zondag 27 augustus 2017

Kort slapen


Nou schrijf ik toch al het hele jaar blogs en heb nog nooit wat gezegd over onze Franse slaapkamer. Een enkel fotootje is weleens voorbijgekomen, maar nu wat meer aandacht voor het eiken bed, het nachtkastje met marmeren bovenblad en de linnenkast met twee spiegeldeuren; alles minstens 80 jaar oud.



We zagen het ameublement met mooi houtsnijwerk op leboncoin, de Franse marktplaats. Een stel van in de 50 in het departement Yonne was de boerderij van overleden ouders aan het leegruimen. Ze waren nogal verbaasd dat mensen in die ouwe zooi geïnteresseerd waren en hielpen graag mee de kar opladen. 


De sommier - een lattenbodem van stof - zat erbij en was betrekkelijk nieuw. Met een IKEA-matras en een topmatras dat we al hadden slaapt het bed prima, al was de lengtemaat van slechts 190 centimeter wennen.
Ik maakte het houtwerk vetvrij met StMarc en gebruikte krijtverf van Painting the past in de kleur Old white. Enkele plekken deed ik tweemaal maar voor het grootste deel volstond ėėn keer verven. Het hoofdbord en de fronten van de spiegeldeuren wreef ik daarna in met blanke was, anders wordt het daar snel vlekkerig.
De meubels geven een frisse, dromerige sfeer. Na vier jaar nog steeds. En straks is het weer feest; dan mag ik bedden en kasten zoeken voor de nieuwe slaapkamers.

 

Dan wil ik net weer wat anders; misschien een hoofdbord van stof of een oud, metalen bed. Ook prachtig zijn die met halfronde uiteinden: een 'halve mand', noemen de Fransen dat. Leve de zoektocht!







Van een grand foulard hebben Fransen nog nooit gehoord

 
De grand foulard met de levensboom en de tulpenveldjes is af! Ik heb er al eerder een blog aan gewijd toen ik er net aan was begonnen. Serieus heb ik me er een ouderwetse rsi mee gebreid (in combinatie met te veel achter de laptop zitten). Voorlopig dus geen project meer op de pennen, hoewel ik een geweldige sprei heb gezien...


 
Voor de rand heb ik iets anders verzonnen dan in het patroon. Hij oogt eenvoudig en is ook simpel te maken. Alleen komt er een andere tak van sport bij kijken: haken. Halve vasten rondom in de deken en daarop twee rijen stokjes met twee lossen ertussen: de tweede rij verspringt.
Nog steeds heeft de deken de neiging om te krullen aan de randen maar dat zal met persen (alleen de rand, anders slaat het breiwerk 'dood'!) wel verholpen zijn.  
 
 

Heb jij zelf ooit een grand foulard gemaakt? Stuur een foto; ik ben gek op huisvlijt!
En grappig: het Franse woord foulard betekent 'sjaal'. Grand foulard kennen de Fransen helemaal niet als benaming voor een grote bankdeken.

De verwijzing naar het patroon staat op deze eerdere blog.
 

Een vleugje Japan

Naar de stort brengen of opknappen? Dat was de vraag bij de grenen legkast die van de vorige bewoners van ons huisje in Frankrijk was blijven staan. Het model was niet lelijk en er zat handig veel opbergruimte in. Maar hij past niet bij de stijl van de oudere meubels in de huiskamer. Eindconclusie: verven voor een van de slaapkamers boven.

 
 
  
 
De pot Gamma-krijtverf waar ik al veel mee geschilderd had, smeerde ik erop leeg. Maar toen was hij nog erg saai. Met het mooie rood van bordenrek en jamkastje bracht ik wat accenten aan; op de rand van de paneeldeuren en de grote lade bovenin. Daarna waxte ik de paneeltjes, eerst met blanke en toen met dark wax. Nog steeds was de kast saai.


  
Ooit had ik een houtbak met vogelplaatjes uit de Flow beplakt en wat ik daarvan overhad, bracht ik met modpodge aan op de paneeltjes. Dat ziet er fris uit en een beetje Japans. Als deze kast - en ook het bijzettafeltje - naar de kleinere kamer boven verhuizen, zal ik van deze kleuren uitgaan voor de rest van de inrichting. Alhoewel ik een rozerode kamer nog niet voor me zie...
  


 
 
 

vrijdag 28 juli 2017

Megavoorraadpot als bijzettafel


Een bruine voorraadkruik, maar dan recht. Die stond verdekt opgesteld in de schuur van ons Franse huisje. Voorlopig gebruik ik hem als bijzettafel in de woonkamer. Want ik heb bij de Kringloper een rond, rieten dienblad met koper eromheen gevonden. Dat past in de sfeer van het schilderij erboven. Ik maakte het blanke riet met kersenbeits wat roder en warmer.

 
 

dinsdag 25 juli 2017

Succesbloemen

 
Al in het voorjaar zag ik het felrode leliehaantje rondvliegen bij ons Franse huisje. Dat wordt dus niets met de net geplante lelie, dacht ik. Maar bij ons laatste bezoek rees tot mijn grote verrassing de lelie hoog op uit de lavendel. Het roze stak mooi af bij al dat paars eronder.
Ook de donkeroranje zonnebloem van de AH moestuintjes is uit de kluiten gewassen en trekt veel insecten.  Hij produceert een massa zaden die hopelijk volgend jaar weer gaan bloeien.
Door onze veelvuldige afwezigheid gaat veel dood en al het onkruid (winde, arrgh!!) is lastig te bestrijden. Maar deze succesbloemen zijn waarvoor je het allemaal doet! 

Annie Sloan krijtverf op velours meubelstof: geen onverdeeld succes

 
 
Annie Sloan, je maakt niet waar wat ik in je talloze YouTubefilmpjes zie beloven.
Het Amerikaanse krijtverfmerk Annie Sloan staat zich erop voor dat je er ook uitstekend meubelstof mee kunt verven en zelfs velours. Al meerdere blogs wijdde ik aan ons oude Franse bankje dat helaas de verkeerde kleur had. Ik verfde het - helemaal volgens de voorschriften - met Country grey.  Vervolgens maakte ik een fout door de tweede laag in Country green te doen; verkeerde verfbus gekocht. Tsja, al die kleurennamen.
 
 
 
Maar het was niet de kleur die tegenviel, wel de vlekkerigheid. Je krijgt een onregelmatig resultaat en heel veel verf trekt in de stof zodat de kleuring sowieso beperkt blijft. En dan wordt de stof ook nog eens zo hard dat het zelfs na fors opschuren geen feest is voor je kortbebroekte benen om neer te ploffen.

Na de eerste keer verven met Country grey
Na de tweede keer verven met Country green
 Conclusie: de kleur is beter dan hij was, maar wel oneffen en vlekkerig. In een brocante interieur kan dat nog net door de beugel. Van de hele exercitie had ik meer verwacht. ook omdat ik nu een grand foulard over het bankje moet gooien om comfortabel te kunnen zitten. 


 

maandag 3 juli 2017

Dekentje op de pennen


Als echte breitante zorg ik ervoor dat ik meestal iets op de pennen heb. Al diverse keren zag ik op Pinterest dit mooie dekentje (grand foulard in de volksmond) voorbijkomen met afbeeldingen van de levensboom. Daartussen een veld met bloemen. Het is een project voor gevorderden.
Natuurlijk is het het mooist om zoiets van echte wol te maken, maar dat wordt prijzig en ik wist niet of ik het patroon zou begrijpen. Dikke katoen was ook prima geschikt geweest.
Voor een deken van 122 x 148 cm kocht ik 9 bollen van 100 gr acryl bij Zeeman. Breinaalden nr 5 erbij = een tientje in totaal.




Het patroon is in het Engels en je kunt het gratis downloaden van de Amerikaanse site thelionbrand. Daar had ik jaren geleden al een account aangemaakt, want dat is de voorwaarde.



Inmiddels ben ik klaar met de onderste bomenrand. Het is veel tellen dus niet iets om bij te multitasken. De buitenrand vind ik drakerig en veel te druk, zodat ik daar nog iets anders voor moet verzinnen. De pennen gaan in de vakantiekoffer, dus het streven om hem in de herfst bankklaar te hebben, moet lukken.

 

 

dinsdag 27 juni 2017

Blijmaaktuin



Niet zo veel puf en inspiratie om opknapklussen ter hand te nemen. Ook omdat het buitenleven meer trekt. De tuin was in het voorjaar erg mooi en kwam daarna even in een vrij kleurloze periode. Maar nu bloeien de phloxen. Wat zijn het toch mooie bossen waar je jaren plezier van hebt. Zelfs onze voortuin, waar door de immense eiken in de straat weinig licht en water is, fleuren ze elk jaar op. Alleen moeten ze daar nog bloeien. Ook de vijverbeplanting doet het goed. Verder ben ik blij met mijn vlinderstruik; pas half mei gekregen maar nu al hoog en in bloei en... gevonden door vlinders!




 



 

 

 
 

dinsdag 6 juni 2017

Platen schieten

Het leukste van een blog bijhouden vind ik het schrijven. Maar wat natuurlijk ook belang-rijk is, is dat er mooie foto's bij staan. Sommige blogggers zijn daar een kei in. Ik ben nog echt een beginner in fotograferen en stylen. Wel vind ik het heel leuk om te doen. Hier een poging met oude biologie-platen.



zondag 4 juni 2017

Lentegeluk

 
Pioenen, pioenen, wat word ik blij van pioenrozen. Een van de mooiste bloemen die er bestaan. Eerst nog een saai bolletje en dan een wonderschone megabloem. Wie er jarig is of bij wie ik op bezoek ga in deze tijd, die krijgt een bos. En nu bloeien ze ook in ons Franse tuintje.
 
 
 
 

zaterdag 3 juni 2017

Een dorstige stoel en een brandtest


Een paar blogs terug vertelde ik dat ik een experiment wilde doen met het verven van de velours bekleding van een stoel, in het geval dat ons antieke bankje een andere kleur moest. En helaas, de mosterdgele kleur vind ik echt niet mooi bij de rest van de meubels. Dus de stoel moest geverfd als proefkonijn.


 Ik koos voor de kleur Country grey van Annie Sloan en dacht met een minipotje van 100 ml te volstaan, omdat je de verf voor de helft moet verdunnen met water. Maar de eerste keer verdween de aangelengde verf gewoon in de stof, met nauwelijks kleurverschil. Die stof moest ik ook nog eerst nat spuiten. Ik had niet eens genoeg voor de achterkant van de rug.
Ik besloot een liter te kopen, om het experiment door te zetten. De stof absorbeerde opnieuw heel erg, maar gaf ook een heel onregelmatig effect.

 Inmiddels had ik de stoel drie keer geverfd en vond het drie keer niks. Ik ergerde me mateloos aan de vlekken, terwijl ik goed uitgesmeerd had en egaal water had gespoten. Ineens begon het me te dagen. Was de stof op deze stoel die toch al op jaren was, wel katoen velours of toch polyester? Ik deed de brandtest. Het uitgeknipte stukje stof  brandde slecht, stonk erg en ging meteen uit nadat ik de lucifer erbij weghaalde: polyester dus en dat is ongeschikt om te verven. Al vanaf 1953 werd polyester als synthetische stof geproduceerd, las ik.



Omdat ons bankje zeker honderd jaar oud is, kan dat alleen maar katoen velours zijn. Ik ga het er dus toch op wagen.