Lelijke lariks

Tussen ons en de buurvrouw staat een uit de krachten gegroeide lariks. Eigenlijk een lelijk ding, maar toch neemt geen van ons het initiatief hem te rooien.

De lelijke lariks laat natuurlijk ook nog eens in deze tijd irritant veel naaldjes vallen, maar - toegegeven - hij heeft mooie appeltjes. Als die eraf waaien raap ik ze.

Van vorig jaar had ik een zak vol en die zijn leuk om een krans mee te maken. Ik nam hiervoor een klein formaat takkenkrans. Eerst lijmde ik met het lijmpistool de binnenste rij met de punt van de kegels naar binnen en vervolgens lijmde ik rij voor rij de kegels - liggend naar één kant toe - op de krans. Het voordeel van lariksappeltjes

ten opzichte van dennenappels is dat ze heel licht zijn; ze blijven daarom goed zitten en de krans wordt ook geen zwaargewicht.

 

 

 

 

Niks strak in de lak

De deuren met de glas-in-loodramen die ik onlangs in een container vond, waren zeker geen massief hout. Zo verraadde hun gewicht. Daarom besloot ik er panelen van te zagen. Met hulp van man lieten we drie centimeter aan elke kant van het raamframe zitten en zaagden de rest af met de decoupeerzaag. En wat bleek? De deur was van board.

Nu had ik twee panelen met aan alle kanten gleuven van karton. De bijen en wespen in Frankrijk zullen daar heel enthousiast van worden, maar ik minder.

Eerst moest die witte glanslak eraf. Met een heteluchtbrander. Nog niet alle verfschilfers waren afgestoken, toen ik juist dat onregelmatige met her en der een schilfer leuk vond. Het hoeft niet glad geschuurd en opnieuw geschilderd. Strak in de lak vind ik voor dit projectje niks. Dus het blijft: lekker shabby.

 

Het board heb ik afgeplakt met stroken vinylbehang. Die heb ik op het eind meegeschilderd met de witte rand. Want het contrast tussen het donkere hout en de lichte rand vond ik niet mooi.

 

En die rand schilderde ik in de kleur van het lood. Daarna bewerkt met koffieprut en meel en her en der vegen gemaakt met een stuk keukenrol.



 Nu ben ik helemaal blij met mijn glas-in-lood-panelen. Maar man niet: "Dat shabby gedoe, Doe ik alle moeite om die gipsplaten zo onzichtbaar mogelijk dicht te plamuren en dan krijgen we dit..."

  

Een richtingenstrijd, dus, waar deze getraumatiseerde glas-in-loodpanelen die al eens eerder gedumpt zijn, het slachtoffer van dreigen te worden...

Het nieuwe zitten

 

We hadden een oude fauteuil met verschoten rood fluweel, die absoluut een opfrisbeurt nodig had om weer 'mee te doen'.

Ik haalde eerst de oude bekleding eraf en bewaarde die, om hem iets ruimer uit te knippen uit de nieuwe stof. De vulling was gelukkig nog goed.



Op internet had ik eerst diverse tutorials bestudeerd, vooral filmpjes. Mijn nietpistool was eigenlijk te zwak, maar het lukte net met wat na-spijkeren. Tip: trek stevig aan de stof, zowel in de lengte als de breedte, maar ook weer niet te hard; zo voorkom je kreukels.
De afwerking met siernagels - met name van de armleuningen - was het lastigst. Eerst deed ik het met losse koperen nagels, maar die sla je nooit keurig recht in het hout. Met de strips die ik later kocht ging het een stuk beter. Die knip je af op de goede lengte en om de zoveel siernagels sla je het spijkertje dat eraan zit vast.

Deze fauteuil had voor de eerste keer van een hobbystoffeerder het ideale model omdat de rug van rotan is en dus alleen maar geverfd hoeft te worden. Een minipotje krijtverf was daarvoor voldoende, ook al moest het twee keer. Dat verven deed ik overigens voordat ik met bekleden begon.

Het leuke van deze stof is dat hij aan twee kanten te gebruiken is; de andere kant zie je op het kussen op de bovenste en onderste foto.

 

 

 

Leuk voor later

Een paar maandagen terug viste ik een metalen hoekrekje uit het grofvuil. Het kan zowel hangen als staan.


 

Zal ik het ophangen naast de wasbak op een van de slaapkamers in wording? Dan kan er zeep in en tandpasta. Wat wattenstaafjes en shampooflesjes misschien?



Hij zou ook in de keuken kunnen. Met bijvoorbeeld een kruidenplantje, kruidenpotjes en onderzetters. Voorlopig heeft dit rekje nog geen functie en gaat-ie in de doos
'leuk voor later'.

Glas-in-lood uit de goot

Het is nog steeds ongelooflijk wat sommige mensen weggooien. Zo vond ik gisteren tijdens een wandeling twee glas-in-looddeuren in een container. Ik schat dat ze uit de jaren vijftig zijn. Achteloos neergegooid, met zooi ertegenaan, maar gelukkig niet gebroken. Dat was dus snel de auto ophalen, de achterbank neerklappen en inladen.

De deuren zijn te smal voor kamerdeuren, maar je zou er een kast van kunnen maken. Ik weet dus nog niet of ik de glaspanelen eruit zaag of dat ik ze intact laat. Alleen als paneel zijn ze heel decoratief. Wat een vondst; en dan ook nog eens twee!

De achterkant

 

Keuterboertje

Landelijk. Kipjes, eendjes, koetjes, kortom: beessies horen bij het idee van een 'huisje buiten'. Daarom kon ik dit kussenovertrek niet weerstaan. Voor 50 cent lag hij - met het kaartje er nog aan - op mij te wachten bij de Kringloper. Thuis had ik nog een binnenkussen van 40x40 cm, mijn allerlaatste aankoop bij de failliete V&D.
Er lag ook nog een paard, maar daar mag iemand anders mee opgezadeld worden. Haha: één koe op stal volstaat: ik ben een keuterboertje.

 

 

Klusdeuren

Ik heb weer een klus: deuren opknappen. We kochten bij een tweedehandswinkel in Utrecht twee antieke paneeldeuren voor de nieuwe slaapkamers in Frankrijk, alhoewel er op één wc staat.  Die dus maar voor het kleinste kamertje!



Ze zijn compleet met lagen verf, gaatjes en gekrompen hout zodat er kieren zijn ontstaan. Ik zal me eerst eens inlezen over hoe ik die moet restaureren en dan kies ik voor de eerste deur een kleur. Aan de gangkant zal ik ze licht houden, maar welke  kleur doe ik binnenin?

Binnenkort gaan ze dus op reis: op de auto naar de Bourgogne, naar dat mooie werkkamertje onder het dak. En er moet ook nog een mooie deurkruk gevonden worden.

 

Kort slapen

Nou schrijf ik toch al het hele jaar blogs en heb nog nooit wat gezegd over onze Franse slaapkamer. Een enkel fotootje is weleens voorbijgekomen, maar nu wat meer aandacht voor het eiken bed, het nachtkastje met marmeren bovenblad en de linnenkast met twee spiegeldeuren; alles minstens 80 jaar oud.

We zagen het ameublement met mooi houtsnijwerk op leboncoin, de Franse marktplaats. Een stel van in de 50 in het departement Yonne was de boerderij van overleden ouders aan het leegruimen. Ze waren nogal verbaasd dat mensen in die ouwe zooi geïnteresseerd waren en hielpen graag mee de kar opladen. 

De sommier - een lattenbodem van stof - zat erbij en was betrekkelijk nieuw. Met een IKEA-matras en een topmatras dat we al hadden slaapt het bed prima, al was de lengtemaat van slechts 190 centimeter wennen.

Ik maakte het houtwerk vetvrij met StMarc en gebruikte krijtverf van Painting the past in de kleur Old white. Enkele plekken deed ik tweemaal maar voor het grootste deel volstond ėėn keer verven. Het hoofdbord en de fronten van de spiegeldeuren wreef ik daarna in met blanke was, anders wordt het daar snel vlekkerig.

De meubels geven een frisse, dromerige sfeer. Na vier jaar nog steeds. En straks is het weer feest; dan mag ik bedden en kasten zoeken voor de nieuwe slaapkamers.

 

Dan wil ik net weer wat anders; misschien een hoofdbord van stof of een oud, metalen bed. Ook prachtig zijn die met halfronde uiteinden: een 'halve mand', noemen de Fransen dat. Leve de zoektocht!

Van een grand foulard hebben Fransen nog nooit gehoord

 

De grand foulard met de levensboom en de tulpenveldjes is af! Ik heb er al eerder een blog aan gewijd toen ik er net aan was begonnen. Serieus heb ik me er een ouderwetse rsi mee gebreid (in combinatie met te veel achter de laptop zitten). Voorlopig dus geen project meer op de pennen, hoewel ik een geweldige sprei heb gezien...


 

Voor de rand heb ik iets anders verzonnen dan in het patroon. Hij oogt eenvoudig en is ook simpel te maken. Alleen komt er een andere tak van sport bij kijken: haken. Halve vasten rondom in de deken en daarop twee rijen stokjes met twee lossen ertussen: de tweede rij verspringt.

Nog steeds heeft de deken de neiging om te krullen aan de randen maar dat zal met persen (alleen de rand, anders slaat het breiwerk 'dood'!) wel verholpen zijn.  

 

 

Heb jij zelf ooit een grand foulard gemaakt? Stuur een foto; ik ben gek op huisvlijt!

En grappig: het Franse woord foulard betekent 'sjaal'. Grand foulard kennen de Fransen helemaal niet als benaming voor een grote bankdeken.

De verwijzing naar het patroon staat op deze eerdere blog.

 

Een vleugje Japan

Naar de stort brengen of opknappen? Dat was de vraag bij de grenen legkast die van de vorige bewoners van ons huisje in Frankrijk was blijven staan. Het model was niet lelijk en er zat handig veel opbergruimte in. Maar hij past niet bij de stijl van de oudere meubels in de huiskamer. Eindconclusie: verven voor een van de slaapkamers boven.

 

 

  

 

De pot Gamma-krijtverf waar ik al veel mee geschilderd had, smeerde ik erop leeg. Maar toen was hij nog erg saai. Met het mooie rood van bordenrek en jamkastje bracht ik wat accenten aan; op de rand van de paneeldeuren en de grote lade bovenin. Daarna waxte ik de paneeltjes, eerst met blanke en toen met dark wax. Nog steeds was de kast saai.

  

Ooit had ik een houtbak met vogelplaatjes uit de Flow beplakt en wat ik daarvan overhad, bracht ik met modpodge aan op de paneeltjes. Dat ziet er fris uit en een beetje Japans. Als deze kast - en ook het bijzettafeltje - naar de kleinere kamer boven verhuizen, zal ik van deze kleuren uitgaan voor de rest van de inrichting. Alhoewel ik een rozerode kamer nog niet voor me zie...