet aan de wand. We hebben een mooie kapstokwand voor boven (hierover later meer), maar de trap op om je jas weg te hangen is niet echt handig... Dus  de papegaai wordt opgehokt in de slaapkamer op de begane grond.

Op een van de supervroege "lentedagen" was het een heerlijk tuinklusje om het ding vetvrij te maken en af te schuren. Zo'n schoonheidsbehandeling is geen overbodige luxe, zoals je aan de poetsdoek ziet. 

Er waren hierna twee opties: beitsen of verven. Beitsen had ik wel eens zin in. Het moest twee keer voor een mooie, diepe kleur.

Er schiet me te binnen dat ik nog bamboe-hangers heb; vast een leuke combi.

Hippie-kussen

Waar ik voor de vorige lapjeskussens maar 6 lapjes nodig had, waren dat er voor deze 14 (met de achterkant mee). Deze stoffencombi is een beetje retro en heeft een totaal andere stijl dan de vorige. Het zijn onder andere restjes van een verknipte bloes en van een zelfgemaakte sweater. Je kunt er natuurlijk ook kleding voor verknippen die je niet meer past.
Het kussen in boho ofwel hippie-stijl is ook leuk in een kamer die wat pit nodig heeft. Dan zou je er meer kunnen naaien in telkens wisselend patroon.

Wat heb ik van het maken van de lapjeskussens geleerd? Dat je toch maar even moet lussen (op gevoel recht werken gaat mij niet goed af) en dat je er goed op moet letten dat de naden bij het aan elkaar stikken dezelfde kant op liggen. Nuttige exercitie.

Lapjeskussens

 Omdat ik, als de stoffenzaken ooit weer open gaan, een stoel met verschillende lapjes wil bekleden, leek wat oefening met 'patchworkkussens' mij nuttig. Thuis lagen nog diverse lappen. En aangezien mijn naaileslerares voorgoed gestopt is - snik! - gebruik ik ze toch niet meer. Van kleding naaien gaat het zonder clubje en zonder juf niet meer komen. 

Lang niet alles past bij elkaar en zoveel stofjes waren er niet. Maar uiteindelijk lukte het vier stofjes te combineren. De twee gemaakte kussens zijn van reststof van een broek, gordijnstof van mijn dochter en twee andere lappen waarvan ik geen idee heb hoe ik eraan kom. Ik heb er nog geen ritsen ingezet, want moet eerst weten wie ik er blij mee kan maken. Het zijn namelijk niet mijn eigen favo-interieurkleuren...
Vrolijk hoor, zulke lapjeskussens. En ik heb weer 's achter de naaimachine gezeten. 

 

Van kneus naar vrolijk kastje

Man zou van een kastje in onze Franse huiskamer een wastafelmeubeltje maken. Dat betekende dat er weer een nieuw – of liever oud – kastje moest komen. Via Marktplaats vond ik 1 dag voor we naar Frankrijk afreisden een notenhouten kastje bij ons om de hoek. Kennelijk wilde ik zo graag iets opknappen dat mijn kritische blik thuisbleef. 

Er zat niet alleen een scheur in het bovenblad die ik nog voor lief wilde nemen, maar ook in beide zijkanten. Het geld was al overhandigd voordat ik daar erg in had. Bovendien bleek het ook nog deels fineerhout te zijn. Het enige positieve was dat hij niet wankelde…

Zo leek het nog heel wat...

 

In Frankrijk gingen er eerst twee lagen houtrotvuller in de kieren. Het idee was om zowel de bruinzwarte kleur van de trap te gebruiken als de dieprode kleur van het vorige kastje. Het rood is krijtverf, dus dat hoeft niet gegrond, maar moet wel twee keer. En veel rood was er niet meer. Gelukkig nog wel een halve bus van een laffere rode kleur die ik als eerste laag kon gebruiken. De zijkanten gingen in gewone verf op waterbasis, dus moesten wel in de grondverf. De deurtjes waren gaaf en mochten houtkleur blijven.
Het leek een leuk idee, maar wat werd het saai! Wat nu? Er moest nog iets met de deurtjes.

Ik plakte de binnenkant diagonaal af met tesakrep om zo de helft rood te verven. Dat stond al heel wat leuker. Intussen had ik in mijn voorraad schilderijtjes een Japanse prent van een bonte vogel gevonden. Het papier had een soort parelmoer laagje en weerkaatste heel mooi het licht. Vogel en bloemen werden in tweeën geknipt: voor elk deurtje één. Met vernislijm smeerde ik de bovenkant twee keer in en na het drogen plakte ik de onderkanten op de deurtjes. 

Tot slot moest alleen het bovenblad van het kastje nog in de was, als beschermlaag. Zo werd het een aardig, folkloristisch kastje, waar we dvd’s en cd’s in opbergen.

Na wat heen-en-weerschuiven werd dit de uiteindelijke styling: vogelkooi, Jezusbeeld en vaas