Het nieuwe zitten

 

We hadden een oude fauteuil met verschoten rood fluweel, die absoluut een opfrisbeurt nodig had om weer 'mee te doen'.

Ik haalde eerst de oude bekleding eraf en bewaarde die, om hem iets ruimer uit te knippen uit de nieuwe stof. De vulling was gelukkig nog goed.



Op internet had ik eerst diverse tutorials bestudeerd, vooral filmpjes. Mijn nietpistool was eigenlijk te zwak, maar het lukte net met wat na-spijkeren. Tip: trek stevig aan de stof, zowel in de lengte als de breedte, maar ook weer niet te hard; zo voorkom je kreukels.
De afwerking met siernagels - met name van de armleuningen - was het lastigst. Eerst deed ik het met losse koperen nagels, maar die sla je nooit keurig recht in het hout. Met de strips die ik later kocht ging het een stuk beter. Die knip je af op de goede lengte en om de zoveel siernagels sla je het spijkertje dat eraan zit vast.

Deze fauteuil had voor de eerste keer van een hobbystoffeerder het ideale model omdat de rug van rotan is en dus alleen maar geverfd hoeft te worden. Een minipotje krijtverf was daarvoor voldoende, ook al moest het twee keer. Dat verven deed ik overigens voordat ik met bekleden begon.

Het leuke van deze stof is dat hij aan twee kanten te gebruiken is; de andere kant zie je op het kussen op de bovenste en onderste foto.

 

 

 

Leuk voor later

Een paar maandagen terug viste ik een metalen hoekrekje uit het grofvuil. Het kan zowel hangen als staan.


 

Zal ik het ophangen naast de wasbak op een van de slaapkamers in wording? Dan kan er zeep in en tandpasta. Wat wattenstaafjes en shampooflesjes misschien?



Hij zou ook in de keuken kunnen. Met bijvoorbeeld een kruidenplantje, kruidenpotjes en onderzetters. Voorlopig heeft dit rekje nog geen functie en gaat-ie in de doos
'leuk voor later'.

Glas-in-lood uit de goot

Het is nog steeds ongelooflijk wat sommige mensen weggooien. Zo vond ik gisteren tijdens een wandeling twee glas-in-looddeuren in een container. Ik schat dat ze uit de jaren vijftig zijn. Achteloos neergegooid, met zooi ertegenaan, maar gelukkig niet gebroken. Dat was dus snel de auto ophalen, de achterbank neerklappen en inladen.

De deuren zijn te smal voor kamerdeuren, maar je zou er een kast van kunnen maken. Ik weet dus nog niet of ik de glaspanelen eruit zaag of dat ik ze intact laat. Alleen als paneel zijn ze heel decoratief. Wat een vondst; en dan ook nog eens twee!

De achterkant

 

Keuterboertje

Landelijk. Kipjes, eendjes, koetjes, kortom: beessies horen bij het idee van een 'huisje buiten'. Daarom kon ik dit kussenovertrek niet weerstaan. Voor 50 cent lag hij - met het kaartje er nog aan - op mij te wachten bij de Kringloper. Thuis had ik nog een binnenkussen van 40x40 cm, mijn allerlaatste aankoop bij de failliete V&D.
Er lag ook nog een paard, maar daar mag iemand anders mee opgezadeld worden. Haha: één koe op stal volstaat: ik ben een keuterboertje.

 

 

Klusdeuren

Ik heb weer een klus: deuren opknappen. We kochten bij een tweedehandswinkel in Utrecht twee antieke paneeldeuren voor de nieuwe slaapkamers in Frankrijk, alhoewel er op één wc staat.  Die dus maar voor het kleinste kamertje!



Ze zijn compleet met lagen verf, gaatjes en gekrompen hout zodat er kieren zijn ontstaan. Ik zal me eerst eens inlezen over hoe ik die moet restaureren en dan kies ik voor de eerste deur een kleur. Aan de gangkant zal ik ze licht houden, maar welke  kleur doe ik binnenin?

Binnenkort gaan ze dus op reis: op de auto naar de Bourgogne, naar dat mooie werkkamertje onder het dak. En er moet ook nog een mooie deurkruk gevonden worden.

 

Kort slapen

Nou schrijf ik toch al het hele jaar blogs en heb nog nooit wat gezegd over onze Franse slaapkamer. Een enkel fotootje is weleens voorbijgekomen, maar nu wat meer aandacht voor het eiken bed, het nachtkastje met marmeren bovenblad en de linnenkast met twee spiegeldeuren; alles minstens 80 jaar oud.

We zagen het ameublement met mooi houtsnijwerk op leboncoin, de Franse marktplaats. Een stel van in de 50 in het departement Yonne was de boerderij van overleden ouders aan het leegruimen. Ze waren nogal verbaasd dat mensen in die ouwe zooi geïnteresseerd waren en hielpen graag mee de kar opladen. 

De sommier - een lattenbodem van stof - zat erbij en was betrekkelijk nieuw. Met een IKEA-matras en een topmatras dat we al hadden slaapt het bed prima, al was de lengtemaat van slechts 190 centimeter wennen.

Ik maakte het houtwerk vetvrij met StMarc en gebruikte krijtverf van Painting the past in de kleur Old white. Enkele plekken deed ik tweemaal maar voor het grootste deel volstond ėėn keer verven. Het hoofdbord en de fronten van de spiegeldeuren wreef ik daarna in met blanke was, anders wordt het daar snel vlekkerig.

De meubels geven een frisse, dromerige sfeer. Na vier jaar nog steeds. En straks is het weer feest; dan mag ik bedden en kasten zoeken voor de nieuwe slaapkamers.

 

Dan wil ik net weer wat anders; misschien een hoofdbord van stof of een oud, metalen bed. Ook prachtig zijn die met halfronde uiteinden: een 'halve mand', noemen de Fransen dat. Leve de zoektocht!

Van een grand foulard hebben Fransen nog nooit gehoord

 

De grand foulard met de levensboom en de tulpenveldjes is af! Ik heb er al eerder een blog aan gewijd toen ik er net aan was begonnen. Serieus heb ik me er een ouderwetse rsi mee gebreid (in combinatie met te veel achter de laptop zitten). Voorlopig dus geen project meer op de pennen, hoewel ik een geweldige sprei heb gezien...


 

Voor de rand heb ik iets anders verzonnen dan in het patroon. Hij oogt eenvoudig en is ook simpel te maken. Alleen komt er een andere tak van sport bij kijken: haken. Halve vasten rondom in de deken en daarop twee rijen stokjes met twee lossen ertussen: de tweede rij verspringt.

Nog steeds heeft de deken de neiging om te krullen aan de randen maar dat zal met persen (alleen de rand, anders slaat het breiwerk 'dood'!) wel verholpen zijn.  

 

 

Heb jij zelf ooit een grand foulard gemaakt? Stuur een foto; ik ben gek op huisvlijt!

En grappig: het Franse woord foulard betekent 'sjaal'. Grand foulard kennen de Fransen helemaal niet als benaming voor een grote bankdeken.

De verwijzing naar het patroon staat op deze eerdere blog.

 

Een vleugje Japan

Naar de stort brengen of opknappen? Dat was de vraag bij de grenen legkast die van de vorige bewoners van ons huisje in Frankrijk was blijven staan. Het model was niet lelijk en er zat handig veel opbergruimte in. Maar hij past niet bij de stijl van de oudere meubels in de huiskamer. Eindconclusie: verven voor een van de slaapkamers boven.

 

 

  

 

De pot Gamma-krijtverf waar ik al veel mee geschilderd had, smeerde ik erop leeg. Maar toen was hij nog erg saai. Met het mooie rood van bordenrek en jamkastje bracht ik wat accenten aan; op de rand van de paneeldeuren en de grote lade bovenin. Daarna waxte ik de paneeltjes, eerst met blanke en toen met dark wax. Nog steeds was de kast saai.

  

Ooit had ik een houtbak met vogelplaatjes uit de Flow beplakt en wat ik daarvan overhad, bracht ik met modpodge aan op de paneeltjes. Dat ziet er fris uit en een beetje Japans. Als deze kast - en ook het bijzettafeltje - naar de kleinere kamer boven verhuizen, zal ik van deze kleuren uitgaan voor de rest van de inrichting. Alhoewel ik een rozerode kamer nog niet voor me zie...

  

 

 

 

Megavoorraadpot als bijzettafel

Een bruine voorraadkruik, maar dan recht. Die stond verdekt opgesteld in de schuur van ons Franse huisje. Voorlopig gebruik ik hem als bijzettafel in de woonkamer. Want ik heb bij de Kringloper een rond, rieten dienblad met koper eromheen gevonden. Dat past in de sfeer van het schilderij erboven. Ik maakte het blanke riet met kersenbeits wat roder en warmer.

 

 

Succesbloemen

 

Al in het voorjaar zag ik het felrode leliehaantje rondvliegen bij ons Franse huisje. Dat wordt dus niets met de net geplante lelie, dacht ik. Maar bij ons laatste bezoek rees tot mijn grote verrassing de lelie hoog op uit de lavendel. Het roze stak mooi af bij al dat paars eronder.

Ook de donkeroranje zonnebloem van de AH moestuintjes is uit de kluiten gewassen en trekt veel insecten.  Hij produceert een massa zaden die hopelijk volgend jaar weer gaan bloeien.

Door onze veelvuldige afwezigheid gaat veel dood en al het onkruid (winde, arrgh!!) is lastig te bestrijden. Maar deze succesbloemen zijn waarvoor je het allemaal doet! 

Annie Sloan krijtverf op velours meubelstof: geen onverdeeld succes

 

 

Annie Sloan, je maakt niet waar wat ik in je talloze YouTubefilmpjes zie beloven.

Het Amerikaanse krijtverfmerk Annie Sloan staat zich erop voor dat je er ook uitstekend meubelstof mee kunt verven en zelfs velours. Al meerdere blogs wijdde ik aan ons oude Franse bankje dat helaas de verkeerde kleur had. Ik verfde het - helemaal volgens de voorschriften - met Country grey.  Vervolgens maakte ik een fout door de tweede laag in Country green te doen; verkeerde verfbus gekocht. Tsja, al die kleurennamen.

 

 

 

Maar het was niet de kleur die tegenviel, wel de vlekkerigheid. Je krijgt een onregelmatig resultaat en heel veel verf trekt in de stof zodat de kleuring sowieso beperkt blijft. En dan wordt de stof ook nog eens zo hard dat het zelfs na fors opschuren geen feest is voor je kortbebroekte benen om neer te ploffen.



Na de eerste keer verven met Country grey

Na de tweede keer verven met Country green

 Conclusie: de kleur is beter dan hij was, maar wel oneffen en vlekkerig. In een brocante interieur kan dat nog net door de beugel. Van de hele exercitie had ik meer verwacht. ook omdat ik nu een grand foulard over het bankje moet gooien om comfortabel te kunnen zitten.