Net echt!

 Een oud koperen bed is mooi, maar vaak missen ze wat 'knopjes'. Gelukkig maar 1 bij het bed dat wij enkele maanden geleden in Rotterdam kochten, via Marktplaats. Zo'n missend knopje gaat toch storen. 

Ik had houten kralen in precies dezelfde maat en sloeg er een met een spijker op de goede plek in de stang waar het bolletje ontbrak. Zo was gelijk het gat van de kraal gedicht door de spijkerkop. Daarna ging er met een fijn kwastje goudwas van Annie Sloan op. Ik geloof dat ik de bright gold heb gebruikt, maar ze heeft ook een koperversie. Zwart uitslaan zal dit bolletje nooit. Het lijkt altijd al in de rij van de andere gestaan te hebben; net echt!

Brocante overloop

 Er lag nog steeds van allemaal zooi, boven op de overloop van ons Franse huisje: verfblikken, gereedschap, cd's, oude kranten enz. Nu er meer tijd is voor details, eerst daar maar eens een gezelliger plekje van maken. Dus de zooi opgeruimd en nog twee dingen van mijn ouders opgehangen. Een spiegeltje en een 'borstelbord' waar een kledingschuier aan hing. Geen kostbare items, maar wel nostalgische. Droogbloemen zijn heel wat leuker dan een halfversleten borstel, zodat die plaatsmaakte voor twee alliums en een bosje lavendel.
Beide hangdingen hebben verschillende kleuren hout, en dan ben ik altijd geneigd ze te verven, omwille van de eenheid. Maar nee, deze keer laat ik het zo. Wel zo levendig!

Huize Vijvervreugd

Het is zo leuk om een vijver te hebben! Zo'n 18 jaar geleden maakten we er een in de achtertuin. We groeven een kuil met 3 verschillende dieptes en legden daar vijverfolie in, dat we vastmaakten onder bielzen. We vulden 'm met kraanwater en gooiden er uit een nabijgelegen kanaaltje ook een emmer bij. Op de bodem zetten we diverse mandjes met waterplanten. En zo kregen we al het jaar erna watersalamanders, schrijvertjes, libellen en kikkers. Maar een rechthoekige bak met water bleef het. Vandaar dat we het minst diepe deel volstortten met aarde zodat de planten daar welig konden tieren. En dat doen ze nog steeds. Een gigantische varen, dotters, riet en - minder gepland - bramen. In het water dan nog waterlelies. 

Ik weet niet hoe lang de bielzen het nog volhouden; ze zijn behoorlijk gebarsten en regelmatig hopen zich er mierennesten in op. De varen is dorstig, zodat we af en toe het waterpeil moeten herstellen met de tuinslang. 

Maar het fijne van die planten is dat ze de reiger belemmeren om te landen. Want begin mei gaat die standaard op het garagedak eerst lekker schijten, speurt de vijver af en pikt vervolgens vanaf de biels met 1 hoofdknik een kikker uit het water. Dat is er nu in juli niet meer bij. Een hongerig reigertje is vast ook zielig, maar mijn sympathie ligt bij de kikkers. 

Bonne nuit

 De matras ging in de dakkoffer en het nieuwe beddengoed was de vorige keer al meegenomen. Dus het laatste bed kon opgemaakt worden, op de tweede logeerkamer die wij op zolder getimmerd hebben. Het is een knus kamertje geworden. Ik ben er helemaal blij mee! De logees hoop ik ook...

Fimpje kijken en doen!

 

Na het bekleden van een fauteuil had ik nog stof over en wilde daar een bijpassend kussen van maken. En gelijk daarbij wat technieken uitproberen, namelijk het naaien van piping en van stofknopen. 

Ik had een binnenkussen van 35 cm, dus daar maakte ik een stofleggingsschema voor met twee stoffen. Waarbij wat aan de ene kant stof A was, aan de andere kant B werd. 

Koord voor de piping had ik ook nog. Maar hoe ging het ook alweer? Op YouTube zag ik een duidelijk filmpje over hoe je een piping-rand maakt voor een kussen.

Voor de stofknopen heb je een pakketje nodig waarin een plastic vormpje zit, een doordrukdopje en metalen knopen in twee delen die in elkaar moeten klikken. Maar met de meubelstoffen lukte dat niet. Die kreeg ik niet om de knoop heen omdat ze te dik waren. Gelukkig ging het wel prima met velours de panne. Hoe je de stofknopen op de kussens naait, legde deze jolige meneer uit.

Zo kun je zelf lekker experimenteren: filmpje kijken en doen! 

Twiet twiet, kierewiet

Ik gooide op de plaatselijke vuilstort iets in de metaalbak en zag een vogelkooi liggen. Al lang geen huis meer voor een parkiet, denk ik, want er lagen lampjes en lichtsnoeren in. Wie doet er nu zo'n mooie vogelkooi weg? Dan ben je toch een beetje... 

Goed; het ding was gespleten aan de bovenkant en had her en der een deuk. De verf op het houtwerk bladderde en hij had rare blauwe accenten. Maar dat valt allemaal te herstellen. Door de houten bovenkant ging een schroef en we kitten de scheur vast met 3-componentenlijm. Daarna kreeg de kooi een goede schoonmaakbeurt en de bladders schuurde ik weg. 

Al die spijltjes met de kwast verven is eigenlijk geen doen, maar ik ben erg van restjes opmaken en dingen zo goedkoop mogelijk doen. Dus geen nieuwe spuitbus gekocht, wel een restje antracietkleurige verf uit de kelder gehaald. 

Leve de werkverschaffing. En het grappige was: er bleek toch niet genoeg verf, zodat er alsnog een potje tegenaan moest.

De kooi is klaar. 'Gothic' vindt mijn dochter 'm.

UPDATE december 2022: en hier staat de kooi op z'n plek; op een van de slaapkamers in Frankrijk. Met een houten poppenbeeldje van de Kringloper erin.

Lapjesfauteuil, deel 2

 De zitting van de fauteuil was het best om mee te beginnen. Want het schuimrubber dat daarop zat, was nog goed. Ik legde een stuk fiberfill op maat over de zitting heen. Hierdoor gaat de stof niet schuiven. Na het kijken van diverse YouTube-video's van stofensteen.nl zat ik te popelen om het daar uitgelegde 'slangentongetje' op de hoeken uit te proberen, maar dat ging niet op voor dit model stoel. Hier waren op de hoeken vierkanten uitgeknipt. Met kleine spijkertjes en wat extra fiberfill trok ik ze zo strak mogelijk.

Nu moest het gapende gat van de rug gevuld. De vorige stoel had ik met karton verstevigd, maar de holte die in de achterleuning zit, krijg je daar niet goed in. Het werd dus weer jute, zoals bij het origineel: een stevige, dichte jute. Met spelden zette ik de achterstof vast op de jute en niette ze samen in de rugleuning. De stoel had ik daarvoor op zijn rug gelegd, dat werkt het makkelijkst. 

Daarin 2 centimeter schuimrubber erop geniet en daar ging weer een laagje fiberfill op. Daarna vouwde ik de stof- en jute laag (ongelijk afgeknipt) over het schuimrubber met de fiberfill naar voren, en stak een speld door het midden. Markeer ook het midden van de stof en centreer die op het fiberfill. Dan kun je de rugleuninglap gaan nieten, omgevouwen aan de randen en mooi in de vorm. Dat wil zeggen... als je nietjes niet te kort zijn om door die twee lagen stof, jute, schuimrubber en fiberfill heen te slaan, zoals bij mij... 

Met nietjes van 14 mm (in plaats van 10) lukte het wel.

De kers op de taart is natuurlijk het passement: ofwel het afwerkbandje, dat je met een lijmpistool stukje voor stukje tegen de rand plakt en waarmee je de nietjes maskeert. 

Het kan altijd beter, maar ik schaam me niet voor het resultaat. En wat was het leuk om te doen. Ik heb er zeker geen lapjeskater aan overgehouden.

Lapjesfauteuil 1

 In 2018 zei ik over de twee fauteuils die we op een brocantemarkt kochten: ze stofferen wordt een voorjaarsklusje. Ik zei niet in welk jaar...

De eerste was inderdaad vrij snel klaar, maar omdat ik daar ontevreden over was, bleef de tweede maar staan. Met zijn verbleekte, kapotte bekleding...

Ik had het frame al wel eens een kwastje kersenbeits gegeven, maar druilerige Pinksterdagen zorgden ervoor dat de stoel nu ook een jasje kreeg. 

 Ik ben een fan van meubelstoffeerder Jantine Ranzijn. En ook dit blog van de Franse Nathalie Gagneux bekijk ik regelmatig, omdat je zo vrolijk wordt van haar veelkleurige, folkloristische stoffencombinaties. Er zit veel werk in het maken van lappen met gemengde stoffen, dus terecht dat er een prijskaartje aan hangt. Toch vroeg ik me af of ik zelf iets met verschillende stoffen zou kunnen bekleden, al wilde ik het niet zo bont maken als Nathalie. Gelukkig hebben wij in onze woonplaats een fijne stoffenboer die daarin kan voorzien. En die nota bene zelf zo'n leuke lapjesstoel in de winkel heeft! 

Ook tweedehandswinkels zijn goede plekken om rond te neuzen voor lappen en voor geborduurde schilderijtjes en biesranden die je kunt verwerken. 

Uiteindelijk hield ik het heel bescheiden, met slechts twee stofjes; een effen kerriekleur en een donkerbruine met gouden bloemetjes. Ze contrasteerden mooi. Ik tekende een ontwerp voor een combinatie van de twee  in drie lappen: twee voor de rug en een voor de zitting. Hiervoor mat ik de breedste breedte en de breedste lengte op de stoel plus 3 centimeter voor elke buitenrand. 

Wordt vervolgd.

Veldboeketje

Boterbloemen, madeliefjes en paardenbloemen: daar staat ons weiland vol mee als we een aantal weken niet in Frankrijk zijn geweest. Het zoemt en bromt overal en je wordt kletsnat als je erdoorheen loopt. Dus eerst een veldboeketje maken en dan toch maar maaien... 

Dan is het nog altijd genieten van de koolzaadvelden rondom en de paardenbloemen in de koeienwei achter.

Een wastafelkastje

Er stond een donkerbruin kastje in het huisje in Nièvre - Bourgogne, dat we 8 jaar geleden kochten.  Een  robuust ding; te groot voor nachtkast en te klein voor servieskast. Ik schilderde hem rozerood en een poosje stond hij wel aardig onder een bordenrek met rood, Engels servies.

                                      

Voor de laatste slaapkamer die we construeerden, hadden we een wastafel nodig en het idee was om daar zelf een kastje onder te monteren. Inderdaad: het kastje van beneden was daar prima geschikt voor. Man heeft er een wastafel op gekit en er zo aan verzaagd dat het mooi aansluit op de plint waaronder de leidingen weggewerkt zijn.

Een los handdoekenrekje van een brocantemarkt paste precies op de zijkant. Nu moet het kastje alleen nog in de blanke lak, want de krijtverf die erop zit is te kwetsbaar voor waterballetten. 

Veel leuker dan een kant-en-klaar badmeubel!