Secretaire is nepper en krijgt dus een make-over

Noem dit geen bureau maar een secretaire. Al is het niet de antieke waarop we stiekem gehoopt hadden, toen hij op Marktplaats stond. Was het een Biedermeier oudje geweest, dan had ik hem in de originele houtkleur gelaten, maar eigenlijk is het prima dat dit een nieuwere kopie is: nu kon ik hem verven. 

Ik had een kwart-literpotje krijtverf in de kleur Aubusson Blue van Annie Sloan. Dat leek me te weinig voor deze dikbuikige schrijftafel, maar nu het binnenwerk een andere kleur kreeg, bleek het zelfs genoeg voor twee keer. Het moet gezegd: die Sloan is aan de prijs, maar ze smeert erg uit.

Daarna oogde het meubel toch wat saai. Ondanks het mooie binnenwerk dat ik deels schilderde, deels in originele staat liet. Aangezien ik altijd al met een verfsjabloon wilde experimenteren, depte ik de lichte krijtverf van het binnenwerk (Gamma Wood & Wall, Havermout) op een brocante sjabloon dat ik op de secretaireklep gecentreerd had. Best eng, maar met afdoende strak resultaat. Met Annie Sloan's gilding wax (bright gold) verguldde ik onder andere de randen aan de voorkant.



Voorlopig blijft deze blauwe beauty nog hinderlijk in de weg staan in de huiskamer, waar het een behoorlijke stijlbreuk geeft. Pas over enkele maanden kan hij richting Bourgogne, waar hij de trap op moet. Vόόr dat transport moet hij in de was, anders is de krijtverf te kwetsbaar. Dan zal hij nog een tintje donkerder worden.

Stoelen van de stort

We brachten een eiken tv-kastje naar de stort in Frankrijk en zagen daar 4 oude Henri II-stoelen staan. Ik vroeg de beheerder van de stortplaats of we er twee - de meest solide - mee mochten nemen. "Ja, ze zijn mooi, he?" zei-ie, maar knikte toch dat we ze mochten inladen.

De stof moet vernieuwd (maar het oppervlak stelt niks voor) en voor het comfort moet er wat versteviging onder. Of zo'n lange, rechte rug daar echt comfortabel van wordt, denk ik niet. Maar we hoeven er geen avond op te zitten; het worden stoeltjes voor de slaapkamer; handig om wat kleding op te leggen. Leuk klusje!

Koper poetsen

Ik heb ze gered van de gang naar de ijzerboer: vier koperen pannetjes lagen in 'mijn' tweedehandswinkel in de oud-ijzerbak. Ze zagen er natuurlijk onooglijk uit, maar een oude theedoek, een half flesje koperpoets en een stel mookzwarte handen verder blinken ze je tegemoet. Superleuk als decoratie voor een landelijke keuken. Mits het spul ergens kan hangen. Dus de pannetjes worden even geparkeerd in afwachting van een 'hangplek', ofwel een pannenrek.

En ook dit rek moet mooi kunnen hangen. Dat kan pas na verbouwing van de keuken.
Voor die tijd zal het koper beslist nog 1 x (2, 3?) opgepoetst moeten worden.

Nepgroen

Botanische platen zijn prachtig. Deze oude schoolplaat hadden we al lang, maar nu was er tijd en plek om 'm op te hangen: in het trapgat. 

Ook kleinere afbeeldingen zijn mooi, als je ze in een passend lijstje doet. 

Het echte, levende groen overleeft helaas niet in een huisje waar je maar een beperkte tijd per jaar bent. Dus leve de tuin en het nepgroen!

Handzaam kastje

Ik ben gek op kastjes: je hebt er nooit genoeg. Het leukst is natuurlijk om een oud kastje een nieuwe look te geven. Dit 'bijzet'-kastje nam me gelijk voor zich in door zijn Queen-Annepootjes en omdat hij heel handzaam is; je kunt 'm makkelijk in je eentje tillen.

Alle spinrag en vuil van jaren verdween in een lap met StMarc. Daarna kreeg het Kringloopmeubel twee lagen Annie Sloan krijtverf, kleur: Chateau grey. Gelukkig redde ik 't met een kwartliterpotje, want die Britse zakenvrouw weet van prijzen. Mijn kastje was goedkoper dan de verf, namelijk € 9,50. 

Het bovenblad schuurde ik oppervlakkig en gaf het twee lagen kersenkleur met Gammabeits. Dan kun je het makkelijk afnemen en er van alles op zetten zonder dat het krast.
Daarna moest er nog was overheen, anders heb je snel beduimelde deuren of beschadigde poten. Al met al ben je even van de straat met zo'n kluskastje.



Hij werd tussen de emmers gereedschap, tassen huisraad en blikken vloerlak in de Opel gestouwd voor een enkele reis Bourgondië. Daar kreeg hij zijn laatste rustplaats. Met een glazen stolp, een glazen pot met oud naaigerei en een krans van dennenappels erop als decoratie. En achter de deurtjes nog meer glas: de sap- en wijnglazen.

Trots op de trap

Het was de lastigste klus in ons huisje in Frankrijk: het plaatsen van een trap in de woonkamer. Daarvόόr was er boven een hooizolder die je alleen buitenom kon bereiken. Maar nu wij bezig zijn op zolder kamers te timmeren, wil je natuurlijk van binnenuit naar boven kunnen. 

Man heeft bedacht hoe het moet: waar een gat in het plafond moet komen, waar een gang en hoe het plafond verstevigd moet. 

De trap kochten we bij de Brico-depot; niks bijzonders, een vuren trap met een knik naar links.

Voor het schilderen had ik het mezelf moeilijk gemaakt: ik wilde de treden in kersenkleur beitsen en de rest - stootborden en zijkanten - 

donker verven: in grafiet. Dat levert een mooi contrast op. Het betekent wel heel veel afplakken en ik bleek de volgorde niet handig gekozen te hebben. Ik begon met schilderen en omdat ik die verf moest afplakken voor het beitsen, trok ik na de klus niet alleen de Tesakrep maar ook hele repen verf ervanaf. Wie had die twee kleuren ook al weer verzonnen? Grrr! 

Na het plaatsen van de trap - wat in een oud, scheef huis geen sinecure is - kwamen er nog drie lagen pantserlak op treden en stootborden. Nu hoeven we niet meer op kousenvoeten naar boven. En wat zijn we trots op dat trapje! 

Flink deurwerken

Over een deur restaureren zal ik nooit meer lichtvaardig denken. Het was een behoorlijke klus die eerst alsmaar groter leek te worden.

Eerst schoonmaken met StMarc. En dan? Er zaten latjes los, de hoeken van de panelen kierden enorm en veel verf was afgebladderd. Ook gaven houten dommels aan beide kanten lelijke verdikkingen. Verder moesten de scharnieren eraf en aangezien daar geen schroef van was te bekennen,



heeft man die er uiteindelijk afgeslagen (met hamer en beitel). De deur spleet hierdoor ook nog; help! Daar dan eerst maar lange schroeven ingedraaid.
Alle bladders brandde ik af of schuurde ik op.
De kieren en grotere gaten vulde ik met houtrotvuller. De volgende dag schuurde ik die plekken ruw op en stopte plamuur in de kleine spijkergaatjes, in de krassen en op de brobbelpanelen. De duffels boorden we uit (met de breedste boor in huis) en vulden die gaten ook op met de tweecomponenten-houtvuller.



Verder moest de deur zowel in de lengte als breedte op maat gezaagd. En uiteindelijk hebben we het hele stuk met de slotuitsparing erafgezaagd en er weer een nieuwe lat tegenaangeschroefd en -gekit.

Daarna met frisse moed alles met de hand opgeschuurd en opnieuw gevuld, omdat plamuur altijd wat inzakt. En toen kwam de finish van de voorbewerking in zicht: laatste keer schuren, met fijn schuurpapier op de machine.

Eindelijk tijd voor de grondverf en het aflakken. En dan is daar toch het moment dat je ze kunt afhangen. En dan passen ze weer niet, dus moet er weer bijgeschaafd.
Er is toch wel wat te zeggen voor nieuwe deuren...

Een schuur vol rotzooi

Zoals het vaak gaat als je een huis koopt in Frankrijk: een schuur vol 'rotzooi' wordt gratis meegeleverd. Zo werd het jonge stel dat een boerderijtje had gekocht in het departement Yonne in Bourgogne opgezadeld met een schuur vol oude kasten. Ze hadden er niks mee en zetten alles te koop op internet. En maakten ons voor 25 euro blij met een kastje met houtsnijwerk van druivenranken. Dat zou prima passen in de kamer onder de schuine trap en moest serviesgoed huisvesten.

Ik had nog een rest krijtverf van Annie Sloan in de kleur chateau grey. Gewaagd tegen de groene muur, maar de combi kan net. De verf heet namelijk wel grijs, maar neigt erg naar groen. (De foto's geven de kleuren niet goed weer.) Het bovenblad beitste ik in kersenbeits van Gamma.

  

Daarna kregen de ornamenten met kleurloze was en black wax meer accent. Achteraf had dat niet gehoeven. Het kastje krijgt er iets bombastisch door. Ach, overschilderen kan altijd nog. 

Verven en wrijven

Op Pinterest zie ik veel knutsels voorbijkomen van afbeeldingen of teksten op hout. Een leuk tafeltje van de tweedehandswinkel leek me een ideale ondergrond om de techniek eens uit te proberen. 

Eerst nam ik het tafeltje af met StMarc. En dat was de hele voorbewerking. Ik heb het niet nagedaan met water en de lichte krasjes op het bovenblad niet weggeschuurd. 

 Met een minipotje krijtverf van Gamma (Wood & wall gentle green) schilderde ik het tafeltje twee maal. Daarop wilde ik een leuke afbeelding van Thegraphicsfairy.com. Die moet je dan in spiegelschrift afdrukken of kopiëren met een laserprinter. (Op je eigen printertje werkt echt niet.)

Daarna smeerde ik het middenstuk van het bovenblad goed in met acrylvernis van Action. De afbeelding werd in de natte vernis gedrukt. Even met een pasje er voorzichtig overheen wrijven zodat alle papier het tafelblad raakt en er geen vouwen meer in zitten. Niet hard drukken, want daarmee maak je het papier stuk. 

Na twee uur is de vernis droog en begint een zen-klusje: het papier natmaken (of je vinger) en voorzichtig over de doorschemerende afbeelding heenwrijven zodat er rolletjes papier vrij komen. Deze handeling moet je een paar keer herhalen. Je zult zien dat de tekst achterblijft op je tafeltje terwijl het papier er los van komt. 

Als de papierrulletjes allemaal verwijderd zijn en er bij wrijven niets meer meekomt, nog een keer het hele bovenblad vernissen en je projectje is klaar!

Kerstknutsels

Als fan van Pinterest kijk ik in deze decemberweken vaak even naar inspiratie voor kerstknutsels. Ik heb altijd mooi karton en wol of katoen op voorraad. Dus wat kun je daarmee? 

Ik maakte deze kerstkransjes (0 calorieën!) en een kerstboompje.

 

Bij Action vond ik een bolletje katoentouw € 0,79) waar ik een kerstengel en  macramé-ster van maakte.

En daarna was er tijd voor het kerstgroen: kerststukjes, kransen en een minibosje in de sneeuw met een auto met kerstboom op het dak, onder een stolp.

Vers aan de haak: een Scandinavische kerstkabouter

Een avondje haken is een heerlijk tijdverdrijf, in de donkere dagen voor Kerst. Ik vind de Scandinavische kerstkabouters heel gezellig en zo'n nisse of tomte wilde ik graag maken. Via Pinterest vond ik deze gratis Duitse beschrijving van zo'n miniatuurmannetje (9 centimeter lang). 

En hij heeft een grappige verrassing: als je zijn mutsje aftrekt, blijkt er een echt kopje met haar en ogen onder te zitten.