Kerstroos als kerststukje

De kerstroos of helleborus is in december een verkooptopper bij de bloemist. Met zijn witte bloemen mag hij rond Kerst even in huis schitteren, maar hij hoort buiten. Ik kreeg zo'n plant cadeau en wilde 'm net wat kerstiger maken dan alleen een pot erover schuiven.

Dus kwam hij op een schaal met plaatmos eromheen en wat kleine kerstballen. In de buurt vond ik schors en dekte daar het zwarte kunststof potje mee af. Het geheel hield ik bij elkaar met lint. En een groot stuk schors zette ik dwars in de aarde voor een verticaal accent. Weinig moeite, mooi effect.

It's going to look a lot like Christmas... zo samen met de boom en wat andere kerststukjes.

Kraamcadeautje

De meeste neven en nichten hebben al een 'klaar' gezin, maar zo af en toe wordt er in mans familie nog een kind geboren. Sinds enkele jaren stuur ik dan een kraamcadeautje. De laatste keren waren dat bijtringen met een gehaakt dier eraan en een belletje erin. Maar deze tante wilde eens wat anders. Regelmatig zie ik op Pinterest knuffels voorbijkomen die gemaakt zijn van oude dekens. En daar hadden we nog twee van op zolder. 

De olifant stal mijn hart en leek me niet te moeilijk. Ik keek goed naar bovenstaande foto van de gele olifantjes en tekende op patroonpapier een soortgelijk beest. Dat knipte ik twee keer - 1 keer gewoon, 1 keer in spiegelbeeld - uit de deels roze deken. Met de festonsteek (kijk op YouTube hoe die moet) en lichtroze wol naaide ik de delen aan elkaar, ze intussen opvullend. Een staartje van lossen en halve vasten naaide ik vast op het achterlijf.

Dan nog de oren - Indische, Afrikaanse? - eraan genaaid en aan beide kanten een zwart oog geborduurd. Het fantje is klaar en de zondagochtend is om. Eén probleem: de teckel is ook onweerstaanbaar!

Bordenrek als bijzettafel

Links van het nieuwe spijlenbed is geen ruimte voor een nachtkastje. Maar je wilt als logé toch je bril of boek kunnen wegleggen. Mijn oog viel op het bordenrek waar ik eigenlijk geen gebruik voor heb...  Leuk voor het serveren van hapjes of koekjes, maar het gros van de tijd staat-ie leeg. De Recamierborden die erop lagen, kunnen altijd nog opgeroepen worden voor dienst. Maar met een diepe schaal bovenin en een onderzetter van draad eronder is hij nu nuttig en bruikbaar voor 'weglegdingen'.

Jezus uit het puin gered

Op de laatste dag van dit jaar dat we in Frankrijk waren, reden we met een kar vol naar de stort. Toen ik een lading kopjes in de bak gooide, zag ik een mooie Jezuskop in het puin liggen. Door de val was er een hoekje uit, maar dat lag ernaast. Met hark en schop die daar altijd klaarstaan, visten we het beeldje eruit. De beheerder kwam kijken en vond het zo grappig dat hij voor ons persoonlijk het resterende gipsstukje uit de bak haalde. 

Ook toen ik een antiek poppenwagentje buiten zag staan en vroeg of hij daar iets mee van plan was, deed hij niet moeilijk: we mochten het zo meenemen. Zo werd brengen dus halen en gingen we niet alleen met lege emmers terug naar huis maar met twee geweldige vondsten.

  

Zitten op Romeinse vazen

Eerder liet ik zien hoe ik een rechte stoel van de stort bekleed heb. Nu was nummer twee aan de beurt, die geen tweelingzus mocht worden.  

Na het slopen van de oude stof, het weghalen van spijkers en het bijsnijden van de triplex plaatjes ging er lichtgele krijtverf op en dan licht eiken vloerlak. Een secuur werkje, want langs dat houtsnijwerk gaat het snel druipen. 

Een van de kleuren van de derde slaapkamer wordt roze-rood en in die kleur had onze lokale stoffenboer een brocante stofje. Er was niet genoeg schuimrubber om de zitting uit één stuk te snijden, maar met hulp van Palty (een geweldige stoffeerderslijm in spuitbus) kon ik twee stukken aan elkaar lijmen, waar je na verwerking niks van ziet, laat staan voelt. 

Deze keer gebruikte ik niet het luchtdruklijmpistool, maar het elektrische. Dat was sterk genoeg om door het triplex, het schuimrubber, het bovenste 'wattenlaagje' en de stof heen te jassen. En met datzelfde Palty lijmde ik de beklede plaatjes op de stoelranden, waar de gaatjes nog zichtbaar waren van de rotan die er origineel in zat. 

Bedenkelijk kijkende engeltjes

 

Wie kent ze niet: de 16e-eeuwse engeltjes van Rafael? Ze hebben natuurlijk iets kitscherigs, maar daar ben ik niet vies van. Een poster uit de Kringloopwinkel met deze twee Italiaanse schatjes hing een poos bij ons thuis op een rommelkamer. 

Nu stond er in ons Franse huisje al jaren een commode - met 1 poot naar de stort. Een erfstuk van de vorige bewoners dat bij het klussen dienstdeed als gereedschapskist en drager van de cd-speler. 

Toch vond ik het zonde 'm weg te gooien en kreeg het idee om het kastje in de krijtverf te zetten en de posterengeltjes op het bovenblad te plakken. Het was  dik papier en bij het vastplakken zouden de engeltjes dus niet gaan kreuken. Ik knipte ze mooi uit en plakte ze met decoupagelijm vast. So far so good. Op de knopjes decoupeerde ik wat collega-engeltjes van een rol pakpapier.

Daarna moest er nog een beschermlaag over en daarvoor gebruikte ik vloerenlak, licht eiken. Dat gaf de zachtgele verf een lichtbruin patina. Alleen: in de kamer ernaast werd druk gezaagd en gestoft, dus voor de lak droog was, waren er heel veel stofjes neergedwarreld. 

Gefrustreerd probeerde ik die weg te krabben uit de halfdroge lak, waarna ik er weer overheen lakte, maar die plekjes kleurden donkerder dan de rest. Ik zag de engelen bedenkelijk kijken: wat is dat voor geknoei boven ons hoofd? Ik had mijn projectje al opgegeven. 

Maar de volgende dag bleek het best grappig opgedroogd: de dubbel gelakte plekjes leken noesten in het hout`en verlevendigden het toch wat saaie bovenblad. Dus nu mag de commode blijven. Ik denk dat ik er een kaptafel van maak, want in de kelder staat ook nog een grote facetgeslepen spiegel.   

Vuurkorf verhuist van buiten naar binnen

Er lag ergens een oude kaasplank- een ronde - in een doos en nog steeds stond buiten een vuurkorf door te roesten. Zonde! Dus de roest schuurde ik mooi op en daarna lakte ik de spijltjes zodat ze geen roest bleven afgeven. Daarna boorden we drie gaatjes aan de bovenkant door het metaal en niet door-en-door in het hout van de kaasplank. Met schroeven van onder naar boven zetten we de plank aan de vuurkorf vast.
Nog een likje verf en lak op het hout en voila: een stevig bijzettafeltje (met lekgootje!); zowel ambachtelijk als industrieel. Scheelt weer een ritje naar de stort...

Breakfast was er al, nu ook een bed

Het oude Franse spijlenbed van Marktplaats staat inmiddels in zijn vaderland en kreeg een make-over. De witte kleur is verruild voor grafiet (Annie Sloan krijtverf) en kreeg een laag blanke lak. 

Voor enkele ontbrekende koperen balletjes gebruikte ik houten kralen. Man heeft ze uitgeboord en we stopten ze dicht met lijm nadat ze er opgeschroefd zaten. Daarna heb ik ze met goudkleurige was van mevrouw Sloan ingesmeerd. Net echt.

De blauwe dekbedovertrek is gekozen in combinatie met de secretaire, waar we ons een breuk aan getild hebben om hem boven te krijgen. 

Wij worden steeds gastvrijer nu we 's nachts zelf niet meer naar de caravan hoeven uit te wijken. Dus logees: start de motor!

Tweede-kans-stoel

De voorbereidingen voor het bekleden van een oud stoeltje beschreef ik in deze eerdere post. Nu begon het werkelijke stofferen. De nieuwe stof legde ik op de versleten stofstukken en knipte ze met wat marge uit. Ik ben en blijf een schuimer, dus tussenvulling vond ik ooit aan de straat, over kussens heen die weggegooid waren. Die knipte ik binnen de mallen van zitting en rugleuning. En dan maar de stof spannen, volgens het schema boven, onder, rechts en links. De tacker op luchtdruk liet ik als een mitrailleur de losse einden daartussen opvullen. De hoeken waren natuurlijk het lastigst.

Het is geen vakmanschap, want er zitten nog steeds vouwen in. En het meest storend is dat het schuimrubber te slordig is afgevlakt (met een schaar), zodat er na het spannen van de stof bobbels aan de randen kwamen. Je moet het eigenlijk met een elektrisch broodmes doen, maar dat heb ik niet.
Bovendien wijkt bij het zitten het afwerkbandje van de kant.
Geen nood; de opgedane ervaring betaalt zich straks vast uit in het resultaat van stoel nummer twee...

Kast met een gouden randje

Het blijft leuk: oude spullen ophalen bij mensen die ervanaf willen. We zochten een linnenkast en een uurtje rijden bij ons vandaan werd er via Leboncoin één aangeboden: prima maatje, met een spiegel en bescheiden houtsnijwerk. 

Weer zo'n stel van middelbare leeftijd; haar moeder was overleden en het huis moest leeg. Ik schrik soms van de omstandigheden waarin die oudjes kennelijk gewoond hebben: het hele huis was één schimmelzooi, met afbladderend behang en verrot hout. De kast zag er gelukkig goed uit. 

Helaas ontbrak de sleutel. We kregen er 1 mee die erin paste maar hem niet op slot kon doen. Man plaatste een magneetje om het probleem van een openzwiepende deur op te lossen.

 Want de vloeren zijn zo scheef dat we weer met stutblokjes moesten werken om hem enigszins stabiel te krijgen.
Ik zette de kast in de krijtverf: grafiet van Annie Sloan. Voor het houtsnijwerk gebruikte ik goudwas van La Sloan, die ik met een kwastje opbracht op de randen van de bloemen en blaadjes. Een chique combi: goud met bijna-zwart. 

En voor 20 euro en een pot verf kreeg de logeerkamer een blikvanger.

Kaasplank op poten

We kregen in Frankrijk iemand op bezoek die door onze schuren struinde en nog van alles bruikbaars vond. Hierdoor aangestoken deed ik ook nog eens een rondje en vond in een doos twee oude kaasplanken. Buiten stond ook een vuurkorf te verroesten. Op de driepoot van de vuurkorf wilde ik de rechthoekige kaasplank schroeven, zodat het een laag tafeltje werd. Zoals gezegd in de vorige post was dat nodig om een bedlamp op te zetten. 

We - man hielp - boorden een op maat gezaagde schroef van onder door het metaal in het midden van de plank, zodat hij er net niet doorheen kwam. 

 De roest-look mocht blijven. Ik schuurde het frame op en lakte het. De kaasplank schilderde ik eerst zwart en ging er na het drogen op diverse plekken met kaarsvet overheen. Bij het overschilderen met blauw pakte de verf daar niet goed en dat was precies de bedoeling. Op sommige plekken zie je het zwart er dus tussendoor. Ook de plank kreeg een laklaag zodat hij niet makkelijk gaat krassen, wat met krijtverf altijd het gevaar is. Alhoewel; het kaasplankje is behoorlijk gevuld, veel ruimte voor andere spullen is er niet ...

Lopen met gewichten

Helemaal blij was ik toen de lokale Kringloper twee grote tafel(nachtkast)lampen van koper had staan. Twee dezelfde zie je niet vaak. Ze bij windkracht 6 op de fiets vervoeren was niet te doen, dus dat werd lopen met gewichten. Nog twee lampenkappen van de Kwantum erbij en ze zijn compleet.
Grappig is dat ik zo lang gezocht heb naar twee dezelfde mooie bedlampen en wat blijkt nu we een bed in Frankrijk neergezet hebben? Er is door een schuine wand aan de ene en een wastafel aan de andere kant helemaal geen ruimte om twee lampen te plaatsen. Sterker: er is nauwelijks aan een zijde van het bed ruimte. In elk geval moet hij laag staan, dus niet op een nachtkastje, want dat is bijna altijd te hoog.