Bloemen van papier

Regelmatig ben ik met origami bezig, maar in deze vouwkunst mag je geen schaar gebruiken. Voor de papieren bloemen die ik vandaag gemaakt heb, had ik die wel nodig.

In de bloemenkiosk zag ik al weer de eerste pioenrozen. Heel groot, maar ook nog heel duur. Uit liefde voor mijn portemonnee heb ik er daarom voorlopig maar een paar van papier gemaakt. Voor de lila heb je 3 vouwblaadjes van 10x10 cm nodig en eentje van 8x8. Een geel stukje vouwpapier vormt het hart. Ik maakte hem met behulp van dit filmpje. 

De tweede werd wat groter. Die maakte ik van een servet die nog ergens rondslingerde, en het hart van een kerstservet. Verder heb je nog binddraad nodig; geen lijm. De tutorial voor deze zachtgele pioenroos vond ik hier.
Hij ging gelijk op een mooi cadeautasje. 

Daarna nog twee witte gemaakt van ordinair keukenpapier: twee velletjes aan elkaar horizontaal gehalveerd maakt twee bloemen. Dat is zo leuk: iedereen heeft wel het materiaal in huis en de bloem is zo gemaakt: 1, 2, 3, 4, bloempje van papier.

De tuin in april

 

Een aarzelende lentezon en terugtrekkende nachtvorsten. Dat betekent weer de tuin in (o ja, met een glaasje, zegt een vriendin dan). Maar ik bedoel nu even met de tuinhandschoenen. Na de krokussen en de narcissen zijn de opvallendste bloeiers nu de dotters in de vijver. Daarachter komt het wit van de iberis tevoorschijn.

 

Ik heb net zomerbollen geplant. Ben benieuwd wat daarvan opkomt. Met dahlia's ben ik niet goed. Vaak komen ze niet eens boven de grond. Nu las ik dat slakken gek zijn op de jonge dahliascheuten en dat het aan te raden is de bollen vanaf half april eerst een maandje in een pot binnen te houden. Daarna vinden de slakken ze minder lekker en kunnen ze alsnog de grond in. Hopelijk de gouden tip? 
Verder heb ik de vlinderbloem gesnoeid; iets hoger dan de voorgeschreven 40 à 50 centimeter, maar nog  met wat groen aan de al uitgelopen takken. Die afgeknipte takken schijn je heel makkelijk te kunnen stekken: zet ze in de potaarde of volle grond en er groeit een nieuwe plant uit. Dat moeten we hebben; niet telkens naar het tuincentrum hollen.

De meeste tijd ging zitten in de bladeren weghalen en boshyacinten wegtrekken. Die zijn aan een opmars in de voortuin bezig, die één monocultuur krijgt. Leuke plantjes maar erg opdringerig.

Zaadzakjes maken

 Het begint weer zaaitijd te worden. Van onze eigen bloemen heb ik in afgelopen najaar zaad bewaard. Nu kan ik veel zakjes zaad verkopen in het goededoelenwinkeltje waar ik werk. Ik heb juffertje in het groen,  judaspenning en teunisbloem. De laatste zijn tweejarig dus kunnen pas vanaf mei de grond in. Juffertje in het groen geeft schattige bloemetjes, maar eenmaal in je tuin krijg je haar niet meer weg. Ze geeft een explosie aan zaden. Dus dat wordt elk jaar zakjes vouwen...

Die zakjes hoeven niets te kosten. Scheur fleurige pagina's (kunnen zelfs advertenties zijn) uit een tijdschrift en knip er vierkanten van. Maak 1 diagonale vouwlijn en leg die horizontaal onderaan. De punten aan de zijkanten vouw je vervolgens naar de andere kant. Zo ontstaat al de vorm van het zakje. In een van de dichte driehoekjes gooi je je zaad en het flapje aan de bovenkant vouw je in. Nog een leuke knutsel ook.

Een A- en B-kant

 Het buitenmodel tas dat ik eerder van stropdassen maakte als uitprobeersel heeft plaatsgemaakt voor een handzamer formaat met een praktischer indeling, nu er een door een rits af te sluiten binnenzak in zit. Ik heb er al een in bruintinten gemaakt, twee met veel (roze)rood en blauw, een in oud-roze (foto) en een met groen (foto). 
Net als bij een lp heeft zo'n tas een A- en een B-kant. Ik ben bijvoorbeeld niet zo van paarse dassen, dus die kwamen aan een achterkant.
Het lastigst vind ik het naaien van een mooi knoopsgat. Mijn simpele naaimachine heeft daar geen volautomatische stand voor en soms maakt hij (of ikzelf misschien?) geen rechte verticale stiklijnen. 

Maar gaandeweg worden de knoopsgaten beter en perfectie is voor de goden!

De "landelijke keuken" is klaar

 De keuken in ons Franse huisje is zo goed als klaar! Van de zomer hebben we de vloer gelegd, getegeld, geschilderd en de IKEA-kasten geplaatst. En in februari was er tijd voor de kleine ophangklusjes. 

Jammer genoeg had ik geen plek voor alle verzamelde decoratie; zo moesten het wildrek en de van een wijnrek gemaakte keukenrekken tot nader order weer naar zolder. Maar toch verrassend wat er wél opgehangen kon worden in deze kleine ruimte: het Franse zand-zeep-en-sodarekje, koperen pannetjes, speculaasvormen, de koffiemolen van onze overleden buurman, schilderijtjes.
De keuken is gelijk de entree van het huisje. Wat kastjes betreft kun je het niet echt een landelijke keuken noemen, maar wel als je kijkt naar de modder en mest die onze schoenen rechtstreeks op de besmettelijke keukenvloer afzetten... 

Hier wat sfeerfoto's. 

Er kan toch nog iets op de
bovenkastjes...

Op de koelkast

De kachelpijp wordt nog zwart gespoten

Kat bij de kaptafel

Mijn dochter kocht een brocante kaptafel, met een krukje. Op dit krukje zat een vale oud-roze stof. Ik zou een nieuw dekje maken en toen ik deze paneelstoffen bij de stoffenboer zag, waren we beiden verkocht. Het werd de kat.

In de breedte kwam ik wat stof te kort en ook boven het hoofd, dat nog omgevouwen moest worden om de zitting heen. 

In de roodbruine kleur van de staart vond ik een ander nostalgisch stofje, waarvan ik repen aan de zijkanten en bovenkant van het poezenpaneel naaide. Met een elektrische nietmachine schoot ik aan de achterkant nietjes door de omgevouwen, gespannen stof. Eigenlijk is het pistool hier iets te zwak voor, met name bij de hoeken, waar de stof zich ophoopt.

 

Maar ik denk dat het toch wel zo blijft zitten. Er zal niet intensief op gezeten worden, want de kruk is eigenlijk te hoog voor de kaptafel. Of we moeten nog eens aan de poten durven zagen. De kat haar onderlijf is toch ook al geamputeerd...

Kan en kruik

 Ook deze keer stond er weer iets aantrekkelijks op de middenberm van de Franse vuilstortplaats. Hier zetten mensen spullen neer waarvan ze denken dat een ander ze nog wil hebben. Het ging om een aardewerken kruik van zo'n 25 cm. hoog. Te vies om aan te pakken en met een rare lijmlaag op de bodem, dus je moest er 'even doorheen kijken'. Flink schrobben met groene zeep deed de truc en er kwam een mooie kan tevoorschijn. Perfect voor 's zomers op de tuintafel. Inmiddels is het binnen zo vol dat ik voor de winterstalling geen betere plek kon verzinnen dan hem verdekt op te stellen achter die andere vondst van de stort: Pauline Bonaparte.

Zelf een paneeldeur maken

Op Pinterest zie je er genoeg handleidingen voor: hoe van een saaie, vlakke deur een ouderwets ogende paneeldeur te maken. En aangezien we in de Franse keuken een nogal saaie deur naar de wc/badkamer hebben en de keuken een vintage look krijgt, mag de deur ook wat authentieker ogen. Ik had regelmatig op de Franse Marktplaats gezocht naar een originele paneeldeur, maar de maat bleek erg 

lastig. De deur is maar 63 cm breed en als je er veel moet afzagen gaat het model verloren.

Wat je nodig hebt voor deze doe-het-zelf zijn sierlatten en houtlijm. Helemaal handig was dat wij in Frankrijk bij de Brico Marché een kant-en-klaar setje zagen met sierlatten voor één deurkant, waaronder een gebogen bovenlatje. Je kunt kiezen uit verschillende modellen; ik vond deze mooi.
Man heeft er nog wat mini-spijkertjes ingeslagen - zodat de latten goed blijven zitten - en daarna de randen dichtgekit. Verfje erover en met weinig moeite hangt er nu een deur met karakter!

Passend sluitwerk vinden was nog het moeilijkst. De wekelijkse gang naar de Kringloper leverde niks op, dus werd het een nieuw setje zwart-metalen grepen. Als die geplaatst zijn, volgt een update.