Megavoorraadpot als bijzettafel

Een bruine voorraadkruik, maar dan recht. Die stond verdekt opgesteld in de schuur van ons Franse huisje. Voorlopig gebruik ik hem als bijzettafel in de woonkamer. Want ik heb bij de Kringloper een rond, rieten dienblad met koper eromheen gevonden. Dat past in de sfeer van het schilderij erboven. Ik maakte het blanke riet met kersenbeits wat roder en warmer.

 

 

Succesbloemen

 

Al in het voorjaar zag ik het felrode leliehaantje rondvliegen bij ons Franse huisje. Dat wordt dus niets met de net geplante lelie, dacht ik. Maar bij ons laatste bezoek rees tot mijn grote verrassing de lelie hoog op uit de lavendel. Het roze stak mooi af bij al dat paars eronder.

Ook de donkeroranje zonnebloem van de AH moestuintjes is uit de kluiten gewassen en trekt veel insecten.  Hij produceert een massa zaden die hopelijk volgend jaar weer gaan bloeien.

Door onze veelvuldige afwezigheid gaat veel dood en al het onkruid (winde, arrgh!!) is lastig te bestrijden. Maar deze succesbloemen zijn waarvoor je het allemaal doet! 

Annie Sloan krijtverf op velours meubelstof: geen onverdeeld succes

 

 

Annie Sloan, je maakt niet waar wat ik in je talloze YouTubefilmpjes zie beloven.

Het Amerikaanse krijtverfmerk Annie Sloan staat zich erop voor dat je er ook uitstekend meubelstof mee kunt verven en zelfs velours. Al meerdere blogs wijdde ik aan ons oude Franse bankje dat helaas de verkeerde kleur had. Ik verfde het - helemaal volgens de voorschriften - met Country grey.  Vervolgens maakte ik een fout door de tweede laag in Country green te doen; verkeerde verfbus gekocht. Tsja, al die kleurennamen.

 

 

 

Maar het was niet de kleur die tegenviel, wel de vlekkerigheid. Je krijgt een onregelmatig resultaat en heel veel verf trekt in de stof zodat de kleuring sowieso beperkt blijft. En dan wordt de stof ook nog eens zo hard dat het zelfs na fors opschuren geen feest is voor je kortbebroekte benen om neer te ploffen.



Na de eerste keer verven met Country grey

Na de tweede keer verven met Country green

 Conclusie: de kleur is beter dan hij was, maar wel oneffen en vlekkerig. In een brocante interieur kan dat nog net door de beugel. Van de hele exercitie had ik meer verwacht. ook omdat ik nu een grand foulard over het bankje moet gooien om comfortabel te kunnen zitten. 

 

Dekentje op de pennen

Als echte breitante zorg ik ervoor dat ik meestal iets op de pennen heb. Al diverse keren zag ik op Pinterest dit mooie dekentje (grand foulard in de volksmond) voorbijkomen met afbeeldingen van de levensboom. Daartussen een veld met bloemen. Het is een project voor gevorderden.
Natuurlijk is het het mooist om zoiets van echte wol te maken, maar dat wordt prijzig en ik wist niet of ik het patroon zou begrijpen. Dikke katoen was ook prima geschikt geweest.

Voor een deken van 122 x 148 cm kocht ik 9 bollen van 100 gr acryl bij Zeeman. Breinaalden nr 5 erbij = een tientje in totaal.

Het patroon is in het Engels en je kunt het gratis downloaden van de Amerikaanse site thelionbrand. Daar had ik jaren geleden al een account aangemaakt, want dat is de voorwaarde.

Inmiddels ben ik klaar met de onderste bomenrand. Het is veel tellen dus niet iets om bij te multitasken. De buitenrand vind ik drakerig en veel te druk, zodat ik daar nog iets anders voor moet verzinnen. De pennen gaan in de vakantiekoffer, dus het streven om hem in de herfst bankklaar te hebben, moet lukken.

 

 

Blijmaaktuin

Niet zo veel puf en inspiratie om opknapklussen ter hand te nemen. Ook omdat het buitenleven meer trekt. De tuin was in het voorjaar erg mooi en kwam daarna even in een vrij kleurloze periode. Maar nu bloeien de phloxen. Wat zijn het toch mooie bossen waar je jaren plezier van hebt. Zelfs onze voortuin, waar door de immense eiken in de straat weinig licht en water is, fleuren ze elk jaar op. Alleen moeten ze daar nog bloeien. Ook de vijverbeplanting doet het goed. Verder ben ik blij met mijn vlinderstruik; pas half mei gekregen maar nu al hoog en in bloei en... gevonden door vlinders!

 

 

 

 

 

Platen schieten

Het leukste van een blog bijhouden vind ik het schrijven. Maar wat natuurlijk ook belang-rijk is, is dat er mooie foto's bij staan. Sommige blogggers zijn daar een kei in. Ik ben nog echt een beginner in fotograferen en stylen. Wel vind ik het heel leuk om te doen. Hier een poging met oude biologie-platen.

Lentegeluk

 

Pioenen, pioenen, wat word ik blij van pioenrozen. Een van de mooiste bloemen die er bestaan. Eerst nog een saai bolletje en dan een wonderschone megabloem. Wie er jarig is of bij wie ik op bezoek ga in deze tijd, die krijgt een bos. En nu bloeien ze ook in ons Franse tuintje.

 

 

 

 

Een dorstige stoel en een brandtest

Een paar blogs terug vertelde ik dat ik een experiment wilde doen met het verven van de velours bekleding van een stoel, in het geval dat ons antieke bankje een andere kleur moest. En helaas, de mosterdgele kleur vind ik echt niet mooi bij de rest van de meubels. Dus de stoel moest geverfd als proefkonijn.


 Ik koos voor de kleur Country grey van Annie Sloan en dacht met een minipotje van 100 ml te volstaan, omdat je de verf voor de helft moet verdunnen met water. Maar de eerste keer verdween de aangelengde verf gewoon in de stof, met nauwelijks kleurverschil. Die stof moest ik ook nog eerst nat spuiten. Ik had niet eens genoeg voor de achterkant van de rug.

Ik besloot een liter te kopen, om het experiment door te zetten. De stof absorbeerde opnieuw heel erg, maar gaf ook een heel onregelmatig effect.

 Inmiddels had ik de stoel drie keer geverfd en vond het drie keer niks. Ik ergerde me mateloos aan de vlekken, terwijl ik goed uitgesmeerd had en egaal water had gespoten. Ineens begon het me te dagen. Was de stof op deze stoel die toch al op jaren was, wel katoen velours of toch polyester? Ik deed de brandtest. Het uitgeknipte stukje stof  brandde slecht, stonk erg en ging meteen uit nadat ik de lucifer erbij weghaalde: polyester dus en dat is ongeschikt om te verven. Al vanaf 1953 werd polyester als synthetische stof geproduceerd, las ik.



Omdat ons bankje zeker honderd jaar oud is, kan dat alleen maar katoen velours zijn. Ik ga het er dus toch op wagen.

 

 

Nostalgisch wassen

 

Een lampetstel is zo mooi! In Frankrijk heb je er speciale kastjes voor met marmer bovenop. Deze kan en kom waren een van de eerste dingen die ik jaren geleden kocht voor ons huisje, omdat het zo nostalgisch is. Ik moet dan denken aan de zolder bij mijn oma, waar mijn broer en ik sliepen. Daar was geen wasbak, maar wel een lampetkan.

Toch zal hij nog even moeten wachten op zijn vaste plek, want van de zolderkamers staat alleen nog maar een geraamte... Ergens komt daar ooit een kastje en op dat kastje: dit wassetje. En  - voor het comfort - ook nog maar een wasbak.
 

Klimopje erop, klaar

Gietijzer is en blijft een mooi materiaal. Oude Franse bedden ervan vind ik prachtig; tuinvazen zijn geweldig en ook deze kandelaar - van de Kringloper - is een sieraad voor het oog. Ik twijfelde of ik hem in de originele kleur zou laten of een verfje moest geven. Het werd een verfje, dat maakt hem brocante en minder somber. Klimopje erop en klaar.

En gelijk een wapen tegen inbrekers in huis...

Toch een paardenmeisje

 

Nooit heb ik een paardenposter aan de wand gehad in mijn meisjeskamer, of een sloop met een paardenkop. Ik had niks met naar de manege gaan of paardrijles nemen, maar nu ben ik overstag: ik heb twee paarden gekocht. Bij de Kringloper: een grote en een kleine van hout en koper. Af en toe poetsen in plaats van borstelen, dus. Ze mogen op de schouw.

 

 

Op of in de pot?

Geen idee waar hij ooit voor gebruikt is: deze hoge aardewerken pot. Ongetwijfeld voor de opslag van iets. Hij stond onopvallend onder een tafel in de schuur. Maar hij verdient - ondanks zijn deuken - beter.

Als bijzettafel kan hij alleen dienst doen als er een soort deksel op komt: een oud bord of een rond dienblad? Maar rietpluimen, pauwenveren of berenklauw zouden er ook niet in misstaan.
Voorlopig staat hij nog even open en leeg naast de bank.

Slakkenmandje uit chateau

Ja hoor, ze heeft weer een draadmandje gescoord: een Frans slakkenmandje. Er was een brocante op een nabijgelegen chateau. Dat bleek bij nader inzien een overdreven benaming voor het landhuis, waar in de tuin glaswerk, bestek en meubilair uitgestald stonden.

Maar voor ons geen zilveren lepels, kristallen karaffen of Yves-St-Laurentmantelpakjes: slechts een krom, verroest slakkenmandje. Escargots du chateau!